Alle inzendingen over Middelpunt aarde

Het middelpunt van je ogen gericht op mijn aanwezigheid voel de warmte in die blik en het kloppen van mijn hart. Ik sluit mijn ogen en wacht stil het gevoel van warme handen -een stil verlangen wacht- zwevend in eenzaamheid en angst.…

Het werk vervult hen dagelijks met trots, Met hen bedoel ik onze virologen, Die eindelijk nou ook een keertje ‘mogen’, Het middelpunt der wereld zijn ze plots. Geloof maar dat die dames en die heren De laatste tijd frequent coronaneren.…

Subtitel: Ik vraag bootvluchtelinge (II) Ik vraag wat haar heeft doen vluchten 'Na drie keer verkracht te zijn' (respectloos) 'En reeds daarvoor verlangde ik al naar een land met VREDE VRIJHEID (GELUK)' Leugens waarmee jij bent geconfronteerd Betreffen nimmer, echt nooit een waarheid Mijn God, waarom vieren wij straks feest'lijk…

een lek in de melkweg zuigt sprankels en stof nevels duiken in een kolk die naar binnen toe versnelt naar een gebald middelpunt kleiner dan de zandkorrel een ineengeplofte ster verpakt in een schil houdt alles gevangen traag verdampt het onzichtbare tot niets…

Verzen vlerken langs mijn schaduw rijmen resten ongeluk waar de liefde mij mag lijmen loopt de tijd zijn wijzers stuk In des mensheid open geesten kranst de ader tomeloos in de hartslag van de Aarde om des wereld's tondeldoos Mensenkind als universum middelpunt van eigenheid speelt zijn hoofdrol tussen sterren aan een zuiver firmament…

god is het diepste punt in onze gedachten het laagste punt is echter ook nog niet geheel en al van god los in onze gedachten is god namelijk altijd het middelpunt vandaar dat we eigenlijk nooit een lekker echt losse gedachte kunnen verwachten…

Vaders met ontbijt op bed vaders met cadeaus vaders met een lieve grijns vaders in de dop, vaders in het zonnetje vaders in het net, vaders die de hele dag, in het middelpunt worden gezet, want vaders die als vader opereren, dat zijn vaders,daar kun je nog wat van leren.…

Gewoon de aarde rondgaan in een bootje, door weer en wind, zij kan tegen een stootje, want voor haar leeftijd is zij wereldwijs. Ze denkt, terwijl ze van vertrouwen blaakt: 'Waar ben ik nou weer in verzeild geraakt?!'…

ik stof maar rond met een plumeau verplaats het van hier naar daar slechts zelden op dezelfde plek soms zit ik in het oog van de storm vloeit rust in waakzaamheid ben ik het vliedend middelpunt van het heelal vervloei ik tot niets en al voel ik ben u niet waard een hand die jasmijnthee schenkt hoopt de afstand te verkleinen…

Gisteren weefde een spin haar web Uitersten van draden Met steeds een middelpunt Dat wacht.…

span draden van normen en waarden als een heilzaam web de tien geboden en hun exegese zijn altijd een vangnet gebleven fijnmazig rond het lichtend middelpunt daarbuiten wordt ruimte gegund laat ook de draad eens vieren hang het niet in alle kieren geef een frisse wind de kans…

Hier kan ik 't best met God en met mijzelf verkeren, Hier, waar de vrede woont, de zorg het hart niet knaagt, De beek welluidend ruist, de tortel troostrijk klaagt, De zoô *, die de armoe dekt, en 't marmren ereteken, De duurzaamheid en prijs van aardse grootheid preken.…

dat menselijke is voor vele trekvogels als leverpastei…

Ik zie een gele bron omringd door rode dromen een stralend middelpunt vol werelds groene tintenpracht het lieveheersbeestje in een zingend geheel ze lacht laat je gaan verlicht door kleuren stromen de zon voorbij en zweef voel je vrij en leef -------------------------------------------------------- Bij een schilderij van Sandra…

hij was heel stil en dacht niet veel zijn hoofd open gewaaid zijn tastorganen kruipend een zoeker in de tere lucht een poëet die in de ruimte ziet zoals een man die op de verschansing hangt en naar de zee ziet zoet glijdend het middelpunt zoekend daar waar het licht breekt en schrijft met lange handen…

Mijn weg naar de wereld vind ik alleen als ik uit de beweging stap en in het middelpunt van de woestijn een put sla naar het grondwater in jouw stem, mijn lief, jij bestaat in de tijd die mijn aarde beregent en ik, ik groei alleen als ik jou ken, maar de weg terug na de storm duurt soms lang...…

Daar stroomt het circus vol Het kansspel van de trapeze Een dwarslat als een strohalm Slingerend aan strengen Of het grofmazig vangnet Daartussen de salto mortale De berekende zweefsprong Zwierend om het middelpunt In het veld van de zwaartekracht Het lichaam dat juicht Hoont om de absurde klucht Van streven en beven Voor de worm die…

Mythologische vrouw kleurvolle godin der vruchtbaarheid omringd door uw kinderen voer hen op weg stel uw grenzen sluit de baarmoeder laat u niet langer bevruchten als toegankelijke engel middelpunt van kuddes schapen stop uw baren want de nog korte weg naar verdoemenis lokt en staat gewillig open…

Vandaag is de “ dag van de aarde” ‘k wist niet eens dat ‘t bestond, onze globe met een fantastische waarde, waar menig mens het leven vond! Vandaag, de dag van de aarde besef ik me eens te meer, dat de mooie aarde- waarde niet meer is dan van weleer!…

Ik sla een bladzij open van mijn flora En kijk, wat zie ik tot mijn vreugde staan? Een vogelkers, een ridderspoor, een haan Ontsnapt uit eldorado Pescadora Ik duinde gras, en zag opeens een mees In 't woud van la foresta pluviale Op monterosa grutto's in platanen En op de allerlaatste bladzij Kees 'Daar schuilt een adder onder…

Maar opeens, een auto, een plas modder en hoe zij zich ook wendde, het middelpunt bleef zij, maar nu van ellende.…

Ik ben in een echt bloedmoment rood is altijd in het middelpunt geweest hoewel ik veel treurige dingen heb gedaan toch was er rood en vreugdevol rood is lichamelijk, maar het gaat naar zwart diep naar binnen rood is een afdaling naar de hel de onbekende eeuwige herhaling rood gaat ook naar geel waar het licht is, het leven rood gaat…

Zon brandt voeten vast in langzaam smeltend asfalt van de weg altijd onderweg naar einde zonder weg Vond mezelf weer terug tussen menshoge varens stammen met grote ogen verbaasd zonder haast Reisde door 3 landen rond een enkel punt maar miste steeds het echte middelpunt…

je draaide een liefdes pirouette op de streaming van mijn lach varieerde snelheid met middelpunt- vliedende en zoekende kracht jouw en mijn timing kwamen recht uit het hart ik zag handen komen die mij zo hadden meegenomen naar een plek waar het applaus alleen nog maar zal groeien de waardering nog meer en mooiere bloemen…

je draaide een liefdes pirouette op de streaming van mijn lach varieerde snelheid met middelpunt- vliedende en zoekende kracht jouw en mijn timing kwamen recht uit het hart ik zag handen komen die mij zo hadden meegenomen naar een plek waar het applaus alleen nog maar zal groeien de waardering nog meer en mooiere bloemen…

Hij is het stralende middelpunt en dat weet hij ontvangt kado's kust handen en lippen beweegt als een danser door de ruimte schenkt bier en rode wijn 's avonds laat slaapt hij stil en warm onder donker dons droomt van eten en liefde en morgen het beeld van alle dag want hij weet; hij is een kind van deze tijd.…

Niks duurt... voor altijd ook al denken of wensen, wij mensen, dat ooit eens! Niets is voor altijd alleen het land waar altijd alles is, is voor altijd!…

Daar boven aan de avondhemel, zit een persoon, die daar niet zit om doodgewoon te zitten en te wijzen, neen, Daar boven aan de lucht, zit een persoon die NU verzucht, Waar ben ik in vredesnaam aan begonnen, met het scheppen van de aarde, alles lijkt van nul- en generlei waarde.…

Mensen leven als egootjes, op een eenzaam bolletje, waarvan er meer zijn, dan zandkorrels, van een strand. Mensen denken onvoorstelbaar. Zo kunnen we gaan denken, dat we erg eenzaam zijn. Dieren denken dat niet, denkt een dichter. De dichter ligt nu in bed. Hij waant zich eenzaam. Alleen, vannacht. Onbegrepen. Hij denkt na. Hij schrijft…

Het is zwaar en moeilijk om oorlog om te zetten in vergeven, het is zwaar om een middelpunt te zijn van blijdschap leven.…