Alle inzendingen over Klok

jij hebt mij de tijd doen vergeten laten weten wat er echt belangrijk is uren in cijfers zelfs dagen en maanden hangen hun bagage aan wijzers een klok die gaat nooit even stilstaat voor pauze of rust zelfs de kus is gehaast maar jij bent zelf de balans waar alles om draait die glanst van belang zonder verleden de toekomst ongewis…

De vlag halfstok de klok die klinkt over de heide voor hen die vielen, voor hen die sneuvelden. Het enige wat er nog gedaan kan worden, voor hen die vielen voor hen die sneuvelden. Voor ons land Voor onze vrijheid…

De kap buigt koud over beton En tijd hangt ingeblikt in klokken Verkrampt bewegend soms met schokken; Dit barre eiland heet station Achter een zwarte horizon Zijn alle treinen nu vertrokken Ofwel ze liggen tegen blokken Hier languit naast een leeg perron. Geen mens te zien.…

de tijd die jij mij had gegeven waarbinnen ik kon beslissen of ik al zou gaan of toch nog even van jouw liefde zou vergewissen tikt de klok gestaag achteruit verruilt de zon zich voor de maan voel ik weer jouw lippen op m'n huid wetend dat ik je zal moeten laten gaan schittert het zonlicht nog één keer door jouw prachtige lange haren…

Hoopvol zit ik te wachten in stilte voor een antwoord ongeacht het uur van de dag zenuwen komen en gaan Gerinkel van mijn gsm stijlvol kijkend en wachtend tot het verlossend gesprek Minuten op de klok lijken wel uren te zijn toch spreekt ze de waarheid Stil komt de dag waarop de beslissing bekend zal worden Tot dan is het wachten…

ik rust in m’n stoel tegenover de staande klok die m’n tijd wegtikt verzadigd van het verleden gebukt onder druk - van talrijke herinneringen stormt in een stil moment 't ganse verleden het bewuste binnen bladerend door mijn leven - sleurt het onbewuste mij mee langs de ruïne van ongeheelde wonden verborgen en verworden tot…

.' nergens lees je 'er zal eens zijn' Tijd en wat ze meevoert is ongrijpbaar een klok die tikt, nooit liegt de factor tijd, de onmetelijke traagheid probeer haar niet op te jutten dat heeft geen zin! het is slechts de herinnering aan tijd die vervliegt…

Op deze plaats komen zij samen hier hangt de vlag halfstok wij eren de verloren namen als wijzers rond de zwarte klok waarom hoor ik mensen krijsen als we doden gaan herdenken wil de vlag in vrijheid hijsen op het veld van stille wenken in alle stappen die ik zet zijn jullie voorgegaan vergoten bloed kleurt mijn baret tot vredesveteraan…

Houd je vinger bij de wijzer van de klok zodat die stopt met tikken - die kregen ze al genoeg; zie ze daar krassen met tevreden gezichtjes, wit - dat wel. Stop ‘m, wie is bij machte degene die ze veel te weinig zien, anders dan in ruzie met hun moeder, te weerhouden van het slaan.…

Violen strijken melodramatisch een kakofonie van verwarrende klanken die de Tijdgeest kenmerken De klok wijst ons om schepen te verbranden oud zeer te verlaten op onbekend terrein We zullen onlosmakelijk onze geheimen herbergen op kernachtige wijze De droom waakt in ons bewustzijn, onophoudelijk...…

Tafel fraai getooid vol met feestelijke spijzen 't lijkt wel kerst: het kaarslicht aan; hij zal zich gelukkig prijzen Frisse parfum opgedaan en de wijn komt koel te staan ook het schort is afgedaan alles klaar om te beginnen Zacht muziek om bij te zingen op de klok is alles klaar; hoorde ze de auto maar he, daar roept de telefoon.…

Een klok die luidt. Het is het stadsplein van een oude prent. Tientallen stegen komen er op uit. Poort, boog en standbeeld, alles is present. Traag loop ik op het stralend marmer af. Het is, hoe kan het anders, volle maan. Een uil roept. In de verte klinkt geblaf. Ik zie mijn moeder op de sokkel staan.…

vierkant in cirkel past welniet rechthoek in drietweehoek past welniet twintig over veertien de klok loopt gelukkig in ieder geval op tijd die groene stoel wil ik om mijn nek moet de teevee geen water hebben?…

De wereld scheen vol lichtere geluiden En een soldaat sliep op zijn overjas Hij droomde lachend dat het vrede was Omdat er in zijn droom een klok ging luiden. Er viel een vogel die geen vogel was Niet ver van hem tussen de warme kruiden En hij werd niet meer wakker want het gras Werd rood, een ieder weet wat dat beduidde.…

ik zie u aan weet wat u denkt zeg het maar niet voelt zich niemand gekrenkt raden is leuk is knoeien met een vergiet ligt er iemand al in een deuk nee, het is al even ernst wat de klok slaat een zondagsgeluid waar iedereen praat een windje laat zich krap voelt in zijn huid knap vervelend als de stilte van een nog maagdelijke bruid ik…

komen niet meer bij van het lachen geschiedenis vermengt zich met geklets, bloemrijke verhalen die ware gebeurtenissen/lotgevallen aan het oog onttrekken of de verteller weet dat-ie liegt kun je niet zien ook hij is een vel papier dat steeds weer dichtgroeit zoals de slaper gaat slapen om weer deel te worden van de duisternis, met de klok…

Een plek verplaatst niet maar jouw gedachte draait tegen de klok om mij heen. Duizelig leef jij tussen mijn oren in mijn gedachte na het plaatsen van de laatste steen. Jouw naam gegrafeerd je rust gevonden eeuwig op jouw laatste plek. Sierlijk gekarakteriseerd hier ik je uitzwaai vanaf jouw laatste vertrek.…

heb de beste wensen alweer uitgedeeld een week van handen schudden mooie praatjes die zo vaak de echte gaatjes niet meer vullen gul en warm de blos van drank nog op de wangen in mijn handen reeds de eerste bitterbal want het nieuwjaar recipieert nog overal toch is er een verschil op klokke twaalf heb ik voor het eerst in een lang…

als ik in de dood het verderf niet kan vinden en klokken luiden verdoemenis dan weet mijn oude jas dat de huid geborgen is in een vals gelaat patronen liggen stil te wenen tegen de werkelijkheid waarin ze zijn gelegd, het zwart overheerst het rectale brein dat van onrust zich bevuilt met dagen die schrijnend het lot willen bepalen toch…

De klok telt ons leven af Kunnen we ontsnappen aan het graf in een wereld zónder tijd?…

heupen breder haar borsten voller zijn blik wordt dieper de hare zachter Het kind maakt alles anders het belegert je huis met knuffelkreetjes en zoete geuren het zuigt je leeg het knijpt je fijn het wurmt zich een nestje tussen vier armen tussen twee levens Het kind maakt alles anders hoe dapper draai je rondjes op de wijzers van zijn klok…

bij de kraam met bussen en met ballen gooien om omver te werpen aan de touwtjes trekken en zien wat er bij het touw trekken naar boven komt bengelen tot waar zij staat te turen naar de toren achter het venster waar druppels kronkelen als tranen langs de ruit en keert zich om draait met haar wijsvinger de cijfers van de klok…

Stil op 't bed te wachten, Zie de tijd verstrijkt, tergend langzaam, een witte klok, een grijze muur, secondes tikken verder, bewijzen ieder uur, waarin ik verder glijd Bedrukt voel ik mijn bonzend hoofd, het bloed vloeit uit mijn oor. Mijn ledematen zijn verdoofd, en beweging is verstoord.…

Levensdrang drijft voort langs de wijzers van de klok. Je voelt die drang bij wind en regen. Een weervrouw of man ziet nergens tegen op. Of het regent op de ruiten. Of als de zon schijnt en zijn stralen uitzendt verderop. Wie aanwezig wil zijn buiten stelt het beste van zichzelf voorop.…

De wijzers van de klok zijn blijven staan Zo gaan we onze eigen weg en zeggen we geen woord. Waar de warmte uitgedreven is wordt gezwegen als vermoord.…

Voor de klok van s'avonds half zes. Eigenzinnig moderne mannen die trots roeren in de vroeger zo traditionele vrouwenpannen. Eigenzinnige pottenkokers vaak beter betaald en gewaardeerd; hebben de vrouwen weer iets uit handen genomen waarvoor dezen slechts vrijwillig werden geaccepteerd.…

Het is een paar minuten voor zevenen ik kan niet wachten tot de klok zeven slaat en jij zal aanbellen om te blijven logeren ik verlang al naar je geur, je wapperende haren het bed heb ik zeer feestelijk opgemaakt om vooral alvast indruk te maken voor de morgen want in de nacht zal ik het zelf mogen bewijzen mijn liefde, mijn hartstocht voor…

stemt ons goed gemoed alsof Corona er niet meer toe doet we willen rosé, geen associatie met bier niet meer, nooit weer want als de lente begint het mooiste seizoen als alles als toen ooit eerder genoten de lijven ontbloten met zand overal zon, zeebad, het zoute nat mag het schuren nog eeuwig duren de lente ontdooit geen klok…

Het overkwam een dorp als Arnemuiden Dat vaak verloren ging in zilte golven Nog hoor je in de klokken als ze luiden Hoe het herrees, maar nooit werd opgedolven Zoutziederij, wolwevers, handelsschepen d' Avilla die kwam plunderen en doden Afbraak en wederopbouw, telkens strepen Door ieders moed van weer- en oorlogsgoden Als Lazaretdorp…

Het overkwam een dorp als Arnemuiden Dat vaak verloren ging in zilte golven Nog hoor je in de klokken als ze luiden Hoe het herrees, maar nooit werd opgedolven Zoutziederij, wolwevers, handelsschepen d' Avilla die kwam plunderen en doden Afbraak en wederopbouw, telkens strepen Door ieders moed van weer- en oorlogsgoden Als Lazaretdorp…