Alle inzendingen over Mag ik reizen door d

Ligt aan de tint des gronds verscheiden verve, Hangt aan het licht der zon verscheiden aard Der mensen? Dán, o laat mij, laat mij zwerven, O laat mij dolen, dolen Oost-, West-waart. Hoe zoude ik in dit eenzaam kluisken derven. Kennis dier allen, die in weelde-gaard' Of woestenij van stad of zand-zee erven Des levens vonk, uw gave, o Moeder…

Omdat ik aldoor zou denken dat het de laatste kan zijn, maak ik geen grote reizen meer. Ik doezel dicht bij huis wat rond, te voet of op de fiets. Naar de boswachter en terug. Meer niet. Misschien betrap ik de waarheid nog, die immers niet ver verborgen ligt, alhoewel oneindig diep.…

Landen bereizen met je lichaam de halve wereldbol rond zonder ooit te vinden waar je geestelijk naar zocht. Dan maar de andere helft rond? Herinneringen aan wat nooit heeft bestaan: opgravingen in archeologische leegten. Jij steunt er mijn heelal.…

de eerste reizen met een driewieler gemaakt zijn van lange duur…

Bij ons al tachtig jaar geen oorlog meer Ons landje mag zich daarin toch verblijden Had vaker oog voor volkeren die lijden Het grommen van d' Oranje Leeuw keert weer Zijn Rijk, onder de zeespiegel zowaar Migrant, is veilig vlucht u daar maar naar…

Drie bogen één brug twee witte zwanen drijven in het spiegelglad…

Taalkundig maak je altijd wel eens brokken. Ik irriteer me als men 'zich beseft' - Een taalfout die mij wederkerend treft, Bewust ben ik van al die struikelblokken. Wat vaak gebeurd is indentificeren, Dat moet natuurlijk zijn legimiteren.…

Zo ik geef, zo ik leg, zo ik offer mijn gave zo zal liefde haar weg vinden in mijn leven, op aarde, naar het leven van anderen toe. Alles hangt met elkaar samen maar juist dat wát in het hart klopt en leeft geeft onvoorwaardelijk zonder denken. Alles zal zich bevinden in mijn beleven. Heel mijn intentie zal precies op de juiste plek…

Onze Liefde was sterk, Onze liefde was en is hard werk, Onze liefde was mooi, Onze liefde is de laatste tijd een rotzooi. Onze liefde was leuk, Onze liefde is nu bijna een breuk, Onze liefde gaf vaak problemen, Onze liefde had dit ons niet moeten ontnemen.. Het is mijn medeschuld, Maar van jou meer schuld, Want jij wilde er niet aan werken…

Als je toch geen pop kan kopen, Waarom mag je 'm dan zien? Waarom wordt er koek gebakken, Iedereen houdt er toch van? Waarom mag je nu niet pakken Wat je zo maar nemen kan?…

sterren Aan d' hemel hoog Kleuren maken vrij Zeggen jij en mij Zijn wie we zijn Als zonneschijn Jij bent rood, ik blauw Maar 'k ben ook jou Ja, wij zijn Eén Met iedereen En iedereen Mag zijn eigen kleur zijn Ja, iedereen mag zijn eigen kleur zijn…

Alles gaat goed, buitengewoon geen zee te hoog, taak te zwaar noch probleem, komt voor elkaar de wind staat gunstig en is schoon Dan volgt een -slag op donderdag of welk etmaal ook zwart blad zij de sprong uit nood d`r niet meer bij doch smeken om een wonder mag Het vloeken na `t gebed tevoren als niks meer in de puzzel past terwijl het…

Weids uitzicht is wat ik mis. Paradijzen ook. Ik droom van ontmoetingen. Nieuw, warm en fris. Ik ontwaak uit mijn roes. Ik verlang naar huis. Naar de rust van onze tuin. Naar mijn vrouw en naar de poes. Binnenkort ga ik weer op reis. Het uitzicht zal dan anders zijn, want inzicht zal me begeleiden, naar mijn innerlijk paradijs.…

Met gesloten ogen lig ik in je armen, al genietend voel ik je mijn hart verwarmen. Stiekem droom ik daarna nog vaak van dit moment, sinds de nacht dat ik ons gevoel heb gekend. Ineengestrengeld tellen wij de uren, hopend dat dit eeuwig moge duren. Deze aanraking doet ieder besef van tijd verdwijnen, en doet alle onzekerheid met de minuut verkleinen…

je zal nooit echt begrijpen wat me hart voelt voor jou, ik ben bang dat we uitelkaar groeien en ik alleen verder moet gaan zonder jou....…

gedroomde reis het gewicht van de taal verdween toen ik net als de zwaluwen in het wolkendek oploste een laatste blik op aarde liet me de zeeën zien op de bodem van een verlaten bootje schitterde een schelp in de zon…

Met reizen is het voortaan passen, meten: Eén voorjaarsweekje naar de Côte d'Azur, Misschien een reis naar de Chinese Muur, Maar méér vakantie kan ik wel vergeten. Dus Greenpeace, Amnesty en Unicef En alle andere schooiers, ik onthef Me van me mijn naastenliefdeplichtsgevoel.…

Houden van? dat is de vraag Maar we houden haar wel dat is de weet 6 jaar tot 2030 Halsema, Femke 'n vrouw met ballen 'n mooie vrouw met ballen!…

De zwijnenstal van mijn voorouders wíl en zal ik in tachtig jaar persoonlijke levensgeschiedenis (gaan) transformeren in de hemel... een prachtige hemel van een aarde. Ruim tweeduizend jaren sinds Jezus Christus gooi ik de beuk erin! Om maar niet van een platte aarde af te vallen, zoals men vroeger dacht maar haar te laten blijven doen draaien…

Voor een lijkend portret mag je met me naar bed.' 'Nou, daar teken ik voor,' zei hij toen. Ook al had-ie op euro's gerekend, d'r voorstel beviel 'm uitstekend. Z'n pijlsnelle stift werd bewogen in drift: nooit ervóór had-ie zó snel getekend. Zo snel als-ie d' eindstreep kon halen, bleek tevens d'r stemming te dalen.…

Weer Sterven D-u-i-z-e-n-d D-o-d-e-n…

en steek een kaarsje aan Ik had ze niet verwacht de vrienden tot ik ze zag hebben eraan gedacht jouw vijftigste verjaardag Bijna allemaal vijftig jaar fijne vrienden lange tijd oudere mannen grijs haar vriendschap zonder spijt Vijftig jaar haalde jij niet toch wel een speciale dag Ik voel een groot verdriet en weet dat ik huilen mag…

mag ik jouw ogen sluiten? zo dat je me even niet meer kan zien en niet meer kan lezen dat ik van je hou mag ik jou oren sluiten? zo dat je me even niet meer kan horen waardoor ik alles kan zeggen waaronder ik hou van jou mag ik jouw gevoel even stil leggen?…

te proeven als zoete wijn Mag ik mijn liefde nestelen in jouw hart mag ik laten zien dat ik jouw vertrouw mag ik delen in jouw vreugde en smart mag ik tegen je zeggen dat ik van je hou…

ontmoeten Letters weigerden het verdriet uit het verleden Schriftloos omklemden ze mijn vergeten leven Maar toen kwam jij Aan de rand van mijn stilte Leven en dood tikten tegen mijn raam Jij gaf weer betekenis aan mijn naam Jij veranderde duister in licht Ik weende weer om woorden in een gedicht Jij verzachtte mijn wonden met poëzie Mag…

Het mag nu wel gedaan zijn, met oranje verf van oor tot oor, zelfs België is te klein, die hollanders gaan maar door. Het mag nu wel gedaan zijn, met vlaggetjes van huis tot huis, Vuvudinges blazen op het plein, ik hou het liefste grote kuis.…

Maar een dergelijke vraag, Voelt niet in het geweten, maar in de maag.…

Als ze me niet begrijpen mag ik dan met jou zijn als ik niet met hen kan praten mag ik dan bij jou zijn Als het lichaam niet wil mag ik dan met jou zijn als mijn gedachten afdwalen mag ik dan bij jou zijn Als alles tegenzit mag ik dan met jou zijn als ik het even niet meer weet mag ik dan bij jou zijn Als we ouder worden met gebreken…

Ik ben genoeg Ik mag leren Er gewoon te zijn Ik ben oké Ik hoef Aan niemand Te bewijzen Dat ik oké ben…

zo sprong je van je sokkel mijn lieve zilveren kikker onweerstaanbaar kwetsbaar was je toen je onder ging in deze blijmoedige zee er zijn geen schrijvers zonder schuldgevoel en toch je boeken laten je leven literatuur als blijvertje de werkelijkheid soms dodelijk denk aan de wind denk aan de zee je bent geen voorbijganger meer…