Alle inzendingen over Kou OR Relatie OR Verdriet

Als ik daadwerkelijk zo uniek ben, als dat jij hebt geschreven, het alleen tijd is dat je nodig hebt, dan zal ik je dat met alle liefde geven. Goeie vrienden zullen we blijven, dat is voor het leven, wie weet wat de toekomst brengen zal, dan hoop ik niet voor even. De ring blijf ik voor jou dragen, daarmee houd ik mezelf bezet, wetend…

wat blijft er over van het beeld dat schilfert en zijn buitenlaag verpulveren laat door sporen heimelijk geweld het stiekeme gewoel dat achter ellebogen woekert en de tong met bitterheid bekleedt de schuld knaagt ook haar deel en de schaamte die mijn partner is steekt soms het hoofd naar binnen bewust en dwingend met grote en…

Los van jou ben ik niet historisch bouwen niet verstaan herstellen een middenweg soms de kleine splitsing iets meer laten accepteren leren in verschillen delende ervaringen de keuze is goed ik ben!…

Het vinden van die ander Uniek en onderscheidend Het verliefde hart stillen Een zucht naar genot Het vullen van liefdesschalen Rode harten met pijlen tekenen Het verven van verliefde kleuren Een sensueel spel van passie Het vinden van die ander Samensmelten in pure verliefdheid……

Passie, cortisol aandacht, adrenaline liefde, paracetamol veiligheid, asperine…

Het is allesbehalve makkelijk, om met mij samen te leven. Misschien zelfs wel te hachelijk, ik zeg het maar even. Waarom zou je het eigenlijk nog doen? Waarom al die energie en tijd? Je kunt het toch niet meer overdoen, en heb je misschien achteraf wel spijt. Je moet het zelf maar weten. Je moet het zelf bepalen. Of heb jij je totaal ingebeten…

Zielen verbinden de strijd Ongeacht de hoeveelheid tijd Als het koren rijp is is dat de tijd die gegeven is. Wie het anders wil zet het leven stil maar komt bedrogen uit het is hom of kuit Ga de weg, hoe steil of laag Beantwoord zo je eigen vraag Zo laat je je eigen koren rijpen en leer jezelf begrijpen.…

We waren 9 maanden bij elkaar, zo gelukkig, de wereld leek zonder gevaar. In de winter bloeiden de bloemen. Tussen de sneeuwvlokken hoorde ik de bijen zoemen. Maar toen de lente was gekomen Vielen voor mij ineens de bladeren van de bomen. Het waren grauwe dagen. En de zon scheen nog maar bij vlagen. De waarheid kwam naar boven, Ik wilde…

je onschuld daarin was getrapt in subtiel ervaren heb jij de gevaren al vroeg onderkend dan botsen karakters ligt afwijzen op de loer met alle emotiepijn jij bent geen therapeut niet te koop voor geen duit ook anderen moeten leren dat respect voor de mens vol liefde en in vertrouwen is pas dan kun je beginnen aan een relatie…

De dag, (avond en nacht); triptiek Hoewel de zon schijnt Is de eerste ruzie reeds feit Dagen die lengen 't Verdriet in alle schijnwerpers Woede verbittert, zonder dat ik Het wil laten gebeuren Farce van een huwelijk In een relatie van teveel en weinig Overdaad en twist Door teveel woorden.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Zij die twee gezonde Kind'ren het levenslicht Liet zien en ze in liefde Heeft grootgebracht moet Nu de dood haar langzaam In bezit neemt constateren Dat alleen de dochter nog Om haar geeft - haar zoon Heeft al vijf jaar niet Meer van zich laten horen En hoe dierbaar de kind'ren Voor haar zijn blijkt wel Als ze na uren diepe…

jouw ijle lucht remt mijn ademhaling ik sla op de vlucht na de zoveelste dwaling verschuil ik mij in de donkere nacht genoeg van razernij echt teveel verbale macht zachtjes bonst mijn hart op het ritme van eenzaamheid dit had ik niet verwacht ik raak jouw liefde kwijt toch blijf ik stilletjes hopen misschien maak ik mezelf…

Altijd in het geluk geloofd, Tezamen ons verdriet gedoofd. De liefdesvlam is nooit vergaan, Het lot is blijven voortbestaan. Spoedig zijn de jaren verstreken, Een robuuste relatie, zo is gebleken.…

Kijkend naar de sneeuw wroet ik mij eronder hoop dat de stilte mijn verdriet doorbreekt als de zon de kou doet smelten neemt het water mijn gedachten mee.…

nog heeft de kou haar hart niet bereikt in een lijf vol verzet waar gebed heeft gefaald afgeschaald voorbij het minimum met uitzicht op ooit maar ondertussen komen reserves de bodem tegen nog kijken ogen hun heldere blik zeg jij gaat niet gebeuren maar kou is het venijn dicht bij je ziel is jouw verdriet hartverscheurend…

Wanneer je steun zocht En wat beschutting tegen kou Bracht ik twijfel In wat zo zeker was Werd ons hoogtepunt Eeen droevig dal Ik zou willen Dat het ooit genas Heimwee overal…

schatje lief vol valse zonneschijn je moest stiekem even overboord je zit nu eenmaal vol venijn je hebt de man in mij vermoord!…

sta ik op een afgedankt perron uit de verkeerde richting komt een trein: niet instappen het scherm zegt niet wanneer er weer een komt bij het instappen verspreidt zich warmte en inkt op papier zeer wringt zich naar buiten bij een ooghoek zout, zeewaterzeer…

Als de regen langs mijn haren druipt En de wind mij in mijn jas verjaagt Als mij langzaam het gevoel bekruipt Dat de kou mij persoonlijk heeft uitgedaagd Als mijn haren druipen in mijn nek En ik huiverend mijn jas ophang Bedenk ik tevreden, en dat is gek Dat ik steeds vaker naar dit weer verlang…

nu gaan ze weer trekken de scheuren op zijn taaie lijf maar alles beter duizendmaal beter dan die geur van verbrand vlees van verse botten waarop vlammen lekken die hem zomer's soms doet gruwen ook al vloeit er dan drank knallen er slechts kurken een geur die hij nimmer heeft geroken zo hoort hij keer op keer waren het maar gekken…

De kou begint weer trekkend door heel mijn lijf lief kun je mij warmen?…

Lang is de avond een gezicht dat ik verander in de kou die me niet meer volgt als ik slapeloos verdwaald weer eenzaam en gelukkig ben…

Ik wil hen bewaren van de kou vrijwaren, zoniet vertonen ze barsten in hun kleren, verliest mijn bronzen pauw zijn veren, staat mijn ranke beeld zich af te vragen of zij het deze winter wel zal halen. Haar gezicht wordt er niet beter op, straks staat ze er de volgende zomer zonder kop.…

Nee, roepen zal ik je niet je zult nu toch niet komen mijn handen koud aan de rand van wat ooit ook jouw leven was wilden je alles geven wat ik nog te bieden had, maar je wilde slechts jezelf en die ander, waarvan je zei, dat ze niet bestond.…

zo kan de kou er nóg beter bij…

Telkens weer, doet de kou de gemoederen verhitten, maar dat komt alleen maar voor, bij de gemoederen.…

omarmt mij hoe lieflijk ook rillend tot op 't bot beroert zij mij jaagt ze me aan tot dingen waar ik mezelf voorheen niet toe in staat achtte…