Alle inzendingen over Middelpunt aarde

rond de volle maan las ik mijn dichtverzen schrijfletters uit mijn diepe innerlijke lagen in ogenblikken van verstaan zag ik dezelfde vragen het muurbloempje bloeide nog wat verder open de wereld stond een beetje stil waar benen doorlopend trilden het ingetogen middelpunt in een bijna schuchtere nacht heeft links en rechts wat…

Niets is zo complex of het is terug te projecteren tot een dimensieloos punt de oorsprong van een volmaakt bestaan ‘ik’ als middelpunt van de cirkel ik knoei wat met de straal stel deze op één en meander langs een sinusvormige lijn door een kunde die uiterst rechtlijnig raakt aan mijn ziel sos-castoa overbrugt mijn onbegrip…

rijpen van de bomen ben je gekomen in sprookjessfeer de tijd verstilde wilde niet dat wij ontdooiden want jij was daar ik paddestoelde vuur in open haard dichtte de gordijnen jouw handen in de mijne buiten wintert het we hebben samen maar de kerststal opgezet ja jozef en maria zo gaan we naar de kribbe het kind als stralend middelpunt…

Ik leef nu in het middelpunt van liefde. Geliefd, zoals een pasgeboren kind. Ik voel onvoorwaardelijke liefde groeien, Liefde, die mijn bange twijfel overwint. Wat onvoorstelbaar leek wordt werkelijkheid.…

regelmaat een weldaad van rust die me energie geeft waar ik van ga springen "in spin, de bocht gaat in uit spuit, de bocht gaat uit" Ik spring uit de band in het tuinfeest der lusten naar het fruit, rijp en groen elke dag opnieuw, het kan niet op, zolang het duurt - tot ik onder de capriolen steeds kleinere cirkels schrijf om mijn middelpunt…

Ingetogen glimlach zo stralend ook uitstralend; wat is alles betovering Is dit waar een machtige wondere wereld zo boordevol verwondering? Kras dat houden van zo rijkelijk groots inhoudelijk is Een grootscheepse ommekeer in mijn wereldje, lekkerder dan de fijnste dis. De paardenmolen deinst in crescendo de hoogste sferen in Gekir van een peuter…

En al de jaren kwamen weer dat gij alleen maar moeder waart, zo simpel of ge niet bestond in heel mijn middelpunt. Maar nu ge daar zo roerloos ligt te zwijgen voor altijd, besef ik pas hoe arm ik ben. Ik ben mijn moeder kwijt.…

De vogels fluiten Ik zit buiten in de vrolijke zon En aai heel zacht en heel voorzichtig De aarde; met mijn voeten het gazon…

Ik zie eerst in dit vale licht hoe zwaar de Ziel moet zijn waaruit dit lied ontstaat, Hoe droef lig ik geketend aan de aarde.…

Moeder natuur, geef mijn leven weer zin, ik ben de aarde op deze planeet sinds mensenheugenis, vanaf het prille begin.…

De bal is rond, de aarde ook. De bal wordt gétrapt, de aarde vértrapt!…

Maar kunnen zon en wind een menselijk hart ooit uit zijn boei bevrijden, Dan, Moeder aarde, Ben ik weer uw kind!…

Ik heb de aarde in Twee hutten verdeeld: een Voor mij En een voor mij zelf. Als een rivier voeten Loop ik naar de monding Mijn woorden Over verbrande akkers. Het trage zilver van mijn spoor Bevlagt de dagen tot waar Zij heimelijk gaan: De echo van geluidloze paarden. ------------------------------ uit: Winterrunen, 1967.…

met vallen en opstaan verankert beetje bij beetje elk voetspoor mijn gehechtheid bij elke stap de gedachte hoe duizelingwekkend je aardigheidjes mij aantrekken met spreidarmen vang ik je walswind je stof uit rulle grond gewaaid poedert mijn gezicht onontkoombaar is de terugkeer naar mijn gang van kruipen met opstand en verval beetje…

Mijn vingers beroeren de aarde. Witgekleurd drinkt mijn huid van het zuivere water, zoals het verdorde blad, verdwaald op haar levenspad. Mijn handen wiegen de zon. Verkleumd verwarmt mijn huid zich in het pure licht, zoals een gesloten roos, gevlekt en oh zo kleurloos. Mijn armen openen in de wind.…

ijselijk gepolijst dan weer doordrenkt haar windzang de broze stilte met twinkelend refrein ze spreekt niet, stelt geen vragen, maar ze beeft, ze breekt als verdoken broosheid apocalyptische woede vonkt tot zij drachtig van vuur grommend uit haar voegen barst ze spreekt niet, stelt geen vragen maar gekweld door geweld drijven mens en aarde…

aarde is geëgd de akker effen gelegd winter voor de deur…

voor Gijs Er komen dieren binnen, die blijven om wat eten en een warme plek ze hebben geen hobby's en hun leven is kort ze klagen nooit en sterven dicht tegen de aarde, die verzoent steeds omhelzen wil -…

De aarde rust onder een deken van mist en is voor even uitgewist voorzichtige zonnestralen spelen een spel en laat alles zweven contouren komen langzaam tot leven dan ontwaakt de aarde uit de donkere nacht als een blad gedragen door de wind komt zij tot volle glorie in al haar pracht als een nieuwe dag weer begint…

Wat is een terras 't heeft aarde onder de voeten dus heel wat…

Gladgestreken aarde met alleen een steen en een hart eromheen onuitwisbaar waar in stilte en in rust de zon jouw graf zacht kust waar het lijden niet meer is slechts herinnering en gemis…

weet dat zij mij in haar aards zuchten verder dan ooit laat gaan zoveel wereldrijker in eigen sporen naar mezelf terugleidt…

van die mooie planeet, die gewoon aarde heet.…

Tekeningen maken bij gedichten is ook zoiets dat gebeurt soms denk ik is het een proberen erbinnenin te geraken en er van daar uit te kijken ernaar of iets in die aard…

De aarde is geen paradijs maar wel een heel groot wonder waarmee ik mij gelukkig prijs; ik wil geen dag meer zonder!…

zij verzamelt vogelhuisjes en windjammers zij is excentriek te jong en ziek maar ik zie die glimlach als zij struint in de tuin knipt alles kort en klein zij verzamelt takken, zaden en noten niets gaat naar de kloten alles heeft een waarde alles zet zij in aarde…

worden mij vriendelijk Verwarmen begrijp ik dat ik Uit aarde geboren ben en er Ook weer vredig in terug kan keren…

wanneer ik nood en verlangen schreeuw mijn vingers woel, ik rulle aarde licht het wit van bloemen op ik vraag niet meer, ik eis dat ik dezelfde reis maak, met dezelfde waarde vol herkenbaarheid maar juist daar, in ijle akkers sta ik, want ik ben je kwijt…

Ooit werd de aarde geschapen, door welke God dan ook, ooit was er een begin, door wie dan ook. Eens stond iemand aan de start van wat we nu onze aarde noemen, dezelfde aarde die we in alle toonaarden roemen.…

Jij bent onbekend Is er iets groters dan de aarde? Weet jij waarom Ik er ben Weet jij van waarde? De natuur is niet bedacht De keien zijn er gewoon Ben jij toch ergens iemand anders zoon? Waar gaat dit pad naar toe? Ik schreeuw Schreeuw jij mee?…