Alle inzendingen over Lezen

Ik heb nog niet gevonden de rust waarnaar ik zoek misschien staat het te lezen in het nog ongeschreven boek. Ik zoek nog naar het leven van liefde en van rust zonder zo opstandig te zijn maar van het leven mij bewust.…

zo dat je me even niet meer kan zien en niet meer kan lezen dat ik van je hou mag ik jou oren sluiten? zo dat je me even niet meer kan horen waardoor ik alles kan zeggen waaronder ik hou van jou mag ik jouw gevoel even stil leggen?…

wel met het puntje van je tong de heerlijkste smaken te lokaliseren de subtiele beweging die het volledige aroma blootlegt aan jouw uiterst gevoelige smaakpapillen juist daar waar smaak en geur samen het exquise bepalen ben jij de meesteres der fijnproevers de gelukzaligheid van een hemelse tongstreling in je ogen te lezen…

enkele dagen per maand straalt haar lach op de aarde waar in gebekte heuveltjes het spoor te lezen valt van de opkomst van het tij en dan monkelt ze nog na bleke pretlichtjes rondom rond de sikkel harer bestaan voor hoe lang ook ze nog kan heersen in haar hemel onbetwist is er nooit sprake van verrijzenis of teloorgang ze bedrijft…

(we vatten samen) Hij zal wel niet bedoeld hebben: van 3 tot 4 en van 4 tot 5 Een oude wijsheid van een wijze oude: Er is een bestemde tijd, op geen klok te zien maar aan de eeuwigheid af te lezen: Reizen langs bergen en dalen. Rijzen en dalen.…

kronkelpad toch hield niets haar tegen ze had een prachtige uitstraling ijsblauwe ogen die niet koel keken naar hetgeen wat ze liefhad altijd observeren ze waren nooit neergebogen dankbaar voor wat ze had wist ze ook dat haar rijke leven waar ze veel van had genoten de dood bezat in haar ijsblauwe uitstraling kon je het antwoord lezen…

liefelijke letters die je makkelijk ontcijfert met losse woorden zonder tekens in een open brief een zegel kleef ik niet ik schuif mijn brief onder de deur naar binnen ik bel niet aan binnenshuis lees je met ogen die vanzelf vergroten een bril heb je niet nodig zo vanzelfsprekend klaar klinken mijn woorden je hoeft ze niet eens te lezen…

overwonnen getemd door mijn mannelijkheid en mijn woorden indrukwekkend opduikend in een poëzie die wetten breekt ondanks plaatselijke gebruiken zinnen die voorbijvliegen als een zwaluw die lente maakt in het venster van alle seizoenen en al cirkelend haar sporen nalaat zodat gretige lezers in de vroege ochtendspits kunnen lezen…

De wijde wereld in leren lezen en schrijven. De overgang is zwaar Je vindt het moeilijk dat is waar. maar weet je meisje je komt er wel. Nu is het nog zwaar maar wacht maar. Alles komt goed als je het maar in je eigen tempo doet. IK GELOOF IN JOU…

met lege handen naar iets stonden te kijken waarvan men dacht, is dit nou alles is dit wat rest, ja en dit was alles en dat alles was dus niks, helemaal niks dus het vernoemen niet waard, vandaar dat ik het hierbij laat, want zeg nou zelf het is moeilijk om iets te schrijven over niks, laat staan dat het leuk is om te lezen…

zie de keizer komen o, lezend onderdaan kom alsjeblieft toch snel we zullen ons vergapen aan schoonheid van dit dicht dat in al zijn naaktheid voor ons te lezen ligt applaus is oorverdovend zo ook het cijfer-commentaar maar slechts een twijfelaar kan zich zijn scepsis permitteren want wat ziet het weifelend oog na beter observeren…

Deze twee mannen, ze dragen mijn koffers, ze lezen mijn kranten, ze verdienen mijn brood. Samen trekken we door het geluid en de lucht van de wereld op zoek naar het onzichtbare standbeeld waar ze alledrie opstaan in de gedaante van één. ---------------------------- uit: 'Bitterzoet', 2000.…

klanken geklonken tot woorden koud, koel warm, zwoel verstandig, onhandig klinkend of blinkend de oren beroerend en ogen beloerend vertaald in de geest mij makend tot minnaar tot beest of doen mij berusten in wat verontrustte maar ook inspirerend de levensloop kerend hertaald in woorden met nieuwe akkoorden door anderen te lezen…

staat te lezen. 'Dood aan carcinofobie!' 't Viertal ondertekent deze nicotinetheorie.…

hoe groot toch het verlangen naar zomernachten van weleer toen wij ons onbevangen laafden aan het boezemmeer waar ik aan knoopjes prutste jouw zoete geur opsnoof zweet van onze lijven gutste speelde een bloesje met het loof een minnelied zo warm van kleur dat in weemoed aan komt waaien door de openstaande deur wil ik lezen in het avondlicht…

Wanneer ik mijn woorden niet kwijt kan mij in het schrijven niet kan uiten dan is er maar één oplossing voor en vlucht ik in m'n eentje naar buiten Dan zou ik willen schreeuwen van onmacht God help me, ik weet het niet meer dan zullen mijn tranen hun weg vinden de rust in mijn hart keert dan weer Als ik jouw woorden dan weer zal lezen…

ik heb de kerstboom buiten gezet opdat hij wortel kan schieten er wordt sneeuw verwacht, wat 'n pret voor de kinderen om van te genieten ik kan jouw adem duidelijk lezen nu je hier zo voor mij staat de klok geeft aan dat jij moet racen een gat geslapen in de dageraad ik hoor het geklaag over de kou over hoe je niets meer kunt doen we…

Als liefde een hoge berg is dan sta ik eeuwig aan de voet en als liefde een spel is wil ik niet weten hoe ik het spelen moet Als liefde een oceaan is zal ik nooit verdrinken en als liefde Titanic heet zal hij wederom zinken Als liefde een muziekstuk is kan ik er geen noot van lezen en als liefde levensgevaarlijk is heb ik gelukkig…

Waarom huilt mijn hart en tranen mij nu de ogen Waarom ben ik verward en loop ik altijd gebogen Waarom vergeet ik niet en blijf jij in mijn wezen Waarom heb ik verdriet en blijf je briefjes lezen Waarom ben jij gegaan en liet je mij toen alleen Waarom traan voortaan is je hart echt van steen Waarom huilt mijn hart en glijden mij die…

Elke morgen ziet hij weer het licht als hij doelloos kijkt door het raam tijd in overvloed met ogen waarin de eenzaamheid te lezen staat.…

Bedankt voor het lezen van mijn gedicht.…

zie de woorden, één voor één Gaan zij in vlammen op Het vurige verlangen Verdween En steen voor steen Bouw ik de wereld op zijn kop Maakte ik zoete zinnen Was mijn hoofd volkomen leeg Om jouw antwoord te bevragen Ben jij krom of ben ik scheef Mijn tranen vallen eenmaal Om te doven wat ik schreef Vullen mijn ogen Om je niet te hoeven lezen…

Hersens die vloeiende Gedachten niet meer Kunnen leveren De doorgang stokt Boek dat niet meer Te lezen is, na Een halve pagina Gaan mijn ogen nog Wel door, maar houdt Mijn brein er mee op Favoriete programma Dat voor mij al na Vijf minuten de deur Dichtgooit - Het denken wil Niet meer, Woorden blijven hangen En zijn…

Ogen zeggen meer als woorden, ze zijn een weerspiegeling van de ziel Ogen hebben geen geheimen, daar kun je heel veel in zien Je ogen kunnen je verraden al wil je dat niet Als iemand ogen kan lezen dan kan die bijna alles zien Je ogen zijn een spiegel, een weerspiegeling van je ziel In ogen zie je lust, liefde, pijn en verdriet, Soms is het…

ineens was er de koude wind die scherpe woorden sprak dun tochtte in uithoeken warmte uit de ronde zinnen vrat de kleur vervaalde van mijn doeken waarop ik beelden schreef en strofen hakte hij pakte mijn gedicht blies de sneeuw en vorst rechtstreeks in mijn gezicht en lachte maar ik ontdooide in jouw lezen jij hebt mijn…

Foto's zijn te downloaden uit de beelden in je hoofd, en emoties zijn te lezen in een gemoedsrapport. Als je hart stopt met kloppen of cellen zijn aangedaan worden die gewoon vervangen, en over 201 jaar vliegt de aarde uit haar baan.…

Je kunt het op het gezicht van het meisje lezen. Een laatste operatie; en dan is zij klaar. Zo wordt bij haar een gebroken arm gezet; die het haar vooralsnog belet, te bewegen om te pakken. Nu eerst slapen op de kinderziekenzaal; de overigen slapen reeds allemaal. Morgen mag zij de moed niet laten zakken.…

geef mij ruimte plaats en tijd om even vrij te zijn weg van anderen de wereld even uit een eigen paradijs lijkt fijn waar ik jou eens ongestoord kan leren kennen en wennen aan elkaar nee geen gezoek maar zo essenties van elkaar weer lezen in een open boek maar laten we eerst paradijzen voor het woord beklijfd in onze hete lijven…

Je hoeft er het plein niet te vrezen Alleen de klinkers klinken onder schoenen De ochtend valt er af te lezen aan de huiver van muren De mensen schuchter morgen haalt met hen adem niemand en niets nog echt op dreef Muzikant met z'n muziek is er tweemaal te geef Echo van accordeon tegen muren van kerk en paleizen…

ik ken er slechts twee in levende lijve meer heb ik er nooit geschreven of ontmoet toch lijkt het alsof ze mij allemaal kennen en zo te lezen erg goed mijn dagelijkse beslommeringen staan beschreven in menig gedicht vreemd om dat te ervaren ik ken ze niet eens niet bij naam of gezicht wijs mij aan als de gek om wat…