Alle inzendingen over Klein en kwetsbaar

ik ben verliefd op de nacht en zij op mij isolatie in de oneindigheid waar ik geen schaduw ken klein noch kwetsbaar verliefd op de nacht waar ik in ben…

wij.......zijn liefde geen geld meelijwekkend klein en kwetsbaar in dit schrijnend tekort wij zijn mensen dat is al al wat telt mensen .........geen geld! - Jon-jon -…

als álles te hard en veel te veel onbegrijpelijk koester het kleine witte kwetsbare dat tere blaadjes in de tijd verliest eerst één dan nog een het kijkt je aan en jij kijkt terug....…

geboren zo klein, zo kwetsbaar, zo fijn, ik zie wat van mezelf, maar ook dat jou, een mensje van ons samen, Dat is precies wat ik wou. Slaap zacht, Lief mensje, Slaap zacht. Ssssht.…

geboren zo klein, zo kwetsbaar, zo fijn, ik zie wat van mezelf, maar ook dat jou, een mensje van ons samen, dat is precies wat ik wou. Slaap zacht, Lief mensje, Slaap zacht. Ssssh…

bruid te zijn van het leven zwanger van verlangen naar recht en gerechtigheid klein en kwetsbaar wordt het geboren in een ogenblik van mededogen gemeenschap ------------------------------------------------- uit "tot leven geroepen" gedichtenbundel uitgegeven in eigen beheer www.aukjewijmagedichten.nl…

Zonder weerwoord De mens die aan Zichzelf te gronde Gaat - verbale Aanvallen van anderen Beu, meer dan zat, Niet eens meer de Moeite nemend er Tegen in te gaan Hersens gevoelloos, Niet meer in staat Een weerwoord, hoe Klein en kwetsbaar ook, Te formuleren…

zo klein zo kwetsbaar lag jij daar dan in jouw warme, glazen cocon ik wilde je dicht bij mij in mijn armen koesteren maar dat was te vroeg zo'n pijn slechts af en toe onze handen door een raampje jouw kleine vingertje in mijn handpalm zo kon ik wel uren zitten, gewoon kijken naar jou toen al wist ik deze liefde kan nooit…

Zij draagt het voorjaar in een hart dat zingt van zomer, zoals vogels, klein en kwetsbaar, zoals sneeuw smelt in haar handen, uit liefde voor het leven dat aan kracht en kleur gaat winnen, strooit zij woorden als bloemen, tovert zachte zinnen, laat het lied van lente opnieuw beginnen en alles ademt ZON!…

en kwetsbaar mens.…

Kind om van te houden zo klein, zo kwetsbaar nog van niets wetend nog geen antwoord klaar De start is goed in liefde ontvangen een jongen is bepaald na ongekend verlangen Kind van liefde tussen twee zij geven je alles wat mogelijk is zij gaan voor je zorgen het is allemaal niet mis Lief kind, wees welkom lief kind laat je horen lief…

Zo klein en kwetsbaar als ze is beweegt ze op haar stoel op de beat van een leven samen met jou. Dan gebeurt het, D's hand gaat naar voren met de hare en in één beweging dansen een moeder en haar grote zoon de tederste dans van het leven om te eindigen met een buiging naar jou.…

O meisje, meisje zo klein, zo kwetsbaar en zo teer je hart gekrenkt vol van lijden en verdriet een lijdensweg van dag tot dag en leven doet zo`n pijn emoties overheersten je leven teveel verdriet onder je lieve lach en meisje, mijn respect voor jou eindelijk, uiteindelijk de keuze voor jezelf het einde van je leven dat bepaalde jij…

en kwetsbaar te waken in een overvloed aan liefde?…

schreef, waar ik even depressief in een toeristenkoets door die Meestraat reed, toen pas besefte ik dat je jezelf bedoelde, het vrouwelijke kind in jezelf, je kleine, weggemaakte kwetsbaarheid, verminkt door de keiharde realiteit, die je continu wilde vermijden, ze hebben nooit begrepen hoe teer je was.…

kom sta op, grote kleine wijze kwetsbare en grijze mensen kinderen laten wij onze vrijmoedigheid niet prijsgeven verzet tegen het kwade begint bij zachtmoedigheid in de leer van onze Schepper die de Hemel en de Aarde de apen en de schapen heeft geschapen; de schapen van Zijn weide die Gods Naam door de Gerechtigheid in Jezus Christus…

Rust Klein bloemetje kwetsbaar en teer Je staat daar zo eenzaam in het bos Korenblauw met roze gekleurd Jij maakt zoveel emoties in me los Rode krullen dansend in de storm Slanke handen teder en zo fijn Een trui onhandig omgeslagen Trieste ogen vervuld met pijn De rust van de natuur zo mooi en zacht Het gefluister van de wind in mijn…

en kwetsbaar zijn en daardoor zo maar stuk laat mij u uw bergen leren aanschouwen waarvan wij vluchtelingen dromen daarom willen wij hier ons thuis bouwen en hopen onze dromen ooit uit te laten komen en wie weet leert u van ons misschien ook uw eigen bergen van geluk te zien…

Bij een groot takkenvuur zag ik mezelf als Jeanne d'Arc in de vlammen wegsmelten bij de botjes en haartjes van heiligen waande ik mezelf binnenkort een van hen maar tussen de gele kuikentjes in een warme bak werd ik weer net zo klein en kwetsbaar als hen waardoor ik urenlang geweend heb bij het rode lampje in de onverwarmde zijkapel, waar…

Jij bent zo klein en kwetsbaar, maar toch ook zo compleet. Ik kijk naar dit mensje en het lijkt of ik alle zorgen vergeet. Die ondeugende oogjes lijken te zwemmen in een blauwe zee. Als het te druk wordt neemt jouw bezorgde mams jou mee. Klaas Vaak’s droomwereld is ontzettend veilig en fijn.…

Zijn armen om haar heen Ze voelt zich nu zo vreselijk klein. Zo kwetsbaar, geen beschutting Zijn ogen kijken dwars door haar heen. Zonder muur kan ze zich niet verbergen “dus alsjeblieft, laat me nu niet meer alleen” “Ik wil dat je bezit van me neemt en me helemaal de jouwe maakt.…

Ik ben na al mijn hoogdravend gedoe nog steeds die kleine jongen, die zichzelf eenzaam opsloot in een bos, prikkeldraad spande om iedereen buiten te sluiten, zo intens verdrietig, zo zeer verlangend naar een liefdevolle vrouw, waardoor alle ellende instort.…

Vertelt de maan mooie verhalen Zo kwetsbaar En zo klein Zo welkom Kleine Max…

Zo kwetsbaar, zo klein, hoe het voelt, om tussen vele mensen toch eenzaam te zijn.…

Naakt zijn en sex hebben dat is gemakkelijk Iemand in je ziel toelaten in alle kwetsbaarheid je hoop, angst, vrees, verlangen eenzaamheid tonen aan elkaar dát is pas écht naakt zijn.…

In een kleine en smalle herinnering, haal ik me voorzichtig voor ogen hoe jij eruit zag wie jij was en de persoon die je voor me bent, met jouw stralende glimlach voor me, in gedachte en beeld ben ik God dan dankbaar voor de tijd waarin ik jou heb gekend.…

Hoe kon het dat uit iets maar bijna niets want zo klein en onooglijk zoiets mooi en fijn kon ontstaan hoe kan het dat uit iets zo klein zo teer zo kwetsbaar na zoveel jaar zoiets mooi en lief is gegroeid hoe is het mogelijk dat wij twee in oneindigheid iets hebben gedaan wat zo warm bloeit wonderlijk…

Het grote in het hele kleine zien. Verbondenheid in fragmenten. In ongrijpbare wonderen. Bewustzijn in het niet-wetende. Het kleine in het reusachtige. Samenzijn in ons isolement. In vriendschap. Kwetsbaarheid in het almachtige. Mogelijkheid in het onmogelijke. Een ongelofelijke toekomst zien, in het heden van het nu.…

om de tijd op te vouwen als een vloerkleed in een doos van vergankelijkheid om de tijd te vouwen in de rimpels van het voorbije op te vouwen in mijn handpalm te bewaren kleine, kwetsbare seconden om de tijd op te vouwen in mezelf…

Daar lig je in je eentje zo kwetsbaar en zo klein Mijn schatje mijn kindje in mijn hart zal je zijn Klein mooi lief mannetje ik had zo op jou gewacht Huil tranen met tuiten..... terwijl de hemel naar je lacht…