Alle inzendingen over Mens en dier

wat je vandaag de dag een boskoper gaaf nog ook aan wilt doen je stuurt hem niet te keur naar griekenland je ziet daar door rook de boom niet meer alles woedt en ziedt er lijkt geen keer voor mens of dier stel zo waar niet boud hij komt om zo niet vermist stuur een kist bij as met gebrek aan hout een zak van herbruikt papier…

Onder het zilverwit tapijt van sneeuw en ijs zijn dorp en rivier, vermengd met mens en dier, plots bevroren in de beker van het koude uur. Op deze gestolde en verkilde dag vol met sneeuwbestuifde velden gelijk een eeuwenoud tableau. Houden tijd en klank voor heel even...hun bevroren adem in.…

Als ik dan na een zoektocht Die mij langs hoge toppen En diepe dalen voerde Mijzelf weer heb Teruggevonden in de eenvoud Van dit moment, kan het Niet anders dan dat ik mijn Ogen richt op de wereld Die mij omgeeft - en zie ik In de volmaakte schepping Van mens en dier een wereld Met zoveel leugenachtigheid Dat ik niet anders…

de bijen zullen steken nu kan je niet meer weg ze kunnen niet vergeten wat heb je brute pech… hun vriendje werd vermoord in een glas cola laf versmoord de bijen willen zich nu wreken en daarom gaan ze steken… een wijze les voor iedereen heb respect voor mens en dier want het is enkel op die manier dat alles goed komt niet… gemeen!…

Moeder drijft met Zes kleintjes over Het zacht golvende Water van het meer, Vijf bruin, één geel, Het vreemde eendje In de bijt wordt Met rust gelaten, Hoort er gewoon bij, Weet zich gedragen Door zachte muziek Door de violist met Gevoel over mens En dier losgelaten, Beiden wanen zich In het voorportaal Van de hemel…

Want vluchteling of niet, ze blijven allereerst MENS, geen dier!…

Zowel mens als dier. Leiders die het mijden voor hun eigen plezier. Zelf ben ik niet volmaakt. Maakte fouten in dit leven. Ik ben wel al tot hier geraakt. En zal mijn kennis blijven geven. Geen mens op aarde is helemaal perfect. Maar ik ken wel de waarde van liefde en respect.…

het staat er nog Het hek al stokoud maar de dagen nog niet zat Het hek houdt afstand tussen mens en dier Van rundvee en schaap de lange stoeten Het hek houdt veiligheid in het oog schrik voor schrikdraad Het is de dam die het water van de rivier niet toelaat Wij zijn toch allen bang voor natte voeten.…

zwerven door het weiland of het onbewerkte veld op zoek naar paardenbloemen want daar kosten ze geen geld velen zien dit als onkruid maar niets is minder waar want hun helende krachten zijn voor mens en dier kostbaar door stress en te goed leven ligt uw maag of lever in een knoop hou dan de dokter weg van huis en maak van paardenbloemen…

ik sta voor het raam en ben alleen mijn adem wasemt op de ruiten geen vogel die ik al hoor fluiten het is zo vredig om me heen alles slaapt, het is nog vroeg stil dwarrelen vlokjes naar beneden vormen een sneeuwwitwollen laag nog door geen mens of dier betreden maar niet voor lang, de klok slaat zes de mensen zullen gaan ontwaken de dieren…

Ik moet nu spoedig naar de Balearen De eilanden doorkruisen op een ezel De kleine baaien zoeken En de meisjes paaien De harde korrels voelen Aan mijn voeten Ik moet nu spoedig naar de Balearen Alles vergeten wat mij heeft verlaten De warme zon zal mij van al mijn pijn genezen Nog eenmaal kan ik dan gelukkig wezen Van mens en dier heb ik…

zie dit schrift pronken in het leven ogen lonken heel even geen cijfer symboliseert de regen op het raam gevoelen nooit omgekeerd lakt in ogen je naam linnen in limonade geuzen spelen geen genade in het delen alles met trots laten vieren teugels los rots simpel mens als dieren…

in de delta valt onbarmhartig méer en meer het regenwater mens en dier verdrinken door een razend stijgende toevloed aan de rand van een woestijn staat smekend een sjamaan de regendruppels aan te roepen: kom, breng ons levensredding in een stadstuintje vullen kinderen hun gietertjes in de volle regenton ze bevloeien hun namen in sterrekers…

achter de dijken liggen mensen te slapen in hun warme bed zee omspoelt de oevers het zilte water ademt eeuwig in eb en vloed ginds, ver aan de horizon vervaagt grens tussen zee en land hier blijft ieder waakzaam na de grote stormvloed die mens en dier greep met meedogenloze golven…

of dier Heeft daarbij Het leven gelaten…

Fraaie veren pronken in het warme nest ik kan de zon niet ontkennen vogels verliezen nooit hun taal terwijl mijn vragen zwijgen gevleugeld in het ogenblik in het geluid wat ik wil vinden natuurlijke melodieën klinken ze leven fluitend met mij mee waar ik ga en ik hoor de tijd in mystieke mysteriën over het gedrag van mens en dier…

luister ik naar getjilp fluit het de geneugten van mens en dier de overgang van samenzijn Het raakt me niet. De slotakkoorden spelen het einde is nabij als ik mijn armen uitstrekt raast het zwart voorbij Het water kabbelt verder de zon schijnt in een plas alles zal verdwijnen De kringloop van wat was.…

Vriendschap in de liefde voor mens en dier. Vriendschap in het maken van plezier. Vriendschap in de eenzaamheid. Vriendschap in dat wat je verleidt. Vriendschap in je hart.…

en dier verzwelgen en ik denk aan passanten die me te hulp komen voordat ik ga hallucineren en wachtend uitdroog…

geef steun aan de armoedige uitgemergelde ezeltjes aan de verloederde hondjes die wegteren in on- en beschaafde landen aan die misbruikt worden in de bio en medische industrie bevrijd ze uit hun kooien bekommer u om het oerwoud en hun bewoners zowel mens als dier maar ondersteun ook mij zou graag naar buiten willen woon en zit…

Voor de mens geven dieren de geest. Is 't gezond? Nou, dat is het geweest. Zo gezond als een vis? Als een hoentje zo fris? 't Is voorbij: 'k wil geen bordje met beest. Dat de klant op het achterend kauwt van een zwijn, laat de vleeshouwer koud. 't Gaat om economie. 't Is de vleesindustrie, die de mens voor het baklapje houdt.…

Er is de hartstocht die een mens tot hier en tot dit nu ooit heeft geboeid en ook geleid, tot hier waar bloemen leven, mens en dier maar waar ook alles voor het sterven werd bereid. Nu is de dood gekomen in de nacht en weet ik niet meer waarop werd gewacht, maar 't vuur zal branden onder d'as al wordt er niets meer zoals 't was.…

Liefde gaat door, vergeeft en bindt ze bestaat daar waar een mens een ander bemint. Liefde schijnt haar Licht over mens en dier op velerlei manier. Liefde presenteert zich in vele vormen buiten regels en normen. Ze gaat gepaard met pijn, loskomen en blij ze leeft in jou, in ieder en in mij.…

het leven heeft ijzeren knuisten de zon speelt en draait een koperen melodie over de aarde waar mens en dier vechten voor hun leven.…

Wat is de natuur toch mooi en dan vooral het vertrouwen van mens en dier.…

het donkert buiten een stilaan verwachten nog schuifelen mens en dier naar een schuilplaats hier sommige hebben al zicht op heden in verliezend verleden maar als tekens niet liegen en sterren nooit bedriegen zal een geboorte de vervulling van een belofte zijn uit de schrift te midden van hen door de volkstelling op drift…

Een mens en dier kan eigenlijk niet zonder. Ik heb een paar liefdes meegemaakt. Eentje heeft mij zeer diep in mijn hart geraakt. Bijna twaalf jaar trouw aan mijn zij. Als zij mij zag was ze vrolijk en blij. Met haar trouwe bruine ogen. Ogen die nooit of te nimmer tegen mij logen. Een prachtige glanzende vacht.…

Ver in het druisen op de wegen van de heer, wordt mens en dier opgejaagd tot dat ze hun rustplaats vinden, wat geschreven staat in het bloedend hart van tijd, in draf rennen ze de aarde rond, ver vooruit de zones van ideologieën, onafgebroken zonder tussenstations, spannen ze zich in en de vermoeide paarden uit, aangeklaagd in landen…

Zo vergaat het de mens, het dier, zo vergaat het de wereld………

mei koningin werpt sierlijk je rijke sluier uit met een waaier van groen en bloesemregen de kleuren en zoete aromen zijn een zegen waarvan mens en dier kunnen genieten voluit hoe pittig heeft de bruid haar kroon gekruid met tijm en meidoorn door elkaar geregen mei koningin werpt sierlijk je rijke sluier uit met een waaier van…