Alle inzendingen over MOMENT

Haar dat in mijn Ogen hangt Zicht vertroebeld Door nevelige lens Die zijn beste Tijd gehad heeft En ikzelf die Het niet meer ziet, Het, het leven, niet Meer ziet, en dreigt Op te lossen in De onzichtbaarheid Van het moment…

Bestaan er wegen, die naar nu toe gaan? Bestaat er een manier, om daar te kunnen blijven? Bestaat er een kompas, dat naar hier kan wijzen? Er woont hier een wijze kater, die zwarte daar, bij het raam, die me zijn oud geheim onthult: Katten spinnen! Later komt later.…

Dat stuk verstilde tijd aan het einde van de dag, net voor het donker wordt, dat magische moment waarop ik als groot kind nog even, na het eten, buiten spelen mocht: “Vergeet niet thuis te komen wanneer het donker wordt ”. De kindertijd voorbij laat ik nu graag de honden uit nadat het eten is gedaan.…

zonder dat we er bij stilstaan zijn we steeds op doorreis en trekken bomenrijen voorbij langs viaducten over dalen je hoogte valt koud op het dak daarmee wijken alle talen zwijgend of niet, onverstaanbaar het gaat immers om het gebaar om het moment zonder misbaar toen we samen aten en dronken ik zie een hand grijpen naar glas genoegzaam…

uit een gedachte pluk ik een stem het is zo stil dat ik het niet kan verstaan heimwee overvalt het eelt op mijn ziel een kind ademt onderhuids…

zo'n goede band onderling De pijn is hard ik zal het zelf moeten doen geen pil kan er tegen op het is nu en niet toen Denk terug aan al het goede denk terug aan tegenslag we waren er voor elkaar daarom is het dat ik je zo mag Mijn verdriet komt van ver nu je niet meer bij mij bent je bent en blijft mijn unieke vader ook nu nog elk moment…

gevangen in het beeld dat mijn ogen van jou schapen raapt mijn verstand de illusie van de straat…

Dit is zo'n moment dat de klokken even stilstaan dat alle bomen hun bladeren verliezen dat kinderen wenen en niet buiten gaan spelen het is zo'n moment dat niemand weet hoe het te stoppen de bodem is drijfzand je grijpt je geliefde bij de hand drukt hem stevig vast maar hij lijkt weg te glippen het is zo'n moment dat de wereld verstild…

Sommige gedichten kunnen gewoon niet rijmen veel verhalen hebben ook geen duidelijk begin midden of einde maar juist dat mag blijven ik ben al blij als ik geen startzin mis hou hartstochtelijk vast aan het niet weten om dat te willen schrijven het flitsen van het moment daar van maken het mooiste wat ik ooit hebt…

Thuiskomen doe je niet tussen twee muren of in een enkele stad op een kaart maar overal op de plek waar liefde is en was op haar best ook bij verdrietig vertrek het is geen plaats maar soms een moment dat is misschien wel op elkaar stapelen van bouwstenen voor een veilig nest wat je koestert en voor elkaar bewaard als…

Momenten van stilte. De bakens van rust. Om de kwelling van de drukte die de stilte niet lust. Momenten van verlangen om een ander bestaan. Wanneer de vogelgezangen ons opnieuw de oren open doen gaan. Momenten van stilte om een gebrek aan tijd. Om het dictaat van de klok dat niet aan weemoed lijdt.…

ik besta ter plekke in de vouw van het moment in waar te nemen waarheid afzonderlijk, voortdurend misschien verplaats ik te weinig, onderling al denkend en tussentijds staande gehouden zonder vaste woon- of verblijfplaats…

Op een goed moment zwachtelde zij mijn hartenpijn orgaan, op 't moment, vlak voor 't dood dan bloedt haar pracht-naakte huid prikkelt mijn speerdozen haar tepels figureren zon en maan in allesbehalve ballen licht.…

Kijk niet om naar geluk achter je kijk niet vooruit naar geluk op de loer kijk om je heen voel en ervaar het geluk in het moment: Nu.…

Elk moment opnieuw.…

Gedachten over verleden en toekomst, denken mensen altijd in het eeuwig nu. Prediker zag niets nieuws onder de zon. God in Frankrijk noemt dat déjà vu. Uit de tijd vallen is onmogelijk.. Alles beweegt. Niets vergaat. Nu bestaat.…

Wat wij reeds vermoedden is mij gebleken als waarheid op basis van zuiver gezang de kinderen horen en zien niet alleen ze luisteren echt zonder dwang Dat ene moment is het kairosmoment het juiste ondeelbare onwederkeerbaar intieme voor ieder unieke moment Het kan in een flits onverhoopt onverwacht maar altijd spontaan…

Plotseling verschijnt ze, uit het onverwachte niets, maar nu al waakt ze, zonder dat te weten, over mijn onbewaakte fiets.…

Opeens lijken al die dingen er niet meer toe te doen je strijd tegen zilvervisjes het recht hangen van lijstjes waarom je gehecht was aan die foto, ansichtskaart, zelfs je eigen foto's hoe je was zomaar opeens kan alles niet meer van nut of belang lijken zelfs al ben je niet depressief of al ben je nog lang niet op je laatste moment…

zij nog weet van het spel van handen en mond is het waagstuk van woorden die de streling verbeelden wat zij nog weet van zijn woorden neemt zij mee op haar reis, maar wanneer stilte haar vindt wordt herinnering een droom waarin spel en streling woordloos herleven tot elke beweging verdwijnt in het verblekend schijnsel van een ongekend moment…

de geluksmomenten waar zijn ze de momenten waar je blij van wordt waar zijn ze ze zitten verborgen te wachten tot ze gevonden worden ze zijn te vinden in het licht- en schaduwspel van de bomen en in het zonlicht dat schittert op het water ze zitten in het schilderij van een meer met waterlelies of in de felle kleuren die van…

----------------------- ------------------------------------ regen op het raam een wolk schuift voorbij de zon de meeuw zweeft op licht. ------------------------------------ ----------------------…

Rustig bij een sloot klimt een kikker aan de kant. Een reiger kijkt toe.…

Wij gingen fietsen op een dag in mei zo'n dag die wel betoverd lijkt, be-engeld Door bloesemgeur en lusten aangezwengeld bevonden wij ons weldra in de wei De fietsen aan het hek, intiem verstrengeld, kwam over ons een eeuwig jong gevrij Half dronken van de passie, dij aan dij naakt in het malse gras, zacht, hoogomstengeld Het leek een dag…

Samen met een musje koffie drinken. Spontaan, zomaar, zonder afspraak. Samen genieten van het toeval, dat niet toevallig is.…

Ik was als Gregor, daar ik transformeerde Ik werd geen kever, maar een lieve hond Ik twijfelde, het leek me niet gezond Tot ik besefte dat dit mij iets leerde We waren één, hoe ik me ook verweerde Met alles één, met alles wat bestond Mijn rouwen om zijn dood was ongegrond De tijd stond stil, toen Kairos mij dicteerde Zoek niet zo driftig…

Mijn gedachten, dwalen naar waar mijn daden niet toe kunnen reiken. Mijn dromen, vliegen me naar waar mijn voeten mij niet kunnen brengen. Mijn wensen, zweven naar waar menselijke krachten niet tot in staat zijn. En mijn ideeën, dartelen naar waar feiten de mogelijkheid omver gooien, maar mijn dagdromen... Brengen mij dwalend, vliegend, zwevend…

Ik wil niet langer wachten, 'k wil dat je naar me lacht en naar me kijkt. Naar me luistert, terwijl ik bezwijk voor je lach en voor je ogen. Je zachte, wonderschone zelf.…

Afgewezen Niet geprezen Ik had niets te vrezen Maar werd terechtgewezen Afgekeurd Even getreurd Maar niet gezeurd  Weer goedgehumeurd Afgedaan Daar gaat weer een baan Op straat weer staan Kan dit goed blijven gaan Afgestorven Mijn lichaam bedorven Onder de grond Genezen, de wond…

Emoties vullen de gedachten, overmannen tezelfdertijd. Stil op 't bed te wachten, Zie de tijd verstrijkt, tergend langzaam, een witte klok, een grijze muur, secondes tikken verder, bewijzen ieder uur, waarin ik verder glijd Bedrukt voel ik mijn bonzend hoofd, het bloed vloeit uit mijn oor. Mijn ledematen zijn verdoofd, en beweging is…