Alle inzendingen over Kleur bekennen

Struik met dode blaad'ren Aangevreten door vorst en zout, Maar dan - Lenteknoppen vormen zich Uit het onzichtbare niets, Nieuw leven baant Zich een weg Door de oude dood, Twee knopjes zijn nieuwsgierig, Laten zich al vast zien, Bekennen kleur Voor 't nieuwe leven - Langzaam zakken de wintersporen Weg in de schoot van de lente…

De rode rukker wordt helemaal gek Want Deense vrouwen bekennen nu kleur Geven aan donker ineens de voorkeur Hun kwakje is dus niet langer in trek Hij werkte zich voor de bank uit de naad Ze zetten hem echter toch op zwart zaad ...Spermabank Cryos weert zaad van roodharigen.…

In Jeruzalem versmelt de lucht met bomen – in keppel keppels.…

Ik moet je wat bekennen Met het schaamrood op mijn kaken Zou ik je nog eens graag willen kussen Je nog eenmaal liefdevol aan willen raken Je de wereld doen laten vergeten Op mijn vleugels neem ik je mee Samen zweven totdat we verdwijnen Het hieros gamos beleven met z’n twee Jouw liefde heeft mijn hart geraakt Mijn lippen hebben je doen…

Nu je overleden bent ben je nog niet dood op weg naar je Hof van Eden beleef ik je nog in mijn heden voel ik je nog niet als dood dood dat is pas voor later nu nog even met me praten nu nog even fijn samen zijn alsof je in het leven staat doodgaan kan altijd nog!…

jij kunt altijd met subtiele blik wind bewegen om straatjes schoon te vegen waar je loopt openen bloemen bekennen stralend kleur volgen je met hun geur jij speelt in de schaduw van jeugd draait je om innemend lachend naar de zon hier is het nu guur mistig en koud maar jij zomert een liefde die mijn hart warm houdt…

Het was het geluid van een merel, kerel, een prachtkans om kleur te bekennen, onder ijle gijze luchten: de dag binnen te glippen onder het gedeeltelijk verborgene; een flauw schijnsel omhoogkolkend tot aan de rand, geschilderd door de eerste zonnestralen, als een vluchtig portret.…

heb handenvol zomer geplukt uit bloemen die in het wild hun kleur wilden bekennen onstuimig vitaal bloeiden zij dwars door elkaar hun knoppen op zoek naar de zon wat ongeordend leek bleek een proces waarbij ieder op de juiste plaats in bloei werd gezet ook hier in dit onbekend paradijs geeft natuur zijn schepping en schitterend geheim…

ik link zwart niet aan sterven de kleur die geurt naar lijken. ook zielen kunnen zwerven in 't wit, dat zal hieronder blijken. want zwart als achtergrond, bepaalt hoe andere kleuren zich manifesteren in en rond het heelal, een schitterend en waar gebeuren.…

ze kleur Voor het nieuwe leven - En zie: weg trekken Langzaam de wintersporen…

. ------------------------------------------------ uit: 'De oevers bekennen kleur', 1994.…

kennen is weten bekennen is vergeven ontkennen is nooit vergeten…

grote bladeren scheren scherp de zomerlucht stapelen wind die aan de grond in luwte verdwijnt en met een laatste dwarrel nog heel even verschijnt in de vergeten hoek liggen de dagen met een eigen geur door niets te vragen bekennen zij kleur in hun plakkende kreukels door haastige scheuren de vuilnisman kent zijn klanten weet…

Vannacht had ik een hemelse droom, Alleen vrede zag ik om me heen Onrust en onvrede verbannen naar Een vorig leven, geen schaduw Van hen meer te bekennen hier Alleen zachte tonen, fijne muziek, En ook de kleuren toonden zich In hun allermooiste tooi Pastel in de aller zachtste tonen; En tegen het eind van dit hemelse Gebeuren droomde…

Sprookjesprins Het witte paard galoppeert Lange manen in de wind Staart hoog, ogen opengesperd Atletisch en slank Gestroomlijnde flank Geen prins te bekennen Tussen de tanden een rode roos De hoeven glimmend als nieuw Een hoorn op het witte hoofd Uit een sprookje gekomen Precies zoals in haar dromen Geen prins te bekennen Briesend…

jij wist als ik je koesterde jouw bladeren heel kunstig te vouwen in warmte en vertrouwen je steelde hoog zonder afstand te nemen met lichte trots droeg jij je knop net even anders getopt bloeien was een dialoog waarvoor jij even boog om in het openen de kleuren te bekennen van jouw oogstrelend rood de hemel kierde in de schoonheid…

Als je mij werkelijk wilt kennen, laat ik dan bekennen dat mij dat helemaal niet zint. Bezie maar liever de illusie, die je al te zeer bemint.…

geel ja daar bestraald door de zon golvend licht achter felle kleuren ziende blind door kleuren aan de bomen is men niet aan gele golven toegekomen in de bossen vind je echt Piet's bos niet zonder oog voor de lijn in zijn verschiet ----------------------------------------- Toelichting: Voor uw oordeelsvorming zie Mondriaans schilderij…

Ik liep onlangs nog een oude vriend tegen het lijf online weliswaar tegenwoordig gaat dat zo het is niet anders Hij vroeg ‘Ik dacht je een paar weken terug te bekennen, ik riep nog of wij elkaar kennen, in de doe het zelf zaak, zou dat kunnen?’…

In geen velden of wegen Zijn velden of wegen te bekennen In geen weiland Is een paard aan het rennen Geen bos Waardoor je de bomen niet ziet Maar toch maak ik Dat ik ook van niets geniet…

Meegaan op de golven van verdriet jubelend bij ontluikend leven bij ravijnen en dalen reis ik mee Vandaag moet ik bekennen: www.nederlands.nl dank-u-wel!…

Rimpelloos het Spiegelgladde Oppervlak - Geen leven Te bekennen In mijn dag Maar dan de Nacht! - Kolkende onderstroom Die me beetpakt En genadeloos Laat vallen Nacht aan nacht…

Hotel de botel met badhanddoek zwembadstoel geen mens te bekennen, maar bedden toch vol Oh nee, dus te laat voor bedreserveringen verwijder dan lakens gewoon voor de lol…

Zwijgend zwoel zeggen je ogen Mijn ogen zien jou zonder zicht Zonder geluid vertel ik zacht Mijn sprookjesvol gedicht Mijn hart ziet je hoort je proeft Je liefde zonder nut van zinnen En zonder zuiver beeld Gesloten lippen zonder zoenen Vertalen zonder woorden De diepe diepe zielepracht Die mij in jou bekoren Zonder tasten zonder zoeken…

Doch in elk eerlijk leven Komt toch een ogenblik, Waarin wij ons overgeven Aan ons eigen stille ik; Waarin wij de waarheid kennen En haar niet meer ontvliên - En zwijgende bekennen Wat wij nooit wilden zien.…

Waar ook ter wereld Willem wordt gespot Daar moet hij toch wel vrezen voor zijn leven Hij woont misschien dus overal maar even En altijd met de deur op dubbel slot Hij mag, als hij daar echt niet aan kan wennen Voor alle zekerheid ook schuld bekennen…

Geen honderdste seconde krediet hebben ze ons gegeven nadat we toch de waarheid in transparante regels hadden weergegeven als een plastic kinderspeeltje van plusminus 12 cent dat door de veelkantigheid en equilibrium permanent tot in de eeuwigheid wordt aangedreven, maar toch aan elke honderdste seconde z'n momentum toekent Vooral die 12 cent…

je geeft me goud geen filigraan met lucht de schijn van werkelijkheid we gingen samen door geen deur als spiegels kaatsten we verbeelding bekennen nu volledig kleur je gaat voor mij meer stappen verder dan je denkt je treedt uit en geeft vertrouwen dat verplicht tot in de allerdiepste vezel van mijn lijf in overgaaf van je te houden…

Gouden septemberlicht Doorklieft de nevel Juist voor ze Om kan slaan In dichte mist - Zilv'ren draden Gesponnen door Een jarige spin, Gouden stralen Vervullen de wereld Met warmte en licht: Het bronst en doet Met ons, in liefde Voor altijd mijn wicht…

. -------------------------------------------------------------- Uit : 'De oevers bekennen kleur', 1994.…