Muur.

Dit zijn muurdagen. Ze lopen blind zichzelf te zoeken :
een lege winkeltas, drie manden was en lange vingerhalen

in het stof op de T.V.-kast. Er is niets ouds te zien, het proeft
alleen maar zo. Het beeld is herfst. Als hij deuren opent,

schatert hoop in een gladde boom. In trage ademstoten
marcheert de stoet voorbij : kind met sjaal, een vrouw

die slapend breit, de geur van aangebakken appelmoes.
Hij is een stille dromer, sluiter van de rij. 's Avonds telt hij

stenen voor het slapengaan. Ze liggen warrig door elkaar,
zwijgen voor het bedverhaal. Heel even een moment,

met komma's en met punten, rustpauzes. Hij daalt in,
straks beginnen de weeën. Muren zijn niet eindeloos.

... Gepubliceerd in Het Gezeefde Gedicht (Maart 2015) ...

Eenzaamheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 8 stemmen 233