Alle inzendingen over Littekens OR Liefde OR Onmacht

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

de sleutel naar mijn hart ligt diep begraven onder de littekens van de liefde…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Tranen rolden vanmorgen: “Stel dat het Uw kinderen zijn.” Ja, stel dat het mijn kinderen zijn. Grote bruine ogen, die verbaasd de wereld in zien. In wat voor wereld worden ze geboren, heen en weer gesmeten. Hen wordt niets gevraagd. Beslissingen van mensen zonder honger. Gierig om elk stukje brood. Vondel beschreef het al: “Wat kan de…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Als een hond in een kegelspel loop ik de zonnige arena in niets vermoedend welk onheil mij te wachten staat groen, zon, licht, bloemen geuren van dauw op het gras dit is niet meer ... enkel een stoffige leegte luide klanken, harde lansen, gekleurde doeken wentelen zich om Zoveel ongrijpbaars maakt dit onzinnig spel tot een schouwspel…

wij hebben een liefde een liefde met littekens soms scheld je heel mijn huid vol als het heethoofd dat je bent dan was ik toch nog zo op mijn hoede voor het moment dat je woede wordt aangewend maar je kookt er bijna van mijn arm en hand verbrand…

Halo lechol shirayich Ani kinor Oh, er zijn er veel die jou bezingen Ik ben maar één van hen Toch wil ook ik mijn liefde tonen Aan jou met hart en stem Als ik je naam hoor ga ik stralen Oh, mooiste woonstad ooit Ik mag mijn rechterhand vergeten Maar jou vergeet ik nooit Jeruzalem oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt…

Maar als je je liefde niet kunt geven denk ik dat dit beter is. Je was de nieuwe liefde van mijn leven al vanaf de eerste dag. En dacht zeker te weten dat ik dat ook voor mij in je ogen zag. De tijd zal moeten leren of dat ook zo zal zijn. Zo niet, dan blijft mijn liefde maar overheerst de pijn.…

Stille stiltes worden doodse stiltes, de littekens staren mij aan. Soms lijk ik verder te gaan, soms blijf ik stilstaan. Draaiend rond mijn loodzware as verzet ik aarzelend een pas maar in het harde licht lijk ik niet te bestaan. Elke dag weer die beminnende hoop, elke dag wordt weer genadeloos gesloopt.…

pijnlijk verleden herinnering gebonden weefsel verleden litteken een momentenspoor onderbroken door gave momenten.... wordt bindweefsel.…

met mijn mond hang ik aan de ingewanden van haar wereld gedachten in bewusteloosheid vreemde chemieën hebben zich in mijn bloed vermengd geboren ben ik uit een vreemde moeder die ooit mij in haar geslacht vloeibaar opzoog blinkende leugens op mouwen spelde geschreven uit de leegte van littekens ik ben niets ik zal nooit leven…

vlijmscherpe leugens verminken het vertrouwen en nog zoveel meer…

onder je kleren de verborgen littekens geëtste sporen van verdrongen leed telde iemand de slagen die jouw rug raakten een bitter zwijgen de tastbare geseling onder je kleren…

zijn kinderogen volgen de sporen van littekens op de vaderrug littekenweefsel een mijnenveld van geweld papa, hoe kwam dat? een ongelukje lieve jongen, domme pech doet het pijn, papa? nee, ik voel niets meer soms een beetje in mijn slaap, domme pech, papa? domme, dikke pech ik doe mijn mooie hemd aan kijk, alles is weg!…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

littekens op mijn hart alsof getroffen door engelen mijn honger voor liefde verdwijnt in stilte schreeuwend naar god voor een paar armen mijn adem koud mijn hartslag stervende schaduwen van herinneringen forceren mijn ziel te vluchten de maan een stille getuige van mijn stem en daden littekens op mijn hart alsof getroffen door…

Geef je maar over, laat je maar meevoeren, zeiden we, maar we bedoelden vecht, kom terug, breek die klauwende kreeft uit je lijf laat ons niet achter in die machteloze wereld Je wist heel goed wat we bedoelden en keek ons enkel aan met ogen die vertrouwen moesten uitstralen maar wij wendden onze blik af en lieten je alleen Eenzaam…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Liefde is een leugen woorden zijn bedrog want de betekenis staat niet vast Verdriet moet tot de lippen reiken pijn doen als een vuur dat littekens schroeit een brandmerk dat achteraf uitgelegd kan worden als bezit onweerlegbaar van jezelf…

In een klein, verlaten kamertje: een gezicht met vele littekens. Littekens van een nog kort, maar reeds vervloekt leven. Het wordt weer eens tijd mijn masker af te nemen. Het wordt weer eens tijd nieuwe littekens te kerven.…

Je staat tegen over mij je kijkt, je staart je raakt in paniek ik wacht langzaam tot je bedaart Verschrikt vol van angst je ziet mij, mijn web waarin mijn leven mij vangt Genageld aan de grond kijk ik terug, in je ogen ik zie je ziel je bent bedrogen je hebt dezelfde littekens als ik...…

ze flitsen voor mijn ogen komend uit het niets verdwijnen zonder spoor van iets spikkelen als kleine deeltjes mist lichten op in kortstondige weerkaatsing als gevangen schicht het is info zonder beeld vorm en woorden zijn er ooit geweest in deze littekens van de geest…

Zij striemden met hun woorden, de wond doet soms nog pijn. 'k Probeer het te vergeven, vergeten blijkt nog moeilijker te zijn. Zij striemden door te zwijgen, een klankbord zo gemist. 'k Probeer het te vergeven, Ik wou dat ik het niet meer wist. Zij striemden in onwetendheid, een oordeel snel geveld. 'k Probeer het te vergeven. Vergeten…