7680 resultaten.
Als de winter
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 433 Trektochten achter blad stengel lege tak en ijs
sterven kris kras door elkaar geweven uit
als ze wapperwindsgewijs verdrongen worden
door sarcastisch vrolijke merels
en een laagopgeschoten hemellamp
Ja dan kraakt een voetzool of vier over
rillend loomgereanimeerde woudhuiden
en kijkt men weer over de toppen van de duisternis
maar vooral…
jij bent altijd.......
hartenkreet
2.0 met 66 stemmen 4.708 Jij bent altijd mooier.
Jij bent altijd liever.
Jij bent altijd aardiger.
Jij bent altijd lekkerder.
Jij bent altijd schattiger.
Jij bent altijd stoerder.
Jij bent altijd cooler.
Jij bent altijd leuker.
Jij bent altijd van mij!
Ik wil jou never nooit meer kwijt.
Jij bent super speciaal voor mij.
Jij bent mijn trots.
Jij bent…
Zon
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 141 Zon, val niet naar beneden,
blijf voor altijd aan de hemel staan.
Anders vallen er stenen,
en eet ik een banaan.
Zon, van jou worden we allemaal blij,
lekker liggen op het strand.
Zachtjes hoor je een zoemende bij,
en ik voel het warme zand.
Zon, jij maakt de wereld mooi,
blijf voor altijd stralen.
Anders sluit ik mezelf op in een kooi…
Schrille tonen
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 52 nog waaien
de kleuren van
stelen vlaagt
wind in schrille
tonen de dodenmars
bloemen
knappen niet af
maar leggen
zich plat uit
deemoed ter aarde
in een kris kras
pandemonium
vullen bomen
de kerkhoven van
het gigantische bos
schoon geregende
wortels bekijken
de immense
ondergrondse
hoeveelheid lijken
ook zij zijn geveld…
Jannetje
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 1.135 Verwrongen beelden
waren haar gedachten
Gevangen en vervlogen
kris kras in de tijd
komend van waar niemand naar haar reiken kon
het zijn de ziekten van de ouderdom
ver achter grenzen van verdriet en spijt
Wij wachten hier
in onze werkelijkheid?
Wat is nog waar?
Wie blijft er nog zichzelf?…
puur
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 156 figuur van
elke individualiteit
was ontdaan
slechts haar
contouren resteerden
in de uren
dat hij naar
haar keek
verblindde hij
de ogen met
klonten gips
duwde hij de
armen strak naast
het lijf dat hij
havende met spatels
zijn vingers en
handafdrukken
hij zocht niet naar
haar beeltenis
in een wervelwind van
kris-kras…
Vader
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 2.310 Misschien lijkt dit je niets
Zit je verveeld te mokken achter je grijze masker
Toch is dit niet de apocalyps die je verwacht
’t Is de gloed van m’n vuur dat je afschrikt
Wek de klank die slag om slag terugkeert
De wekker tikkend, levend in je zachte handen
Razend, gierend de tijd ramt aan de poorten
Alfa tot Omega, illusie tot de muur
Verleden…
Niet
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 342 De dag vol as en striemen
het licht slechts in mijn hoofd
waar doelen stenen reuzen bleven
en lichaam slechts het woord…
Credo
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 698 Ik denk, ik weet te voelen wat van me verwacht wordt
mezelf gespreid, verkracht door wat ik wil , niet ben
het duister werken aan een wazig plan
frunnikend, standvastig duim voor duim
geloof, een vaag verlangen
opgezweept door grimmige voorouders
uitgehouwen, vastberaden absorberend
van godendeemstering tot kunstlicht
steeds meer heb…
Dolly
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 564 Een boom , om het even eik of weke waaiboom
voeten in de grond , kil verdronken of dor gestraald
woekeren , onbewust kleven aan rotting en einde
niets te doen dan staan en ondergaan
De oceaan , willoos onder het gescheur van warm en koud
verlangen naar de maan en sterven op het strand
kieuw en vin , tentakel en schub , koraal en wier
fluim…
ik verknoeide het
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 1.298 Elke dag je meer missen
Elke dag meer verdriet
Elke dag alleen maar gissen
wat ligt er mij nog meer in het verschiet?
Elke dag zie ik je
zo dichtbij maar toch ver weg
en dan vraag ik me
waarom breng ik mezelf zoveel pech
Ik zou je gewoon willen zeggen
hoeveel ik van je hou
maar het valt niet uit te leggen
zonder jou heb ik zo een kou…
Niets kan beter zijn
hartenkreet
2.0 met 12 stemmen 1.172 Als jij de liefde niet bent, dan lijk je er op
Telkens als ik me verwijder, kom jij dichterbij
Als dat niet de liefde voor het leven is, dan lijkt het erop
Hoeveel beter kan het zijn
Ik heb een probleem: ik hou zoveel van je
Oh, ja, een probleem: ik zie je graag
Die woorden blijven voor altijd dezelfde
Maar wij veranderen elke dag dat we ze…
De kleine zeemeermin
gedicht
2.0 met 45 stemmen 34.379 Wie liefheeft verliest haar
stem voor lichaam, spoelt
aan als een drenkelinge
op een ver, vreemd strand
toen je mij vond kon ik
niet meer spreken dus zong
ik mijn liefde met strelende
vingers tot jouw hand
mij losliet en mijn lippen
openscheurden, rood
niet meer te stelpen
hoor, je woont
in mij zoals de zee
in lege schelpen
---…
Doornroosje
gedicht
2.0 met 138 stemmen 32.487 Rondom mij woekerden de
rozen toen hij kwam sloegen
ze als donkere sprookjes in
mijn gevouwen handen dicht
ik was gelukkig maar zonder
schaamte bracht hij het
lichaam waarin ik droomde
als een diefstal aan het licht
zijn schanddaad werd ontdekt
en hij moest vluchten:
buiten blafte een hond
ik deed of ik sliep nog
even streelden zijn…
Herfsthonger
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 170 glinsterend spoortje
achtergelaten dood blad
geen snelheid nodig…
Beatrice
gedicht
2.0 met 53 stemmen 26.570 Wat als het raam zich gesloten
opent voor de kamer, je ligt
in bed, de stad is in jou aan
het verdwalen, bang trek
je deze grens toe als een rits
tevergeefs: het onaardse zingen
van de trams voert je mee, licht
weerkaatst in de kanalen
en scheurt je als een brug
tussen twee oevers vandaan,
hier heb je me ontmoet
enkel om in jou te sterven…
De Reizigster
gedicht
2.0 met 39 stemmen 12.695 Achter de deuren stelt
zich de wet die hem
aan mij bindt, maar
achter het behang
wacht wat blijft als ik
wegga: hij hoort mijn
stilte als een vonnis
aan, langs mijn wang
verglijden zijn handen
als rimpels op stilstaand
water: nooit blijf ik lang
de zinkende stenen
staan als avondkoffers
gepakt in de gang.
---------------------…
Clichecaster
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 538 pruleet, amauteur
een tijdje meedraait in `t gezeur
`t veelal een eender toontje vat
eerst raakt het ietwat overstuur
en neemt geen opmerking voor lief
verloren gaat het schrijfgerief
de lol wordt lul, plezier, pleezuur
dan volgt de omslag naar `t gezeik
waar hij/zij eerst fel tegen was
waar het zo woest van overliep
naar `t criticasters kris…
Uitbundigheid
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 201 Opkomende gesluierde goudgele zon
in kris-kras witgestreepte blauwe lucht
voor het eerst dit jaar de uilen weer gehoord
roep en tegenroep, nestelen in onze tuin
uitbundigheid van groei en bloei rondom
witpaarse krokus waas in lichtgroen gras
de velden met geel stro en prille levenstint
aan mijn zij mijn lief verzadigd in haar slaap
de natuur…
De degenslikker
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 88 Aan het ontbijt begint hij met een ponjaard
De koffie steekt hij weg met een floret
Bij voorkeur neemt hij bij de lunch een kromzwaard
De thee gebruikt hij met een bajonet
Zijn rijk diner bestaat uit vele gangen
Een keur aan messentuig versiert de dis
Van dolken, sabels, degens tot klewangen
Met als dessert een kronkelende kris
Doch op…
SMAKELIJK SFEERVOL SMAKKEN!!
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 25 Het restaurant van het BULL Eugenia Victoria Hotel & Spa in Playa des Ingles
Smakelijk sfeervol smakken
In een fraai
Ingerichte ambiance
Doch met
Kletterende smijtende borden
Op de grond vallend bestek
Met pieperderpiep schuivende stoelen
Kukkelende tokkende kinderen
En een haastig kris kras door elkaar geloop
Van de naar (vr)eten…
Kristine
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 554 Door hulp te accepteren
Kwam de echte Kris weer boven
Langzaam ging ze leren
In zichzelf te geloven.
Ze is NU blij met kleine dingen
Ook blij met zichzelf
En dat ze NU volop kan zingen
Heeft ze puur en alleen aan zichzelf
Te danken. Chapeau meis ik ben trots op je
En dank je voor je vriendschap…
Adembenemend
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 926 Nog verholen in de uitgewaaierde schemering
van het stroomgebied waar de woorden vloeien
komen luchtbelletjes aan de oppervlakte,
zoals schuim op een droge mond kan groeien.
Al knetterend en flitsend
laat de hemel een lichtspektakel boeien, tekenend
de magie van dat ene woord dat stilte verbrak
met aardedonkere stem en licht accent.
Waardoor…
Indië, mijn gerouwde liefde
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 292 mijn moeder
ben gebogen door tijd
van rijst en heimwee
voel de achterzijde
van mijn ziel
waar vroege warmte
de nachtelijke tranen droogt
beelden van heden
leven rond om mij
in hout en klanken
in kussens
nog op de grond
van toen
ik ruik de avondzwoele dessa
van zweet en onze kruiden
ook de hitte van de leegte
in mijn hart
de kris…
Kind van de zon
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 75 seizoenen van je bestaan
daar hadden gebloeid waar vandaan
jij noodgedwongen moest gaan
met niets in je koffers
daarover wilde je liever niet praten
toch heb je me eens verteld
hoe je op het executieterrein
van de gele soldaten de laatste
minuten van je leven aftelde
maar waarvan je zus je bevrijdde
met de moed van een leeuw
en de kleine kris…
Zuinige Zeeuw
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 145 (voor Geert van Oorschot)
Hij stootte Wolkers, Mulisch
en Van der Heijden van zich af,
boorde in alle drie een kris,
verguisde hen tot in het graf.
Reve en Hermans wist hij wel
met egards binnen te halen,
hij gaf ze drank en lellebel,
bewierookte hen in alle talen.…
Sonnet voor de vechters.
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 136 We kijken schrijlings van de nokken neer
over het kale land dat geeft en nu brutaal
ontmand in naaktheid weent. Het brandt
in onze hoofden; het raast stormachtig
langer dan die vijf minuten, dagen langer.
Vandaag hebben ze ons liggen, tussen scherven,
zien ons verbijten door de kogelgaten
in rolluiken, de builen in onze harten.
Maar plooien…
Verjaardag.
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 668 We zijn op tijd. Ik denk dat ik je nog zie
ademen. Maar je geeft geen krimp
tussen de stijve lakens. Het is zondagmorgen.
We drinken cola uit een blikje, doden traag
de stilte van de kamer. Buiten luiden
klokken de prelude. De slagen sterven.
We tellen af en tikken op het toestel
dat gebroken zwijgt. Zo ga je ongenaakbaar
weg en komt…
Muur.
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 233 Dit zijn muurdagen. Ze lopen blind zichzelf te zoeken :
een lege winkeltas, drie manden was en lange vingerhalen
in het stof op de T.V.-kast. Er is niets ouds te zien, het proeft
alleen maar zo. Het beeld is herfst. Als hij deuren opent,
schatert hoop in een gladde boom. In trage ademstoten
marcheert de stoet voorbij : kind met sjaal, een…
Moederwezen.
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 272 Wij zijn zonen en dragen dezelfde moeder. We houden
onze hoofden koppig, kijken star en hullen ons in wierook.
In onze handen klemmen we de draagbaar. Zo hard hielden we
nooit , was iets ons meer. Geslagen verdragen we de leegte.
Wij zijn geboren om mannen te zijn. Onze naam met zachte hand
gegrift, met trots. We rechten onze ruggen : wij…