Jouw dood

Nu mijn leeftijd zacht
bij jou aan aanschuift
en ik de rozen zie verwelken
in de vaas die jouw herinnering is

verbijt ik me in miskleunde uren
en graaf een tunnel naar ’t begin
in jouw geborgen hand

slechts een pad vol knarsende schelpen
loopt voor me uit en ik zie de pas ontgonnen aarde
voor altijd jouw leegte vullen

Schrijver: elze, 22 december 2008

e_r_schollemahotmail.com

Biografie van deze schrijver

moeder

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.4 met 7 stemmen 608