Netgedichten

netgedicht (nr. 8.758):

Laat mij

Laat mij één keer verspillend zijn
aan blauwe neveldraadjes uit je mond
het grensgebied overschrijden
trots en troost nergens laten
Laat mij één keer onverhinderd zijn
van overdenken en heroverdenken
schaamteloos alle intieme nederlagen
verdragen zonder ontkennen
Laat mij één keer verkwistend zijn
met je lichaam je alles lichaam
liefde en schoonheid de lichtval
vuur en sneeuw intens omhelzen
Laat mij één keer oneindig zijn
vergeten verdwaald verloren
zonder scherven dromen
om liefde te verdragen.