Alle inzendingen over Muze musiceert

sterven zal je in dode letters in flarden van poëzie neerstromen afsterven in verstikkende schaduw neergeschreven in het graf van de muze heengaan in verplettering van tirannie en grauw zijn ze geworden inktvlekken resten ook de betekenis ben ik vergeten…

Ik benoem je tot morele steun: jij vult aan waar nodig, legt woorden in mijn mond die zich als een olievlek uitbreiden. Van alles wat bestaat, ben jij graag bereid te vertellen: die onvoorspelbaarheid, geen onderdeel van een systeem te zijn; dat zal ook meegeteld hebben: onder beleg zal het zijn weg vinden, zullen wij onvermoeibaar lering…

Aan I. De kunstenares maakt meesterwerken tegen elke prijs, maar zelf is ze van onschatbare waarde, niets eist ze voor zichzelf op enkel een plekje op aarde…

verschijnt mijn muze die me uitput me gebruikt mij bevrijdt die me meeneemt naar de diepte van hooggelegen dalen waarin ik val zachtjes vrij naar beneden glij struikel over de tijd tijd waaraan ik mijn woorden voor hem wijd ah mijn lief mijn muze jij die mij begrijpt…

poëzie wil ontplooiing het wil expansie het klampt vast in pientere puberschoenen in losse klanken raakt het niet uit de maat het verfrist zich in de muze van warme omarming in bronnen van droombeelden zo valt ze in de zachte schemering dalend achter de horizon iedere dag in verandering als een stroompje in beweging…

Witte aangelijnde vlokken Doorkruisen verre blauw Traag wijkende naar verder Zulk een gebaar Maakt dat ik mijn gang aanschouw Soms denk ik, ik ben klaar Reeds moe van de dagen Als ik vooruit in de verte staar Ik vergeet ook het prille landschap Dat vervaagt in een verleden gebaar Witte aangelijnde vlokken Verwarren in…

ergens in een molen schuilt een vlinder. het is nog ochtend. of misschien is het slechts een lichte vorm van ontwaken. een onvergetelijke droom. straks zal hij doodgaan. voorzichtig de lucht in of met vleugels op de grond. ik denk aan bloemen. hoe we zijn geboren. dat het zo nooit is gebleven. de vlekken en waar we leven. ergens sterft…

mysterieuze muze uit zilver en goud gekneed tot vederlichte vlinderpracht tot ongekende engelkracht gedragen in mijn hart en ziel neem ik je altijd mee tot onmeetbare hoogten naar dalen dieper dan het vuur in lang vervlogen dagen een pijn niet te verdragen maar altijd overleeft de ziel en liefde kent geen tijd…

de dichter heeft mijn ziel betast de schilder opende mijn ogen de componist streelde mijn oor en de beeldhouwer nam me bij de hand met de andere zwaaide ik verlegen naar de muze aan de overkant…

De avond valt, ik zal geen afscheid nemen. Ik leef, ik leef nu in zonneliedjes en winterdeuntjes. De nacht zal ik als zacht benoemen, stilte wordt steeds langzamer. De fijne tierelantijnen van de liefde wil ik bewaren, de lokkende rust warm omarmen. Ik zal verdwijnen met de noorderzon en merken dat de dagen niet meer jagen. Er zullen geen…

Zoals jouw wereld muze is. Misschien. Nergens anders heb ik je lief, dan in ons hart dat altijd klopt. Zo nabij voel ik het leven hier. Waar je je nu bevinden mag. Ver weg van mij vandaan. Altijd ben je muze. Altijd nu en hier.…

de vormen zijn de vormen van het zijn en van de vormen zijn de vormen slechts limieten. ik draai een lusje in jouw haren, dat is een oud, geheel volledig uitgeleefd gebaar. de vormen zijn de vormen van het zijn en van de vormen zijn de vormen slechts limieten. ik stop je haren weer hun ogen in en laat het lichaam in haar violette…

en ik zou je muze zijn in de oorsprong van jouw verborgen inspiratie in al mijn schoonheid stond ik voor je en jij zou later schrijven over hoe de gedachten zich keren over de zijde van ijdelheid over verlangen en verdriet en het vuur van je oeroude bloed de laatste stralen van de avondzon weerkaatsen in mijn straat van de muze…

en ik zou je muze zijn in de oorsprong van jouw verborgen inspiratie in al mijn schoonheid stond ik voor je en jij zou later schrijven over hoe de gedachten zich keren over de zijde van ijdelheid over verlangen en verdriet en het vuur van je oeroude bloed de laatste stralen van de avondzon weerkaatsen in mijn straat van de muze…

het avondje was op bezoek ik was weggegaan --------------------------------- uit: Mammoeth Mijn Muze (1968)…

Ongrijpbaar echt is Jouw strelende glimlach Satijnzacht stralen Ogen Brutaal golft jouw rode haar Over lachende schouders Elke keer, als ik je zie, Kom ik tot mijn positieven…

Jij bent mijn muze; Inspiratie geboren Mijn woorden die vloeien Gedicht uit mijn pen Jij bent mijn wil; Opnieuw geboren Jouw liefde die luistert, Net als het leven Dat laatst zei: 'Ik ben---- ---gerijpt voor ontluiken Mijn liefde moet gaan'. Gegoten met woorden In een bed met wit satijn Vinden wij elkaar Beminnen.…

Altijd onderweg op zoek naar iets jouw hart in je lied in dienst van het publiek dwars tegen de stroom in onbuigzaam voor verlangen onvoorwaardelijk reis jij met mij mee stroomt door mijn bloed op de cadans van jouw lied…

Zomaar wat klaprozen in conclaaf met wat bitter kruid de eerste ingrediënten tot een smakelijk opdienen. Een zuchtje wind leidend tot een serenade van gedachten, uitwaaierend tot een bosje ijsbloemen in kant gezet. De tijd gedeeld tot atoom krakende takjes in een mond- stille winter het hart van een onderhuids gestelde vraag: Waarheen…

kunstenaars hun steen alleen honden lichten daar hun been mijn muze zet gewoon de hemel op een kier en wij dansen en spelen in volle overgave ons uitbundig plezier…

Je lichaam slaapt dicht tegen mij aan als een warme, zwoele zomernacht Mijn ogen glijden over je heen Zien elke spier glanzen onder je huid Deze momenten koester ik en glimlach Je zó kwetsbaar lief te zien slapen Langzaam zie ik de schemer van de ochtend als strepen over je lichaam verschijnen Een gevoel van ultiem genot bekruipt mij Ik wil…

Onverwacht Wonderbaarlijke Dracht Muzikale Vracht bodemloos diep uit Zee ge-Bacht onverdacht Hemel en Aarde verpacht Zalige Klacht van de Nacht Licht doorheen de schacht Gegeven Pracht,zonder macht Kracht van’ t gedacht zó eloquent Zacht gebracht welk ook één betracht vanuit de gracht tot Wel-Geacht Oog dat aan ’t tranen placht Mond…

je handen als een boek de woorden, zinnen elke alinea ja, alle hoofdstukken zijn nu gelezen iedere letter en regel de lijnen je hele wezen sla de laatste bladzijden om en het boek is dicht het doet me niets dit boek is uit ik kijk naar het licht van de maan en fluit nog één keer naar jou en zoek……………

Je bent mijn muze en liefde voor altijd.…

op een luchtviool in de schaduw een symfonie uitbroeden jij bent zwemmen ik ben gek…

het is half elf zondag en het bloed kruipt waar het kruipen kan maar! in tijd kan je niet stil blijven geruisloos sluipt een schuduw maar! dichterbij niet komen omdat de lucht onzichtbaar is alleen maar voelbaar voel maar als een zuchtje wind en het stopt waar het begint tikken op tik tak gewoon op m`n gemak onderweg in dit leven…

Ik hou van je lichaam en van je gezicht je bent mijn muze, mijn minnedicht.…

Jij bent zo lief Voor mij Liefde Geliefd Daarom ben ik Graag bij jou Zo dicht Voor jou Dichter Gedicht…

jij bent bloed, vlees, buik met darmen Met rimpels en een onderkin Beharing als een vogelspin Een kruising tussen een apin En het zigeunermeisje Carmen Ook jij bent bloed, vlees, buik met darmen Vol dagen frisse tegenzin En dat ik jou nog steeds bemin Dank je uitsluitend aan je charme Ook jij bent bloed, vlees, buik met darmen Oh, muze…

worden Uitgehongerd tastend zoekt hij zijn weg Door het donkere struikgewas Hij wil verboden vruchten plukken Likt zijn lippen vol welbehagen met zoete tong Voor de speech Niet meer urenlang in stoffige kamers Zoeken naar woorden Een zee vol demonen De adem van muziek huivert Zet in Zo wit als de stranden met roze schelpen Mijn muze…