voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 53.539):

denkdag

wanneer ik nood en verlangen schreeuw
mijn vingers woel, ik rulle aarde
licht het wit van bloemen op

ik vraag niet meer, ik eis
dat ik dezelfde reis maak, met
dezelfde waarde vol herkenbaarheid
maar juist daar, in ijle akkers
sta ik, want

ik ben je kwijt

Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...edicht.php?fotogedicht=denkdag

Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 6 november 2014

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: psychologie

1
2
3
4
5

4.8 met 6 stemmen

307

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

hans_, 11 jaar geleden

Roerloos sta je daar, het afscheid voorbij.
Er zijn, altijd zul je er zijn, als een berg.
Huiveringwekkend mooi Switi.

Hilly Nicolay, 11 jaar geleden

Een dag van denken aan, verlangen. Een sprekend gedicht.

Pama, 11 jaar geleden

Wat je van jezelf verwacht, mag je van een ander ook verlangen. Mooi gedicht Anja.

Egbert Jan van der Scheer, 11 jaar geleden

Zij vindt jou weer Anja :)

geeraardt, 11 jaar geleden

mooie nadenker

Geef je reactie op deze inzending: