inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 17.973):

Moedersteen

In mij schemert het rood
in stille sintels van extase
en brand ik ineen
langs het vuur der stervenden.

Spiegel der aarde,
waar ik vandaan kom,
moeder en zoon,
een oorsprong zonder einde
van woest en onbegrensd verlangen.

Een sublieme stilte
koortst in het avondlicht
waar wij eindelijk
samensmelten.

De tijd der taal is aangebroken:
het hart definitief
gehouwen in moedersteen.

Schrijver: Robert Antoine, 16 november 2007


Geplaatst in de categorie: ouders

3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 1.069

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)