Alle inzendingen over Lot/Noodlot

Ik draai mijn hand om en ik zie een verschrikte blik Onwerkelijk maar zo mooi, dat het bijna echt is…

Laat mijn hersencellen swingen Ik wil niets meer bedwingen Rollen en krullen die mijn leven vervullen Geef me de kracht op te gaan in jouw macht Dat muziek mijn leven wordt Dat mijn leven muziek wordt…

Ergens waar het lot zweeft tussen geluk en noodlot stort het toeval neer blijft soms langer hangen in de atmosfeer van ongeluk De regendruppels glinsteren in hun weerkaatsing van de zon van de maan en elk beetje licht Dat een kleine regendruppel de wolken kan manipuleren zon en maan beïnvloeden klinkt schier onmogelijk Wel kan zij…

grenzen van de verliefde dames en de rijke heren Paardenmoppen laat ik achter de geur van freesia's neem ik mee Het water in de emmer klotst als hunkerende liefde Ik reis niet alleen We zijn bewapend De papieren zijn kostbaar Verzegelde brieven Begin en behoud van banden en grote belangen Tussen de haltes liggen de teugels van het lot…

Onder je schort je borsten, op je schort een bordje 'Lot'. Mooi noodlot, breek mijn trots: er zit veel zachtheid in mijn harde korst. Ik wil me in je kwijt, in jou bestaan, want altijd denk ik aan je glimlach, aan je bijna-jongenskont, je haar van graan. ----------------------------------- uit: 'Geluksinstructies', 2005.…

Net toen alles onder controle leek sloeg het noodlot weer toe altijd dichterbij dan verder weg onvoorspelbaar als een voorspelling onbeheersbaar als een natuurramp Meegaan in de vloedstroom van onrust en negativiteit is primair de reactie evenals vechten tegen het lot dat altijd een sterkere vijand is Ben je een controlfreak in het diepst…

de gewaarwording van haar rondingen haar heerlijk stevige vlees brengen mij aan de rand van het diepe water waar ik me weldra in zal onderdompelen de draaikolken zullen mij tot op de bodem trekken als door een noodlot gedreven overgeleverd uitgehongerd ook na zo lange tijd weer drinken van de nectar de hare uit haar beker gulzig…

ik kan niet om mijn lot heen, mag ook niet. ik moet sterven en versmelten met mijn verleden en wegzinken in de rottende aarde van de mesthoop pas dan kan mijn zaad schieten. ik moet waken dat mijn onkruid niet woekert en mij daarmee mee verteert. ik zal komen waar ik eerst was of zelfs prachtiger dan voorheen...…

Een lichtkegel splijt het gewelf Een waaier van pijlen Dan dekt de damp het azuur af Zwelt in een dalende kolk Langs de rotswand, een steenlawine Het veulen valt Het noodlot beslist In een halve cirkel het volk dat spot De dwerg rolt in een kloof van mist Geen klif kan hem redden Voor de kreet is zijn tong te lam De grond nadert niet…

Gelukkig die d' oorzaken van de dingen Verstaat: en hoe zij vast zijn onderlingen Geschakeld zulks dat gene levendheên, (God uitgezegd) ooit iets van zelven deên Of leen, maar al door ander oorzaaks dringen. Door oorzaaks kracht men al wat schiedt ziet drijven. Waar’ die te flauw, geen werking zou beklijven, En oorzaak zijn geen oorzaak. Wat…

Ik ben zelfs het noodlot niet waard. Had ik haar zachte voeten maar gekust. Nu is ze mijn guillotine geworden, terwijl ik juist mijn hoofd erbij had moeten houden.…

ik schep deze letters in de schaduw van mijn hand het blad is met naakte maagden gevuld al maar meer vervliegend in droog blauw een zilte traan valt te laat uit aardse dauw…

O, brave dichters, dichterinnen, word niet zoals ik blijf elke dag de vezels van uw hersenspieren flexen denk niet, als ik, 't komt morgen wel, vandaag moet ik relaxen: uw hoofd gaat zwellen, als uw buik, en tot uw grote schrik ziet u des morgens in de spiegel een pedanterik de teflon-buitenkant van minderwaardigheidscomplexen beschaamd van…

De zee kent zijn geheimen, elke hoge golf is anders. Als de storm toeneemt en je beweegt je in of op de zee blijft het een ware gok. De geheimen van de zee kennen wij niet, maar in Scheveningen zullen ze de ramp die er is gebeurd nooit vergeten. Sterkte aan familie en vrienden met dit grote verlies.…

De hooiberg toonde mij mooi hoe het noodlot ons steeds achterhaalt: ik vlijde mij neer in het hooi, en natuurlijk precies in de naald.…

Hebbes, de hond pakt de stok, maar komt niet terug: de eb heeft hem beet.…

tussen noodlot en vaste land poog je als je kopje onder gaat het onheil te vermijden drie schikgodinnen leggen je het zwijgen op de oren voor tover- spreuken gesloten het noodlot vaart de ramkoers van een mammoettanker op drift spuugt hij je ergens bij Fatum meedogenloos uit…

indien wij het huis niet bouwen, werken zij die het huis bouwen vergeefs. wij zijn zij die het huis bouwen. het huis is het bouwen. het bouwen is het huis. zij zijn het die het huis bouwen. vergeefs is het werken van hen die het huis bouwen, indien wij het huis niet bouwen. zo is dat. in de grote inkomhal van het bekende golft dag na dag…

Zonder stopverbod Heeft God deze wereld wel gewijd of geschiedde dit door het noodlot…

Wachtend tot de tijd stilstaat speelt noodlot met het toeval spant alle energie zich samen in een flitsende donderslag die de boom net voor je splijt Maar je tijd is nog niet gekomen of eigenlijk misschien juist wel als je door toeval ontsnapt aan het dodelijke noodlot krijgt je leven een nieuwe kans…

Voor jouw onvoltooid talent Abdelhak Nouri In de knop gebroken Een groot talent al uitgewist Nog voor het groot publiek de schoonheid van jou voetbalspel mocht ervaren In de knop gebroken Je jeugdige beminnelijkheid Je liefde voor je ouders Broers of zussen in de knop gebroken nog voordat jij de hand mocht vragen van haar die jij…

dat menig dier ook treft na een leven op het erf de weide ook of op stal onontkoombaar is het lot dat in slacht hen wacht al knaagt ons het weten dat honger weinigen doodt sterven te veel dieren zo voor ons zinnelijk verlangen naar alle vormen van genot…

Bij de brug onder de Tuin der Dichters zit ik te kauwen op de wereld zoals ze is Ik zie de mensen gaan jong, moe of roekeloos de beschermheilige tartend die aan de binnenspiegel bungelt Laat in de avond lopen ze in de berm met bagage of sprokkelhout op hun hoofd, kruizen om hun nek op de schouders van hun ziel en als hangers in de kledingkast…

verkleurend noodlot stroomversnelling genomen voorbij de berenklauw eitjes in een kiezelnest uitgewaaierd voor het neusje van de zalm…

Het lot speelt een rol.…

Terwijl ik andere lippen kus en donkere haren streel en de zon zijn best doet om jou uit mijn hoofd te branden. en jij ver weg bent je lichaam geheel zomers en zachtheid dat verwend wordt door gebruinde handen. We komen elkaar weer tegen, veroordeeld tot jou zo lijkt het wel, als mijn vrolijkste paraplu in najaarsregen…

Op het einde van de dag Staar ik even door het raam, En weer ben ik alleen Met mijn gedachten, m’n dromen en fantasieën Ze ontroeren me, Enkel onuitvoerbare wensen zijn mijn lot.…

Na zoveel overwinningen Hebben we dit keer gefaald Van elkaar verloren En het lot dat zich herhaalt... De visuele cirkel Blijkt steeds weer rond Wat bestond dat bestaat En wat bestaat dat bestond... Misschien is het dit keer anders En zijn wij bevrijd Van het spelende lot En de moedeloze onzekerheid...…

Het lot dat is een heel groot iets, niet in woorden uit te drukken, Je mag het wel proberen hoor, maar het zal je echt niet lukken, Zie het maar als een groot 'spel', zonder regels, zonder vragen, Soms sta je er middenin, en moet je wel een kansje wagen, Het hele universum bepaalt mee in je lot, Het is zo 'eigens' en zo ontzettend groot…

plotse ruk in het edele hart geritst alwaar men, zo de mens is het tracht vast te klinken; men zoekt immers niet het gemis doch wil het liefst in het hemelse langzaam dromerig wegzinken de helse nevel, immer aanwezig ligt, geheel aards,op de loer hij kent geen generaal pardon of geeft mij meer eer dan jou nee, het is het onvoorspelbaar lot…