Alle inzendingen over Moeder en kind

mijn moeder is niet meer ken haar vormen als geen ander volle borsten volle buik zo ben ik gevoed vol trots weet ik haar gevangen in dit beeld volle borsten volle buik aardse vormen vertellen van... hemelse blikken kijkend...naar jou…

De gordijnen waren tot diep in de plooien doorgebrand en er vielen gaten in toen mijn moeder ze tenslotte sloot. Een buurman moest begraven worden. Slechte stof, schold zij, mijn moeder en zocht wat lakens bij elkaar, mijn vader zou de spijkers slaan.…

Mijn moeder zei op een keer Ik wil niet oud worden Ik wil niet meer Ik ga nog liever dood Al die rimpels Zò veel en zò groot Haren verven voor een grijze pluk Ik ben aan 't bederven Is dit nou geluk?…

‘k geloof dat m’n moeder nu op dit moment een heel apart gevoel kent niemand weet welke dat het is zonder mijn vader, is er dat gemis wetend dat hij nu naar moeders kijkt vanaf daarboven waar alles mooier lijkt wetend dat hij een traan weg wrijft en de liefde voor haar altijd blijft wij als kids proberen het wat te verzachten zij die…

dat ik dit nou niet eerder heb gedaan: een ode schrijven aan mijn lieve moeder voor mij had zij toch immers altijd tijd of ik een lieverd was ofwel een loeder als kleutertje of in de puberteit zij leerde mij hetgeen ik echt moest weten ze zorgde en ze raakte mij niet kwijt als ik de weg naar huis eens was vergeten is zij altijd naar mij…

de pop kan praten en zij voelt zich weer moeder als was zij weer jong…

Verblindend witte ochtenden de geur van opwaaiende lakens het rammelen van wasknijpers in een klein emmertje. Koorts en koele handen een schaal met stukjes appel mysterieuze gezichten op het behang. Veel later, het fletse besef in je blik bij elk vertrek: je was geen partij voor de verte.…

Mijn moeder kon het mooi, zuchten. Zo, dat je hele lijf ineen kromp, zo dwars door je ziel. Ze zuchtte je zo een zwak hart toe, een ongeneeslijk schuldcomplex bovendien. “’t Is me wat”, “Nou, nou”. Ik kan dat nog niet zo goed, ik moet nog harder oefenen.…

Spiegel der aarde, waar ik vandaan kom, moeder en zoon, een oorsprong zonder einde van woest en onbegrensd verlangen. Een sublieme stilte koortst in het avondlicht waar wij eindelijk samensmelten. De tijd der taal is aangebroken: het hart definitief gehouwen in moedersteen.…

Vertel me nog een keer dat verhaaltje van Repelsteeltje of dat andere sprookje dat beter eindigde ga nog eens neuriënd aan de was staan of geef me straf omdat ik in het water viel zing van here zegen lof en prei laat me uit de kamer weggaan omdat sinterklaas je nog wat te zeggen heeft roep me vóór het eten wees nog één keer m'n moeder dan zal…

Ik zag hoe jij zwanger was en baarde je bij het legioen van moeders schaarde hoe goed en sterk je alles hebt doorstaan ik ben zo trots op wat je hebt gedaan Ik zie wat jij als moeder ervaart wat je leven verlicht en bezwaart de weerloze liefde die je van haar krijgt grauwen naar alles wat haar bedreigt ik weet hoe moeilijk en…

Nu mijn leeftijd zacht bij jou aan aanschuift en ik de rozen zie verwelken in de vaas die jouw herinnering is verbijt ik me in miskleunde uren en graaf een tunnel naar ’t begin in jouw geborgen hand slechts een pad vol knarsende schelpen loopt voor me uit en ik zie de pas ontgonnen aarde voor altijd jouw leegte vullen…

uit de struik met eeuwige bloemen vol van kleur en zachte geuren waar engelen tijdloos aan alle zijden de Onzichtbare bekoren wordt met liefdevolle zorg, nog zonder een uitgesproken naam, de Oermaagd geboren…

Schatten van woorden verzamelde jij toen ik jouw bijbel opensloeg vielen allerlei knipsels er uit de bijbel was niet groot genoeg voor jou het deed me goed ik dacht nou lang niet zo gek je had het wel bewaard op een goede plek…

Lief meisje, Als jij huilt, voel ik al de tranen Lachen met tranen over m’n wangen Als jij naar me lacht, je grapjes, je gekke gezichtjes Je bent een stukje van mij Vooral je aard Je bent een stukje van hem Je ogen hebben dezelfde koude gloed soms Lief meisje, Maar vooral zie ik haar in jou Al is ze er nu al 20 jaar niet meer In…

Jouw handen... hebben mij in liefde grootgebracht en kleding ontworpen uit kleurige stoffen vrolijk en zacht... wanneer jij lacht om verhalen van vroeger die wij in geluk nog steeds kunnen delen dan wil ik jou bedanken en zeggen dat de herinnering aan die tijd nooit verdween... want het voelt als een warme deken van licht…

Daarin voelde ik jouw liefde, met de wind stuurde je me kracht die ik soms zo hard nodig had Moeder je bent me nog zo nabij.…

Moeder, gij hebt mij moeizaam uitgespuwd En van elk jaar de harde striem verdragen Want mijn waaien was niet gauw geluwd Ik wou eerst in alle kieren klagen.…

rond jouw gebogen slaap verdroomde niets mijn harde werkelijkheid de dichtgebonden stoel hield vast wat niet meer verder kon bleef zonder zon de dag beschijnen bloemen kwijnen in een lichtloos raam rimpels schreven over wie we waren nergens sprak vertrouwd gevoel van strelen over haren of mijn kus op je wang -levenloos verkoos je…

Heel zacht streel ik jouw zilverwitte haren die een paar maanden geleden nog zo vol grijs waren. Jouw ogen zijn stil gesloten en jouw mond ligt tandloos open. Traag gaat jouw ademhaling soms reutelend op en neer en prevel je onverstaanbare woorden misschien dat je ons toch nog hoorde. Ik fluister in je oor hoeveel ik van je houd en…

buiten scheen de zon, binnen liet schaduw blinde vlekken gelden- zelfs nu twee dozen gebak en tien blije gezichten maar het jouwe dreef terug naar niets... slaap je mama? de kast hield geheimen verborgen in donkere hoekjes blonk verleden tijd een eeuwigheid terug tussen foto’s vond ik ook mezelf, verpakt in jeugd met kleine handen rond…

Al is ze klein, groot dik, dun alleenstaand oud of jong rood, grijs of zwart Behandel haar met egard want je bent er dankzij haar draag haar daarom niet alleen op moederdag maar voor altijd in je hart…

(mama) nu ik vastklamp aan gewone dingen rusteloos de was van links naar rechts in vouwen leg besef ik, dat er waardes lekken tussen alles wat ik heb geleerd mijn stem zegt dat er oude bloemen achter nieuwe knoppen sterven, maar gevoel weet dat de tussenfases meer nog in het leven staan ik moet je laten gaan mama, ik moet je…

(mama, 20-04-1936 / 22-08-2011) gaan in liefde toen viel alles even stil ons hart in de jouwe, onze ogen bij elkaar onze handen streelden al het laatste leven buiten liet de zon een vlinder vallen binnen scheen de dood op jouw gezicht het was mooi hoe rust in overhand langs ingevallen wangen -zocht tot…

vertel me niet hoe de leeuwerik kwinkeleert ik zal je niet begrijpen mijn moeder droogde mij met het zand van de straat bloed sijpelde in de goot haar borsten smaakten naar teer, versleten banden ruwe mannenhanden die ik likte als een kitten het licht ging uit en aan geen zon omtrent geen wind verdreef de luchten ik dronk haar jonge…

Ik zag vandaag mijn moeder op straat lopen Maar het was haar niet Ik wou haar achterna lopen Maar ik deed het niet Toch voelde het alsof ik een kans misliep Om nog eens met haar te kunnen praten Om te zeggen hoeveel ik van haar hou En dat ik haar zo mis En dat ik wou Dat ik nog eens met haar kon praten Maar ik weet dat zij er niet meer is…

Met de deurknop in de hand Draait hij zich om en zegt Zijn moeder dat dit de laatste Kop koffie was die hij bij Haar gedronken heeft - Je moet er niet op rekenen Dat je me ooit nog weer Eens ziet - zo is het, moeder, Mooier is het niet - Melaats is hij niet En zwerver evenmin Maar nu de laatste Kans zich voordoet om Haar…

Jouw onrustig Hart klopt in Mij, ik ruik Je dunne zweet, Mens die mij Gebaard heeft En miljoenen Lichtjaren ver Bij mij Vandaan is…

oud naar jong naar levende vergetelheid mijn moeder is niet meer dank zij haar mag ik rijk leven…

Mijn moeder Mijn herder mijn hoeder Mijn voorbeeld mijn kracht Soms zo eerlijk en hard Maar altijd zo zacht Mijn herder mijn hoeder Mijn moeder…