Alle inzendingen over Moeilijke reis

gedachten even naar het kamertje van Ernest Claes leiden en hoe heet het daar wel moest geweest zijn toen hij zijn Witte schreef dan zwerf ik verder naar het kerkhof waar hij in goed gezelschap van zijn vrouw rust met troostende hemelsleutel aan zijn voeten dat plantje krijgt daar iedereen een mooie bondgenoot gegeven voor de laatste reis…

Ik hoor niet meer de stemmen Van hen, voor mij druk pratend Ik reis alleen, graaf dieper De bodem achterlatend. Dan een vraag, aan mij gericht Ik antwoord snel en stug Wanneer men zegt: "Vertel dan meer!" Keer ik hen al de rug.…

het lijkt alsof je graf wat open gaat jij duidelijk weer op mijn netvlies staat niet het moment waarop ik jouw door ziekte weggevreten lijf de botten zwaar het lichaam stijf omarmde zei ik ga een stukje met je mee op reis -------------nee----------- wat ik vandaag onzichtbaar zie is die blik waarmee je daags daarvoor een poging ondernam…

geveltop en torenklokken voel ik mij weer het kleine kind aan oude Amsterdamse rokken ik snuif de damp van grachtensloot en vreemde etensgeuren verdrink me in de knopendoos van mensenras en kleuren m'n voeten dwalen gretig rond langs winkels en door stegen in eindeloze drenteling kom ik mijn vroeger tegen dan keer ik om, ga weer op reis…

verblijdt met een warmte die nooit wordt vergeten met nachten wanneer jouw boezem de ochtend sneller brengt dan ik zou denken een beetje Beethoven, een vleugje Bach of gewoon een frivool orkestje met een bombardon waarvan de slagen galopperen over het pleintje alwaar ik woon als ik mocht hopen wenste ik jou al mijn liefde, een reis…

op de dag der liefde bedekten dromen jou rozenblaadjes op je mondje ging jij slapen, je was moe in jouw hemels ledikantje beide blauwe oogjes toe begon de reis naar vage verten waar niemand ons van had verteld knuistjes samen al gevouwen jaren op een hand geteld was je klaar om dag te zeggen een gebedje voor jou kleine meid -------…

rupsjes in mijnen gevouwen die zich nu verpoppen in blaren altijd eenkennig op de plataan of sinds de hongerwinter bij voorbeeld ook op het amsterdamse eikenplein waar de eiken toen opgestookt zijn eigenlijk overal in den lande behalve op de waddeneilanden waar wel platanen staan maar zonder mot er aan bewoners daar moeten er voor op reis…

Als hij zijn reis niet kan betalen, dat hij dan thuis blijft hé!…

Zoals een kleine druppel de berg verlaat langzaam maar onomkeerbaar na trage snel vervlogen dagen onzichtbaar vaderlijk Rijn en Donau gadeslaat zo trekt de kiem van grijs verdriet gestaag diepe groeven door de wangen en blijft jeugdigheid in de lange reis omlaag slechts in zijn glinstering bewaard.…

blijft wel bewegen de golven des leven de wind door tijd de bergen en bossen tot de zon ze weer beschijnt, Het blijft wel bewegen de heupen op muziek de goden die men riep op bergen in bossen valt er eigenlijk niets op te lossen, Maar bewegen doen we zeker door en met de tijd mee zegt men graag ja in plaats van nee ga je mee op reis…

Dat jullie er altijd zijn: iemand die steevast belt als terug van reis, als dicht in de buurt en langs Dat met Valentijn iemand ook iets wil met mij Dat er iemand is die me ‘s nachts warmen wil en praten Iemand lange paden met mij loopt, we eten op een bankje De winkel voor mijn huis En iemand zoals zij, haar leed nooit vervelend…

Ik verschiet in woorden als ik een vreemde tocht verneem die aan mijn been blijft hangen en ik in kilheid versteen jij zegt maar spreekt ook buitengaats dat onze reis zich verlaat maar lieve zeg me nou waarheen jouw gepraat gaat slechts achterwaarts aan mij voorbij en stapelt rotsen op de helling waar we staan wankele tonen schuren…

plooien vluchtig als een zucht voor mij net waarneembaar de wind was het niet want schemer lag stil onder een luchtige deken van een warme lenteavond voelde jij soms het denken van mijn lachende rimpels terwijl trillende handen weerbarstige tulpen schikten weet je nog, als kind vroeg ik steeds naar het hoe en het waarom een enkele reis…

Op reis vanuit de oceaan deed eens een potvis IJsland aan. Daar lag wat hij had opgepot heel veilig, dacht hij, achter slot, en ook nog vijf en half procent, zo zei zijn financieel agent. Nu wilde hij gaan potverteren, maar ach, helaas, het kan verkeren: Hij trof daar aan, tot zijn verdriet, zijn stijf bevroren bankkrediet.…

draven en zie hoe een bizarre zeewind kronkelt langs het zout dat bij volle maan werd gewonnen basaltrivieren banen zich een weg langs de ondergrondse waanzin van mijn ziel het waaien houdt op zoals het beeld van het water waarin de tijd verglijdt ik bezit niets zelfs niet het stille gemurmel van mijn droom, naar dood geschreven en reis…

De man des huizes doet het met de buurvrouw op de keukentafel, als z’n vrouw van ‘n onderbroken reis terug keert en het naakte stel badend in zweet en lusten in gewaagde stand ziet en hoort, juist als buur gilt ik kom en haar man er kreunend achteraan komt---dan ziet hij z’n vrouw groot in de deuropening staan en hijgt “het is niet…

in warmte bloeien blauw als een lentelucht waarin de vogel weer haar vleugels strekt en wiegt vliegt naar een stek de vertrouwde plek waar ontluikende knopjes zich vormen tot een bladerdek door de verste verte beieren vertrouwde klokken de klanken van een nieuwe wijs muizenissen zweven losjes mee over het veld maken een verre reis…

Ze heeft een boekje 'Duits op reis' en kan daardoor de taal verstaan. Suppoosten spreekt ze gaarne aan. Hun antwoord stelt ze zeer op prijs. Dit blijkt heel klaar uit menig vraagje gesteld door haar. Men noemt 'r Aagje.…

Ik zie ons urenlang op de golven deinen met mijn ogen dicht en jou aan mijn zij we zullen verliefd aan de horizon verdwijnen ik geniet intens van deze vrije valpartij Omhelst door de stilte van de zee laten we ons meevoeren onder de zon prachtige wolken reizen met ons mee die waren er al toen onze reis begon Het oneindige nodigt ons gastvrij…

Laten wij nou maar afscheid nemen dat bespaart ons een hoop verdriet onze relatie drijft op problemen wij liggen elkaar gewoon niet Laten wij nou één keer eerlijk zijn deze liefde bleek een vergissing ons spanningsveld is veel te klein geloof mij, dit is de juiste beslissing Reis verder in jouw leven vol pracht vergeet mij en hoop niet…

Ik maak een reis door vlinderland sterren stralen daar zelfs overdag ik volg mijn hart, niet mijn verstand en ik zie kleuren die ik nooit eerder zag De drempels van verleiding zijn laag de mooiste glimlach weet mij te ontroeren ik merk dat ik gelaten de weelde draag en mij simpel door passie laat ontvoeren Lopend over de heuvels van puur…

Op reis zijn is wat leven is.…

bijna in die goot Dan is het moment aangebroken Dat een nieuwe weg zal ontstaan Je hebt zelf de stenen neergelegd Voor het nieuwe pad in je bestaan De lichten staan daar op groen Omdat jij ze zelf creëert Het verleden is nu losgelaten En daar heb je van geleerd Het nieuwe pad bestaat uit liefde Uit bloemen, water, zon en licht Je reis…

Het onbekende land ligt voor mijn voeten Mijn reis leidt verder voorbij de horizon Alles wat ik op mijn pad mag ontmoeten Vertolkt het avontuur waar ik aan begon Het spoor naar voor mij bekende wegen Draag ik steeds al op mijn weg terug Het is mij nu als waar voedsel tot zegen Vormt voor mij als het ware een goede brug Dat gene wat in mij…

In het kleinste Hoekje van het Rechter achterraam Had jij je lang Geleden al een Huisje gebouwd Van louter lege Draadjes, gesponnen Van 't fijnste satijn Waarin jij heerlijk Zomers zonnig Tevreden kon zijn - Terwijl wij Grote mensen een Reis van talloze Mijlen maakten over Passen en door Tunnels heen En velen met…

blote voeten verzonken in de aarde miniem contact het ego voorbij vingertoppen leiden een eigen leven in een dans zonder hoofd groene heuvels tekenen zich af achter gesloten ogen op een onbekende wijs een plotse reis dient zich aan het grote genieten van de steppe mannen en vrouwen in vertrouwde felle kleuren trekken langzaam…

Zo worden wij wel meer bedrogen: Wij zijn op reis, zo menen wij en maken voortgang zienderogen, doch richten wij de blik opzij dan staan wij stil en onbewogen. Het leven gaat aan ons voorbij.…

Wanneer zijn ze voldoende aangesterkt, fit genoeg om de reis naar zee te maken? Lenie voelt zeehonden als geen ander aan. Ze begrijpt wat huilers nodig hebben, om met soortgenoten te kunnen overleven. Wat is de beste tijd om weer in zee te gaan? In Pieterburen is het altijd komen en gaan.…

Andermaal lees ik jouw brieven is het een omarming van een afscheid of de terugkeer van jouw lange reis met gesloten ogen voel ik jou weg blindelings volg ik je als een magneet bij elk woord wat mijn wijsvinger aanwijst.…

Klevende kleurige vierkantjes binnen rechte rijen zijn oude vertrouwde postzegels in plakboeken bewaard wachten na de reis van eens steeds op verstrooide uren met zoekende vingers en ogen hun jonge nazaten aan brieven en pakjes gehecht verspreiden zich naar alle kanten als dwalende herfstblaadjes hebben onwankelbaar vertrouwen om altijd…