Alle inzendingen over Lichamelijke schoonheid

Alsof het was bedekt met hevig licht bleef haar lichaam mij weerkaatsen, even zinloos dreigend zoals de glans aan messen hangt. Ik bedroog haar met geweld: mijn lichaam liet haar voor de liefde leven, haren werden touw toen ik ze opbond, een verwonding opsmuk, een gevlamde tatoeage. Voor mijn schoonheid moest zij dood.…

De kou trekt door haar lichaam Een nieuw slachtoffer gevonden Zij staart wat door het raam Haar lichaam vol met wonden De warmte is verdwenen En leeg is nu de stilte Haar witte, lange benen Zijn nu gehuld in kilte De kou trekt door haar lichaam Verdrijft nu elke kracht En starend door dat raam Had zij dat al verwacht Daar eenzaam en…

mijn lichaam het is opeens zo stil alsof ik niks meer wil eenzaamheid weg? niet alleen meer is het pech? niet rustig teruggetrokken in een donker hoekje maar ook niet vrolijk of blij geen liefde en geen pijn?…

wat kan ik nu nog vragen van dit broze lichaam dat me te vaak verlaat en dat lief en langzaam tot op de laatste draad wel lijkt afgedragen?…

Drie mensen in mijn leven hebben mijn lichaam als goed ervaren: Mijn man die het genot ervan beleefde en mijn kindjes tot ik ze mocht baren. De eerste is reeds heen gegaan en de laatsten worden groot. Wie geeft mij nog reden voor bestaan hetgeen mij zekerheid bood. Ik plaats mijn lichaam voor de spiegel. Een wazig beeld verschijnt.…

De zon verbleekt bij 't ochtendgloren en breekt de stilte in haar schoot - de kreet van 't kind dat is geboren De maan verwarmt het iele lijf.…

lichaam je onzichtbaar opwinderig lichaam je zonder schaamte aankomende lichaam je lawaaiig klaarkomende lichaam je zich naar mij omdraaiende lichaam je zich ook wel afwendende lichaam je mij nooit onwennige lichaam je mij nooit onbekende lichaam je mij nooit onbeminde lichaam je altijd aanwezige lichaam. ---------------------------…

Een mens is maar een mens en ieder heeft zo zijn grens probeer ook eens nee te zeggen ook al is het moeilijk om uit te leggen; zeggen ze dan 'doe niet zo flauw' luister naar je lichaam en blijf dat trouw.…

Voor anderen vanzelfsprekend Niet meer dan normaal Voor jou slechts een hoop aan het Einde van dit verhaal In de bloei van je leven Klinkt als een cliché Zoveel kansen zoveel ideeën Alleen je lichaam werkt niet mee Beperkt in je doen en laten Toch geef jij niet toe Het zoeken naar een balans Naar het wanneer en hoe Niet zielig…

Ons lichaam een tijdelijk voertuig voor onze ziel (?)…

Waar het lichaam heeft gelegen is het gras geplet takken zijn geknakt de plek wordt vergeten het gras zal herstellen de tragiek blijft…

Hier is mijn lichaam, neem het maar mee. Probeer me, vertrouw me mol me, herbouw me. Hier is mijn lichaam, neem het maar mee. Proef me, ruik me. Voel me, gebruik me. Hier is mijn lichaam, neem het maar mee. Open me, ontleed me. Laat me, vergeet me.…

lichaam wees lief voor mij wees bedding voor dit vreemd getwijnde leven wuif naar mij met armen vol schaterende bloemen zodat ik je zonder schroom een bondgenoot kan noemen bolster mijn stoutste dromen in vliezen van handgeschept papier zodat ze spelevaren tot in de bomen als ik de zonnewende vier en haal eindelijk eens de ploeg door…

Een lichaam geeft de woorden in stilte aan. Ogen laten zien wat er in je om gaat. Armen gaan open voor een omhelzing. Handen klaar om kracht te schenken. Hart vol liefde laat lichaamstaal spreken.…

Soms doe je niet wat ik wil en maak je mij van binnen even stil. Je laat me de diepte van het leven voelen. Niet makkelijk wat ze met verwaarloosde tuberculose bedoelen. Zal het ooit nog zo zijn? Alleen lachende dagen zonder pijn. Niet te bevatten maar toch blijven hopen bijna 8 jaar lang met opgeheven hoofd door gelopen. Bidden voor de wonderen…

lichaam waarom blijf je weigeren in mijn hoofd blijft het steigeren je doet mij geen plezier ik ben kwaad en vloek en ik tier pijn ging je maar weg luister toch naar wat ik zeg ik speel toneel met mijn lach maar ik heb nu een enorme terugslag heeft iemand een goede tip het duurt te lang deze pijnlijke dip…

Lichaam wat maak je mij kwaad Waarom ben je nu niet mijn maat Laat je mij stikken Dat hoef ik niet te pikken Stukje bij beetje Dat weet je Maar het ging zo goed Daar gaan we weer Een stapje terug dat moet Nee, ik wil niet klagen Maar je hebt zo van die dagen Accepteren Zal ik dat ooit leren!…

Denksels dwalen oeverloos Door het brein, bezetten Eiwitkabels die kronk´lend Door mijn schedel gaan - Gedachten gaan vruchteloos te keer, Zonder ooit de uitgang te vinden Waarnaar zij zo driftig op zoek zijn, Waarbij zij het lichaam vergeten; Eerst maar eens het vel voelen Waarmee mijn geest moet samenvallen Voor ik verder opga…

Als een boom zal dit lichaam blijven staan wachtend onomwonden tussen het spel van licht en schaduw tot haar vingertoppen sterven en zuchtend ophouden te bestaan de dans verloren...!…

Ik wil schoonheid schoonheid laten raken jouw wimpers langs mijn lippen, wang aan oog, zacht, jouw lichaam zee, jouw lust mijn baken: beweging is geen doel van een betoog.…

Het is je lichaam, je geest, je hele persoon, die ik alles gun. Ik wil niet anders, dan iedereen gelukkig zien en maken. Je luistert muziek van bovenaardse schoonheid en zielsverlangen. Dan ben ik zwijgen en luisteren jouw liefde en die van kosmos.…

Lief lichaam Van geboorte tot dood Leef ik in jou Soms voel je log en zwaar Soms als een open ruimte Van Gogh schreef Dat hij geen dubbeltje Om het leven zou geven Als er niet iets oneindigs, Iets dieps en werkelijks was Dit palet aan schoonheid En gruwelijkheden Op dit canvas vereeuwigd Met onstuimige penseelstreken Is het genoeg…

hij rookt een sigaar het dagelijkse leven sluipt zacht naar de nacht luisteren naar Bach het lijden en het sterven het gewicht van spijt het hart loopt over Bach brengt veel in hem teweeg hij dooft de sigaar een drukke dag wacht aankomst van volle wagons stille mensenzee ongezien dichtbij ongehoorde smeekbeden Bach’s erbarme…

Kijk over de stilte van het water, de zon tegenmoet Zie een kerk, haar klok, het is weer later, maar hetgeen ik voel dat doet me goed. Luister naar het fluisteren van de wind, gedrapeerd liggen bloemen in een kleurig lint. Steek mijn hand op voor een laatste groet, denk aan vroeger, denk aan morgen, put hieruit……nieuwe moed.…

Liefde is een ondergaande zon verblindende schoonheid kleuren dieprood maar in lichtwazig wit aanwezigheid van een zalige koude rilling terwijl het lichaam zijn sappen koken ononderbroken autonoom hartgedrag Franse cancan dansende charlatan ‘verliefd, verliefd!’ schreeuwt het ongecontroleerd dansend lijf.…

Ik kniel voor je schoonheid voor het licht van je ogen voor de scherpte van je intellect voor de kracht van je woorden voor de warmte van je vlees voor het vloeien van je liefde voor het openen van je benen voor de tranen van je verlies voor het schokken van je lichaam voor de openheid van je geslacht voor de eigenzinnigheid van je geest…

God schiep de vrouw weelderig in aanschijn met intrigerende welvingen rond haar gehele lichaam haren als golven der zee bruisend en dansend zonder enige bedekking siert en openbaart zij in een oogopslag haar schoonheid zij kreeg een gelaat zichtbaar zonder bedekking zoals zij werkelijk is toonbeeld als groots kunstwerk.…

schoonheid de lichtval vuur en sneeuw intens omhelzen Laat mij één keer oneindig zijn vergeten verdwaald verloren zonder scherven dromen om liefde te verdragen.…

een gevoelige ballade in het moszachte gras laat zijn licht schijnen over jouw ivoorwitte, maagdelijke lichaam dat bijna onzichtbaar in het duister verschijnt kwetsbaar mooi in sereen witte tule dansend op verlangens van liederlijke woorden ontsproten uit mijn ziel laat ik me meevoeren door jouw dichterlijke schoonheid…

De rechter zware arm van fraaie Wilgenboom langs de schors gescheurd wordt straks geamputeerd haar schoonheid ligt nu kreunend in het gras lichamelijk is zij aangedaan treur in alle naaktheid zelfs de wind kermt mee hier treft hem geen blaam wiegen kan ze daar wel laten dat richt zich naar de sterke kant…