8988 resultaten.
bloemen in je hart
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 1.424 ik dood ga
hoop ik dat er bloemen
groeien in je hart
paarse viooltjes
die prachtige muziek maken
en met fluweelzachte blaadjes
langs je wang strijken
om je te troosten
wanneer ik dood ga
hoop ik dat er bloemen
groeien in je hart
een heel veld vol
waar je op blote voeten
doorheen kunt rennen
zodat je weet
dat jij leeft…
Kerstvers
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 1.685 Zij volgden een ster op hun zoektocht naar Hem
maar vonden in 't veld nabij Bethlehem,
drie engelen en zeven schapen op 'n hoop in de gracht.…
Niet genoeg
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 403 Ik kan er niet genoeg van krijgen:
de geur van de linde,
het rood van de papavers,
het groen van de velden,
het rijpen van oogst...…
Ik leef.
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 279 Ik leef, want ik zie
groen gevulde velden
zonnebloemen, die wuiven
op golven van de wind.
Ik leef, want ik zie
mijn tranen en twijfel
maar ik sta op, vlieg verder
op vleugels van hoop.
Ik leef, want ik zie
de liefde van mijn leven
hier altijd om me heen
gewoon, samen gelukkig zijn.…
14 18
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 233 even zwegen ze de velden
moegestreden uitgeblust waarom,
een vraagstuk niet te begrijpen
rood dood stil, kwam als de nacht
sterren aan de hemel ondraaglijke kreten,
toch hoop op de handpalm
die reikt naar het morgen
het einde getroffen door
waanzinnig schizofrenie
wachtend op de wijsheid van de stilte,
stil als het was die nacht…
de geest van de stilte
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 804 De geest van de stilte op dat glooiende veld.
De geest van de stilte die mij niets verteld.
De geest van de stilte blaast mij nieuw leven in.
Door het gebukt gaan in de geest der stilte, geeft
hoop het leven weer zin.…
Gedachten
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 158 Mijn gedachten drijven,
tussen droom en werkelijkheid.
Als bladeren die vallen,
dwarrelend in de wind.
Nog met de warmte...
van de zomertijd.
Hun voedsel gevend,
aan de grond waaruit...
ze zijn ontsproten.
Hopend
op een nieuwe lentetijd.
Antje.…
IK LIG ZO STIL
poëzie
2.0 met 8 stemmen 623 Ik lig zo stil aan u als kind aan moeder,
mijn dode levend lief, en hoor hoe zacht
het kloppen tikkert van uw zachte hart
en 't bloed hoor 'k ruisen als water zoetkens doet er.
De sterren bloeien langs haar zilvren baan
en blinken met het licht van duizend glanzende ogen,
de heemlen om hen, als heerlijk hoge togen
van blauw-zwart marmer welvend…
VLOEK NIET DE ZON!
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.053 Vloek niet, o vloek niet de zon,
m'n broer, die zo zwaar draagt uw last,
touwen en lijnen zijn om u getast,
hoog glijdt de boot in de zon.
Rafel van kleed hangt naar neer van uw borst,
uw ogen en slapen zijn wild omvloten,
maar de haat, de haat uw oog ontschoten
0
vloekt de zon, vloekt de zon op uw borst.
Bittere man die…
heimwee in de kast
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 119 wat ben ik eigenlijk nog voor jou
geen klank meer uit je mond
een gezicht tot op de grond
je hart zo kil en koud
eens waren we goede kameraden
maar dat was al vele jaren geleden
we waren met zo weinig tevreden
ook sterk zelfstandig en vastberaden
we hielden van de gouden zon
maakten reisjes naar die landen
waar ik hoopte dat die zon, je…
Wanhoop veranderd in hoop
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 62 in
rouw en verdriet krom gebogen
Het mensenhart is
verduisterd met kwaad
dat brandt als zout in een wond
Kerstmis komt eraan; mistletoe en dennengeur
voor het hout gekruiste raam
zien we de kaarsjes staan
Het stralende licht
van het kindje dat in de kribbe ligt
voor een nieuwe start met licht in ‘t hart
Wanhoop veranderd in hoop…
de skyline als mistig verleden
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 435 ik rijd door velden van mijn jeugd
de skyline
ach,.... mistige velden doorkruis ik
het zijn de polders
in Mondriaan-termen geschetst
ik weet dat, maar zie het nu niet
en stuur haar vooruit, zoals vroeger
nu echter wat ingehouden
kan ik hem nog vertrouwen
lijkt zij te denken
de leidsels enigszins gevierd
ruimte geef ik haar
ik voel haar…
een sleutel te smeden
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 643 evenzeer
een sleutel te smeden
en vertoef voortaan verblind
op het braakliggend veld
van heden…
HET WERK
poëzie
3.0 met 4 stemmen 997 Bij dag buig ik gewillig en strijk loon
mijn zwarte hand gedurig in zijn arbeid,
mijn zwarte kop nijgt onder 's meesters hoon
en krimpt; en lacht; en doet naar hem gezeid.
Maar 's avonds op mijn kamer in 't gouden lampelicht
maak ik gedichten zangerig en zacht
en zie niet, dat terwijl heel knokerig en spicht
op hoeken van mijn tafel een…
De jongen lacht
poëzie
4.0 met 2 stemmen 1.485 Moeder zal 'n hempje naaien,
laat het wieltje lustig draaien
draaien, draaien, draaien.
Van het geel katoen 'n lapje,
van 'n witte kant 'n hapje,
en de knoopjes van wit been
draaien 't hempje gauw ineen.
Jongen met zijn blote pootjes
blote beentjes, blote kootjes
stapt op 't witte beddewaad
als 'n wonderflank soldaat.
Kijkt de zonne…
Het pad
poëzie
3.0 met 4 stemmen 1.351 Als rijen militairen gevallen op het veld
zo liggen de jasmijnen in en op elkaar
heel krachteloos! van bloem en blad ontveld
en naakt. En op het blande zonpad waar
de merelzang nooit zweeg, het goud
is morsig nu; 'n kleiïg weke grond
strengelt in grauwe banen zwart door 't hout,
en 't hout is arm en kaal en menigwerf gewond.…
MEITROOST
poëzie
5.0 met 2 stemmen 824 En uwe kinders zie ik weiden
tot glansrijk veld, 't zal blinkend zijn!
Al wat uw donkre ogen schreiden
zal hun tot bloem, tot vreugde zijn.
Deernis en Vrede breng ik u heden,
'n zacht woord, op mijn dag, uw feest;
'n geur van blijde lieflijkheden
uw donker hart zozeer verweesd.…
ZOU IK?
poëzie
5.0 met 2 stemmen 1.106 Zou ik de morgenzon niet prijzen:
goud en blank schijnt zij de grijze
nevels van de heemlen heen
en haar goudglans straalt alleen.
Zou ik uwe lach niet prijzen,
gouden, blank, schijnt zij de grijze
nevels van mijn heemlen heen
en haar glanzen zie 'k alleen.
Donker was om mij en kommer
als in bos in 't zwarte lommer
bij grijze trieste…
Leegheid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 205 Mijn knip is net zo leeg,
als mijn hoofd,
echter mijn hart is zo vol,
dat het de ledigheid overtreft
van voorgaande items.…
Liefde- niks - en haat
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 356 Emoties, liefde,
hoop- en haat,
toch beter als je
verstand werken laat,
daar:
haat wordt verward
met liefde,
terwijl de hoop is
vervlogen,
de liefde vertrapt
en haat een voor haar:
onbekend gevoel is.…
het leven
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 209 Hoop, geloof en liefde zijn de pilaren van ons bestaan.
Het zal ons steunen, waar we zijn of gaan.
Dat zijn de dingen die gratis zijn in het leven, waardoor we rust in ons hoofd en lichaam kunnen creëren.
Hou de moed in het leven, want het leven is ons maar 1 keer gegeven.…
Identiteit
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 181 ons hart de hamer
en de slag klopt bij eenieder anders
in voorspoed en in tegenslag
haar ritme in onzekere dag
het geluid van haar lied te zingen
laten horen
in het angstvol bonzen van de tijd
bloeiend
bloedend tot het graf
in de jongste dagen
nieuw en sterk
door Gods ondoorgrondelijk werk…
Papavers bloeden zolang ze bestaan…
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 523 In plat geschoeide velden
klappen rozen open, bewijs
van argeloze plicht, de wereld
zich met het licht zal voeden
van te vroeg gestorven helden,
waar de koppen blijven bloeden,
om gemorst zaad een kans te geven,
te aarden aan beide zijden van een
tere grens, zich steeds weer
de ultieme wens te beleven
en hoop te laten ontkiemen…
- Ontginning-
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 231 Het rood gezwollen gezicht,
in het zweet des aanschijns
de woeste gronden met de hoop
waren zogenaamde kwelogen
de handen ruw en afgewerkt
op de natuurlijke noordelijke velden,
een reliëf...van hoge zandgronden
brak liggende volle akkers der natuur
de akkervelden en weiden veranderd
naar het groene idee
heidevelden met schapen
van…
zoals zij in de ochtend
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 280 ik waai en waai
verblijf tussen spiegels van hoop
en horizon; het veld waarop
wolken verder drijven
traag vliezend in het bestaan
mijn lot vloeit uit
in zeebelopen vloed, kartelt
randen waar mensen staren
naar diepe zin
aangekruist door hongerigen
hoe zou mijn stem zijn
in tegenwoordige tijd
spraakverwarrend door de jaren
die…
dat gevoel maakt mij
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 217 Ontsnap ik aan gevoelens,
en vlieg ik op de vleugels
van de hoop.
Ik wil zweven,
op mijn zijn,
zonder te denken,
slechts te wezen,
die ene man,
die geluk heeft,
de bloem die uitkomt.
Ik ben wie ik ben,
en loop op velden en
op wegen,
verlies de weg,
maar blijf maar gaan,
de passie voor het leven
de zoektocht naar geluk.…
Thuiskomst
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 503 Maar in het spoor van de Lichtdrager,
voor zijn duistere drang naar macht gezwicht,
tuimelden wij in vrije val uit Uw eeuwigheid.
Sindsdien gevangen in het web van ruimte en tijd
zijn wij duizend doden gestorven:
van geboorteschreeuw tot laatste snik
leven na leven na leven
eendere echo’s van het ‘ik’.…
Over hoop
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 138 Als je hebt besloten
Je leven op hoop te moeten bouwen
Kun je concluderen
Jezelf eigenlijk niet te vertrouwen.
Want als je je zelfbeeld
Door hopen laat bepalen
Zul je steeds afhankelijk zijn
En valt er geen eer te behalen.…
Hoopvol.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 499 Bijna alles gehuld in nevel
die tot de einder reikt en
onderwijl alle hoop verloren
lijkt.
Maar dan schijnt de zon die
hoog aan de hemel prijkt.…
Nevelig herfstmorgen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 230 In vorderen der morgen baar je
nieuwe gezichten van kleuren en
vormen in schoonheid nieuw leven
van dood om hoop weer te geven.…