Alle inzendingen over Middelpunt aarde

Gelijk aan Adam werden zij uit klei gevormd de tafel die voor hen toen draaide is ruim gezien, gelijk aan onze plaats op aarde, bij al wat draait is daar de wet van middelpunt en vliedende kracht voor keramisten krachtveld voor creatie.…

Het zonlicht en het schijnsel van Het nachtelijk sterrenveld selecteert Met grote gratie een middelpunt Voor wie bescheidenheid niet telt.…

Ik dwaal rond in dit doodstille hart waar een schommel enkel in dromen voorbeweegt. Ik speel met dronken gedachten, por in vergeten as terwijl een beverige vinger doelloos levenslijnen brailleert in een poging klaarte te voelen. Door het dakraam drukt een blauwe waas me dieper het bed in en tegelijkertijd richting hemel waar een kalme…

Maakte jouw ontkleding mij flink verlegen, ik zag de verwording van jouw boezem tot middelpunt van mijn universum, nog niet denkend aan een scheiding der wegen. De kamer, waarin jij naakt voor mij stond, wordt nu vaak gevuld met een chimère.…

in jouw schaduw staan is meer dan schijn alleen jij bent van jezelf het middelpunt waaromheen de aarde draaien moet jouw vliedende kracht brengt mij tot het uiterste waar ik val en opsta telkens weer…

fluister het tegen de wolken vertel het aan de wind leg het te rusten in de takken om haar te koesteren als het ochtendkind ontwakend in vele armen verscholen onder een bladerenbed doet ze zich te goed aan zonnestralen die haar weldra in het middelpunt zetten ontstijgt ze al gauw het aardse uiteindelijk is ze volgroeid om haar vleugels…

in de wir-war van wie ik ben ben ik het middelpunt gebleven…

ik leefde zonder einde in het middelpunt op de platte aarde elke dag een nieuwe zon waar was de vorige gebleven wachtte ze tot zij weer mocht misschien was ze opgegeten aan de koepel de vastgeplakte sterren ze gaven licht bij duisternis de hemel was dichtbij onbekommerde kreukels en onvolkomen barstjes maakten schoorvoetend…

zoals het water zoekt neemt en geeft vernielt en bouwt in ijs en land beeldhouwt onderweg is in gouden watervallen waar wonderlijk warm geisers gisten niet te luwen haast huilen en spuwen dansen waterzuilen naar de heldere lucht een weer oude spiegeling in gele en rode bergen zocht Jules Verne hier het middelpunt een…

ze hebben hem verdeeld zij de boterbrief en zij gelukkig en hij blijft buitenspel hij kan het aan en zij ook gelukkig ongebonden zij aan zij en hij het middelpunt…

Zelfs als hij hoog in zijn ivoren toren In 't diepste van een mijnschacht wordt gedrukt Naar Aarde's middelpunt, als 't even lukt, Dan nog zal hij gaan graven en gaan boren In zijn zeer selectief poreus geheugen Als personificatie van de leugen Weer terug op aarde, als in een cartoon Zingt hij heel cynisch "Fly me…

zeg maar welke kleur je bent vandaag dan pluk ik bijpassende bloemen tot een mooi boeket met jou als stralend middelpunt…

Hier staat hij in zijn middelpunt, temidden van zijn eigen tuin. Straks drijft hij in zijn oceaan, die zijn eigenste badkuip is. Daarna rust hij uit in bed. In het centrum van de wereld. Waar zijn hemel op aarde is, naast zijn zelfgemaakte hel. Wat zoeken mensen elders? Wat willen mensen vinden? Wie ze denken dat ze zijn?…

Vorstelijk middelpunt. Koningin Beatrix: Intelligentie Bescheidenheid, chic. “Maar waarom kiest u zo’n Oncharismatische Hofhouding, Majesteit?” Is mijn kritiek.…

waarom ben ik op aard? wat laat ik na, behalve schulden? hoe dat te schrijven wat al geschreven is? mijn anker ligt in zee waar anders?…

Dan kijk ik weer naar de lucht en slaak maar weer een diepe zucht Ik ben het middelpunt van zo wijd mijn blik mij gunt Het is leeg en stil, een ingehouden gil...…

het is zeker de wereld is rond het middelpunt is nu gevonden gister eerst rechts links gekeken daarna achter voor het loopt aan alle kanten af…

der aarde waar massa’s een nieuw nirwana mengen…

mijn hart bonkt in mijn borst de kamers gooien de deuren los kunnen haast niet verwerken zo groot mijn angst, doodszicht hoek na hoek en bocht na bocht dring ik verder door onafzienbaar doolhof van mij met in het middelpunt… de afgerolde levensdraad, mijn houvast geliefde, verlaat mij niet!…

en nadat ik mijn muiltjes uit deed likte ik de blaren van mijn voeten je bent een rots in de stroming ook het middelpunt van de rivier, leef ik om dood te gaan of om te overleven ik ben niet eerlijk, niet vrijgevig maar ik ben tenminste hier.…

Als een ander tijdperk is aangebroken Herezen uit de scherven van het verleden Een muur die je moet stutten hetzelfde maar toch anders anders val je in het middelpunt van een labyrint waar je ooit jezelf tegen kwam…

met mijn voeten in de aarde en mijn armen wijd gespreid voel ik mij een boom van waarde een monument in eeuwigheid met de vogels op mijn handen en hun jongen op mijn kruin groeit er mos tussen mijn tanden ben ik het middelpunt van jouw tuin met mijn vingers kromgetrokken trotseer ik regen, wind en storm blijf ik sterk en onverschrokken…

Het leven is een cirkel met als middelpunt de dood. Onszelf bekommerend om de omtrek en de lengte van de straal, vergeten we de buitenomgeving. We kunnen het vragen aan de zwarte kraai, die met 'het' onbevredigende antwoord in de treurwilg wacht.…

Wanneer ik met je vrij zie ik sterren als onze lichamen elkaar treffen in t zonnige middelpunt van ons heelal en de hemelse stralen zich een weg glinsteren helemaal tot aan de uiteinden van tintelende ledematen…

op je wangen hangt een blos nog van het blozen wat je doet sinds je kind bent jeugd die van je af te lezen is het vanzelfsprekend middelpunt, een leeg glas bungelt losjes tussen je vingers in je andere hand zie ik nu zelfs half gewikkeld in een briefje de felgekleurde lolly weer van een medeminnaar uit de straat, gelukkig roept iemand…

Twee dorpen, even mooi en bezienswaardig, in Brabant, daar wordt druk gediscussieerd, wie er centraler is gesitueerd. Het twistpunt woekert voort en wordt onaardig. Maar Knapen kwam onlangs met het bericht, dat ook díe waarheid in het midden ligt.…

de strakke horizon leunt zwaar op nieuwe beelddragers hier telt het zuiden in schokdempers fijnstof een haperend rolluik hier telt het zuiden iets te grof afgesteld mijn hele cruiseschip draait om je as -------------------------------- uit: 'Rouw met diertjes', 2013.…

ik heb je nooit over water zien lopen dat goddelijke miste je net wel zag ik hoe jij met schildershand kusten uit zee liet verrijzen idyllische havens met oude stadjes en dorpen die heuvelop deden vergrijzen slechts eenmaal heb jij jouw middelpunt van de aarde getekend basalt was ontdaan van kleur en in contrasterend zwart…

jouw optimisme moet wel grenzeloos zijn tenminste zo lijkt het in je onmiddelijke omgeving is luidruchtigheid troef hangt de lach in de lucht met groteske gebaren ben jij het middelpunt in de vliedende kracht die leven heet...…

zij straalt rood en andere kleuren aan de wereld om ons heen is het middelpunt van haar heelal dat cirkelt in de zonnewind die in balans ster en manen draaien laat op de maat van het tijdloze seizoen in de blauwe schaduw van mijn kleine korenbloem…