Alle inzendingen over Mijn morgenstond.

je nestelt jezelf in mijn hart terwijl je heel goed weet dat mijn hart favorieten heeft…

Ik heb nog nooit zoveel weggegeven. Ik had nooit zoveel leven in mij, wat iedereen in de wereld zal ontroeren, beroeren in geheel het beleven. Ik was nog nooit zó mezelf, om te staan met wat resteert. Ik ben zij, die Al het leven waardeert en eert. Ik wist en weet nu pas, wat ik altijd had geweten en wat niemand ooit zal vergeten.…

Als ik het leed van de wereld en de pijn van en onder mensen verzachten kon, wat dacht ik dan, dat ik maar een fabeltje of helend gedicht verzon?…

Om terug naar uw stilte te gaan moet ik durven de bladeren zien die nu al gevallen zijn, al is het volop zomer. Om terug naar uw stilte te gaan wil ik zoeken, twijfelen, loslaten en me overgeven aan het onbekende. Om terug naar uw stilte te gaan zal ik zwijgen, rusten, danken en ook een beetje zingen, heel zacht.…

Eeuwenoude gebinten, Kromgetrokken door de tijd, Dragen het dak dat Mens en machine beschut Tegen storm, water en sneeuw; In alle eenvoud bieden zij Bescherming tegen aanvallen Van buitenaf - En nu wappert aan de noordkant illegaal Dat vale dundoek, www.mijnpedicure.nl, Binnen een paar weken al Goor geworden nieuwigheid, Duurzaamheid…

De zon begeleidt en dirigeert planeten en myriade manen ten dronken dans in cirkelbanen het multiversum musiceert In mechanische melancholie baadt de ster die verder kwijnt haar helderheid - tot ze verdwijnt vervalt in vale apathie De celestiale schemering een schaduw sluiert Edens Hof de grote Godendeemstering herleidt 't heelal tot…

We bouwen aan trappen die naar de hemel stijgen hoog prikt het skelet door de blauwe aanblik die zich met diademen van sterren verlicht, rijzen tekenen van twijfel, ontmoediging en frictie aan gene zijde van onze horizon. De taal verenigt, de arbeid verbroedert, en onze zonden en makkes…

zogenaamd ingenieus plantten ze zaad in mijn hoofd dat uitgroeide tot een boom ik kapte de stam zaagde het hout en bouwde mij een windmolen die ik in mijn eentje bevocht op mijn tocht kwam ik de zaaiers tegen ik riep he kennen jullie mij nog maar niemand wist wie ik was lachten mij uit en wezen op hun voorhoofd niemand…

Ik geef de wereld opdracht te bouwen aan een brug waarover iedereen kan lopen zowel heen als terug. Die brug moet gaan over de wereld van de Noordpool tot de Zuid en wie er overheen wilt gaan dat maakt gewoon niets uit. Hij moet alles overbruggen de geloven en gebeden de kleuren die de mensheid draagt dát is de brug naar Vrede!…

Hij moet er zich zonodig weer eens mee bemoeien Zijn geliefd links en rechts spelletje uit proberen Zijn onderdanen de kleren uit trekken en de ander ermee bedekken Een wisselend spel; het spel van de hel Want daar kun je van leren, sociale politieke maatschappelijke macht mee uitoefenen De mens die het tegendeel is van alles wat hij…

Het zijn unieke tijden om onomkeerbaar juiste wegen in te slaan Die de weg kwijnende natuur uit de apocalyptische neergang zullen moeten kunnen redden Historische kansen voor de zich homo deus wanende 'sapiens met zijn reptielenbrein' Om te erkennen dat twee eeuwen industriële revolutie door…

Een oude dichtvorm van oorsprong uit oud Japan werelds dat haiku!…

Onze harten kloppen door De liefde wordt doorgegeven Elke voetje vindt een nieuw spoor De rode draad opnieuw geweven. Ons bloed stroomt door Door het lijfje van de liefde Daar doe je het allemaal voor Het begint met een eeuwige geliefde Zo kregen wij ook al die genen Vol met passie, liefde en gevoel Waar wij onze kracht aan ontlenen Iedere…

Voor je sterft Laat ik je nog even In woorden herleven Zoals jij bergen hoog Opnieuw wou beginnen De kanker overwinnen Maar de eindmeet wenkt Terwijl je ogen breken En kinderhanden smeken Laten we elkanders dromen bevrijden van alle pijn En over de dood tezamen zijn…

Dagen droegen rust en stilte mijn woord vond er een oor al was er geen antwoord voor mijn hand voelde een andere hand die intense warmte straalde als een band die liefde bindt heb de mooie dagen als fraaie herfstbloemen opgeslagen saam gebonden met een kleurig lint moeder werd liefdevol gekoesterd door haar zorgzaam kind…

Onlangs vond ik op een wandeling een mooie witte steen ruw nog met aardgelaagde strepen hem thuis gewassen en geslepen eindeloos gepolijst tot hij schitterde in de zon een naam er in gekerfd, een edele naam die in eeuwigheid niet sterft wel duizend keer gezegd over het aangeharkte pad ontdaan van afgevallen blad naar de rustplaats gebracht…

De ochtendnevels verdampen terwijl ik er naar kijk; hoe vaak fietsten wij daar op die kronkeldijk? De zon verlicht de polder, het water en het grasland; ik herinner mij een vrijpartij op een zomers waalstrand waarbij wij samen kwamen in een lijfelijk liefdeslied, achter de kromme wilgen en het wuivend riet. Ik zie onze picknickplekjes…

Al 43 jaar zijn wij een gelukkig paar Wij vonden de liefde met elkaar. De start van onze relatie was niet simpel Zeker niet geslaagd met vlag en wimpel. Vele hobbels hebben wij moeten nemen Iedereen zag in onze relatie problemen. Om ons heen werd van alles opgeworpen en gezegd Soms werden wij moedeloos van elke dag een gevecht. Uitgescholden…

Van Sonja weet ik nog het meest  omdat zij d'eerste is geweest De dagen met Christine  zijn slechts herinnering De week met Truus  is nu confuus En wat Marianne betreft:  die kon niet velen dat mijn hondje keft En met Ida,hoe zat dat weer? Ach ja, dat was een feeks, zonder meer Voor jou, Suzanna, leed ik nog het meest  daar je me ontrouw…

Je kind dragen Is de grote verwondering Je kind wegdragen Is de grootste opdondering Die een mens, een vrouw, de moeder Kan krijgen, moet zien te verwerken En ik als buitenstaander Sta erbij en kijk ernaar En weet niet wat te doen, wat te zeggen Het is niet uit te leggen Een moeder hoort haar kind niet te verliezen Een vader ook niet…

'k Lees dat de Universiteit Maastricht Fier is op zijn studentenpopulatie Meer dan de helft komt van een andere natie Is dan het eigene daardoor ontwricht? Of maakt de voertaal - overwegend Engels - Van die ontgroende corpsballen nu bengels?…

Wat een rotdag! Wat hebben dieren een luxeleven. Een kat ligt urenlang te suffen vaak op ’t beste plekje in de sofa, waar de warme zonnestralen zacht op z’n snorharen vallen. Een hond toont zich eveneens snel tevreden zolang hij maar achter een bal kan lopen, of de benen van een bezoeker gaat besnuffelen op een manier waar wij rode oren krijgen…

Van gruwelijkheden over en weer Rücksichtslos met enorme waas voor ogen Denken zij namens Hem te kunnen bogen Op steeds verloren vrede, keer op keer Laatste woorden hieromtrent niet gezegd In 't Midden-Oosten, pleit geenszins beslecht…

De ochtendzon verwarmt Het licht gloeit Goudomrand geschilderd De dag begint Als een bloem naar het licht Badend in warmte Drinkend van dauw Reik je naar de wind Een moment van rust Intense kleur Heldere geur Het is stil…

Zweven door de liefde Emoties van verleden tijden Gevoelens voor jou Wees niet te bang om zwak te zijn Wees niet bang om te trots te zijn Keer terug naar jezelf Laat mij ook jou de liefde geven die je verdient Altijd ben je er voor mij Zelfs mijn kind houdt van je Laten wij samen zweven boven die mooie heuvels Laat Lloma Prieta ons welkom…

Het Binnenhof is toe aan renovatie - betonrot en lekkages, oude buizen. Het is niet veilig dus men moet verhuizen, voor vijf jaar, naar een andere locatie. Lekkages ... tijdelijk verblijf ... ontheemd; die thema’s klinken eigenlijk niet vreemd.…

Als de dood een sluier trekt en je kijkt in het gezicht van het iets of niets dan heb ik bij leven geregeld op te gaan in het groen als laatste wens, testament Wel zo wenselijk voor het milieu ons milieu Mijn kIst wordt gedragen door mooie mannen jonge mooie mannen zo mooi als ikzelf was en de mensen die komen kijken ervaren…

Pa, nu u er niet meer bent is het leeg stiller dan stil en grijpt mij alles aan mis u vreselijk nog elke dag ondanks u mij als hond en voetveeg gebruikte gegeseld met woorden u mij niet begreep, als ik het zeggen mag niet eerder eenzaam zo gevoeld en grien onder het schilderen: spittende boerin die nooit meer overeind komt schram versteend…

O.k., ik geef toe, ik geef het toe ik spring van de hak op de tak als een aap, een rode aap in het oerwoud van moeten ik moet dit nog ik moet dat nog ik moet zoveel ik had gisteren ik wil morgen ik zal overmorgen volgende week, maand, jaar moeten, moeten, moeten Als een aap in het oerwoud van moeten slinger ik mij chaotisch ogend een…

52 ben ik en blijf ik in alle toonaarden en talen Wel veelal gekleed in een bruine coaltrui voor 't vlekkie en gebrekkie in m'n nekkie En een bruine hoed voor bovenop m'n baardige aardige snoet want kleding verraadt geen leeftijd doet juist meer dan je leeftijd goed Dus 52 blijf ik...…