Alle inzendingen over Kleur bekennen

nederland en kleuren medeland en geuren in de indische wijk zo apart en tevens zo van ons de afhaalchinees begrijpt het niet meer opnieuw het oude zeer dat wil je toch niet weten we kwamen hier toch alleen maar voor het eten beter ontkent men elke kleur…

omringd door roze bloesembomen wil toch niet zeggen dat de kerk ineens kleur gaat bekennen…

Géén kleur; dat zegt waarschijnlijk ook wel iets. Zo’n meid is vast wel overál voor in. Maar zwaargewond vernam ik naderhand Dat zij judoka is met zwarte band. -------------------------------------------- ...in sommige discotheken kun je door middel van een gekleurde polsband aangeven waar je op uit bent...…

Ooit hadden socialisten idealen, Maar rood is wegens acht jaar paars verkleurd, Hetgeen ter linkerzijde wordt betreurd, Daar rechts een ferme zege kon behalen. Maar anderzijds is het natuurlijk goed Dat de Partij weer aan de Arbeid moet.…

Grijsbreier, snel uitgebreid, Lacht zich geen kabelsteekfrivoliteit. Jacquardpatroon speelt nimmer de baas, Hooguit visgraat, Uitgevoerd in zwart en wit, Toelaatbare grens benaderd. Inslag weert aangeslagen Rood, blauw en geel, Breit zich grijsreeks Een kleurloze trui.…

Daar hangt al weer zo’n bleek geval naar buiten. Steeds maar hetzelfde. O wat afgezaagd. Dat heeft een wandelaarster zo mishaagd Dat zij als eerste zelf maar eens ging spuiten. En dankzij deze dartele pigmenten Kan hij nu met een kleurpotlood gaan venten. --------------------------------------------------------- ...in Hoeven is een vrouw…

Ik vind het blauw in een klaprozenmorgen en strooi het over je blanke ogen. Een wolkenloze lucht kaatst middagmijmeringen dagdromen dromen dag. Avondrood en sterrenlood schetsen verdwaalde tijd hartslagen vertellen geheimen.…

Door de ronding van jouw getuite lippen raak ik verslingerd aan je schoonheid laaf ik mij aan jouw zoete geur die mijn hart op hol brengt…

Ik wil graag tot een eigen oordeel komen Als ik BN’ers zie op de tv Maar bij een deel van hen valt dat niet mee Die worden steeds gekleurder waargenomen Hoezeer ik ook mijn best probeer te doen Ik kan hen niet meer los zien van Koefnoen…

koolstof meer Het scheelt bijna geen haar Ze bruisen graag met zure dingen Van haring tot een zure bom En besluiten in een korte duur Van neutraliseren word je dom Ze blijven lekker bazig bezig Op hun laatste tandvlees ongezond Creativiteit om zeep te helpen Blauw schuimend in de rode mond Paternalisme van de bovenste plank Is de kleur…

kleurrijk als tulpen en daar dan van genieten een bloeiseizoen lang…

Noem ze wit of zwart de wolken mooie woorden en verzwijgingen waarin ik gemakshalve blijf staan terwijl een stap dichterbij eenvoudig is Ik hoef niet veel misschien wel niets van jou te weten om kleur te durven bekennen: bruin mijn gedachten, bont mijn gevoel, zonder roze schaamte – mijn allerhoogste en mooiste, eerlijke…

kleur mij niet rechts schilder mij links aan de zijlijn nu ongevraagde antwoorden aan mij op worden gedwongen kauw ik steevast met links een versgeperste mok kleurt de dag oranje nog net niet rood hoewel de zon mij wekte heeft de wind haar verstopt en laat de bloemen buigen al gaan ze nog net niet door de knieën…

Ik leid doorgaans een ongekleurd bestaan Ik laat mijn huid niet door de zon verbranden Ik mijd daarom de zon gekuste stranden Ik wil het liefste in de schaduw staan Zwart, blank of geel het maakt me niet veel uit Maar wit..help...geen pigment meer in mijn huid…

nu jouw boek is gesloten, wordt er naar woorden gezocht om te verhalen over wat voor mooie ziel je was jouw bevlogenheid maakte je strijdvaardig van klein mannetje die voor zijn zieke moeder zorgde tot en met de werkzaamheden bij de NVSH & COC waarmee je kleur bekende confrontatie ging je niet uit de weg, en zo stond je voor wie je was op…

de kleur die jou werd toegedicht droeg je met schaamrood op de kaken of deze aantijging waar was of niet je was op jouw hoede nimmer veilig in de stad waar je ter wereld kwam, waar houden van jouw eigen sekse een doodzonde betekent werd je opgepakt, geschopt, geslagen gemarteld, tot je iedere naam zou hebben genoemd van elke zondaar die…

waar contouren kleur willen bekennen want hoe schilder je met woorden een vergezicht hoe giet je Oostindische inkt uit in vriendschap taal schiet tekort waar een penseel schittert…

Ik moet je bekennen dat ik gisteren van je hield En ik moet toegeven dat het vandaag niet anders is Maar ik beloof je dat ik morgen nog veel meer van je zal houden  …

Het is te laat om het te ontkennen. Als ik jou was zou ik er maar vast aan gaan wennen Heb alles namelijk geprobeerd heb er alles aan gedaan, door het voor me uit te schuiven en het simpel weg te wuiven Ik heb zelfs voor de spiegel gestaan, ik zag mijn vinger naar mijn voorhoofd wijzen. Lang heb ik gedacht: dit kan niet waar zijn ik…

Kennelijk was het voor haar een bekende Zodat zij ontkennend te kennen gaf hem te kennen En ontkennen van het kennen van de bekende Kennelijk geen zin had dit te ontkennen Omdat zij deze kennelijk zeer alom bekende kende Dus bekende zij hem te kennen…

Want hij mag zeggen ('t welk wij ook bekennen moeten) Dat hij zijn vijanden heeft onder zijne voeten. ------------------------------------------------------- uit: Over-Ysselsche Sangen en Dichten (1630)…

natuurlijk stond hij naast haar maar zij hunkerde naar die ander aan de overkant haar leger zou zij opofferen om hem te overwinnen alles onder het toeziend oog van haar eega wiens beschermvrouwe zij was torens moesten eraan geloven lopers werden neergelegd om het pad naar hem vrij te maken paarden sprongen rond met onverwachte wendingen…

Ooit hadden socialisten idealen, Maar rood is wegens acht jaar paars verkleurd, Hetgeen ter linkerzijde wordt betreurd, Daar rechts een ferme zege kon behalen. Maar anderzijds is het natuurlijk goed Dat de Partij weer aan de Arbeid moet.…

Het norm-gezin, als hoeksteen ooit geijkt, heeft moedig met zijn vorm en kleur getoverd: het homo-koppel heeft een plaats veroverd en solomoeders doen het goed, zo blijkt. ’t Is duidelijk dat deze trend ons leert dat inhoud – liefdevolle zorg – primeert.…

hier ben ik weer terug van weggeweest was spelend op zoek naar een andere sfeer bad mijn muze opnieuw kleur te bekennen of op zijn minst rijmloze ingevingen zo te schikken dat ik mijn inborst mocht herkennen de bloesem was niet inferieur; van mindere kwaliteit maar het zaad bleef ik zelf het heeft niet tot…

slalom jij je leven lang al om de waarheid heen om maar geen kleur te hoeven bekennen in een doolhof vol leugens waan jij je thuis op dat niemand ooit te dichtbij zal geraken ontwijk je je spiegelbeeld om jezelf niet in de ogen te hoeven kijken stel dat ‘ie barst…

zal je maar bekennen Saskia, het mij niet is gelukt, je beeld zo mooi te schilderen zoals je werkelijk bent er is geen kleur te mengen in de zachtheid van je huid je schoonheid is te machtig die het strelen van penselen niet erkent.…

ik weet dat de natste buien al gevallen zijn vannacht kom maar met handenvol zon uit je al stralende ogen dans lente met mij op het eerste licht dat fonkelt en flitst in je haar met een hoofs gebaar nodig ik je uit je lach is ons al ver vooruit we bekennen elkaar in de prilste kleuren geuren voorjaar als liefdespaar…

Wakker worden, terwijl iedereen slaapt denken aan een bed van vermiljoen, zijkanten van bloedrood kleurende sinaasappels, plafond van zwarte schapen, geen wonder, da'k niet kan slapen!…

heb de laatste stukjes gelegd de puzzel van mijn leven zijn uiteindelijke vorm gegeven maar alles voelt emotieloos heb nooit de goede kleur kunnen bekennen in wennen aan de kleine scenes gaan daar smeult en vonkt de liefde nog plaats en tijdloos zonder gêne maar het vlakke overheerst zwart wit in een bestaan met grijs gezicht…