1433 resultaten.
Ontwaken van het Hooglied
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 121 Gedachten ontspruiten
jaargetijde reeds vooruit
als bladeren aan bomen
wachten in vertrouwen
vanuit het duister
op toekomst en licht.
Als een geliefde op ontwaken
van hartstochtelijke bruid
die komt door rozenvelden
gekleed in tule als van nevel
stralend onder sterrendiadeem
als een lichtstraal uit de hemel.…
het zomert
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 235 het watert en snatert
het knispert
het wispert
ontspruit en ontsluit
het struikt en het botert
het tettert
en kwettert
het zingt en het swingt
het dobbert en deint
het kreunt
en het steunt
het schaduwt en schijnt
het streeft en het leeft
het groeit
en het bloeit
het kleurt en het fleurt
en het zomert…
Plezierdichter
snelsonnet
3.0 met 7 stemmen 153 Pas door de drank ontspruit het dichtplezier
dus hijst hij liters wijn of dito bier
en droomt van dertig flessen op een rij.
Zo’n dichter tuurt graag zielsdiep in het glas
en wou dat hij drie kasteleintjes was.…
sterker
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 882 Jaren die vergaan
Met geluk en verdriet
Maar het verdriet goed verborgen
Zodat een ander die niet ziet
Jaren vergaan
Geleerd van het verleden
Maakt het mij sterker
Om mijn geluk met iedereen te delen…
Vergane weelde
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 893 Mijn huid is strak gebleven,
een rekbaar vlies
maar het geheugen drijft haar zin door.
Krampachtig speel ik nog onder haar rok
In het begin was zij een sidderend standbeeld,
de laatste storm die mij omhelsde
met tentakels van tropenwind.
Een matroos in het kraaienest
kon niet zwijgen over haar wijkende lippen
met zijn zwijmelziek gezang…
ZUIDERBEGRAAFPLAATS
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 1.896 Langs de knusse Burgemeester Wuiteweg
waait koelte van dichte beukenkronen,
die zich, statig als hechte groep, tonen,
omgeven door een hoge, waakzame heg.
Uit de bomen zakt reine adem weg
op lager lover, verfraait de tonen
van 't gevederde koor dat hier mag wonen,
vol liefde zingend, of zwijgend _ aan de leg!
Luchtig gras geeft alle zerken…
OPLEVEND EN RUSTEND GETIJ
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 93 Uit de eikenstomp
ontspruit nieuw en teer leven:
een berkenboompje.
De dode boomstam
is vol levendige galm:
het spechtennest roept.
De maïs bloeit hoog,
ofschoon vast omslingerd door
dichte haagwinde.
De kale akker
is vol damp, die zacht voort schuift
naar natte bomen.
De kastanje valt...…
EN OOK DES MORGENS
gedicht
2.0 met 191 stemmen 22.417 En ook des morgens in het nieuwe licht
Voel 'k mij zo los, als ik met open ogen
Mijzelf verrast vind naar de plek gebogen
Waarop gij eertijds laagt met uw gezicht.
Als ik dan zie, dat gij er nergens zijt,
Maar met een snelle vleugelslag ontkomen
Uit de bosschages van mijn nachtlijk dromen,
Dan stroomt mijn lichaam vol van lege spijt.
Dan…
RUSTPLAATS VOOR BROEDSEL
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 194 Een diepzeevis
priemt met gloeiende ogen
het drukkende waterduister
in de kamer vol wier
waar ze haar eitjes legt
vertrouwt komend leven
aan vergane weelde toe
't nest tussen oud roest
staat onder bescherming
van 't onsterfelijke
maar gezonken schip TITANIC.…
nooit vergaan
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 292 ik heb een zonnebloem onthoofd
gekromd in een doorzichtig uur
de wonde met mijn vinger verdoofd
geluidloos het leven weggeschuurd
gekromd in een doorzichtig uur
heb ik jou en mezelf gevonden
geluidloos het leven weggeschuurd
nog dieper met de dood verbonden
heb ik jou en mezelf gevonden
't is de lege plek die mij zo raakt
nog dieper met…
NIEUW BEGIN
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 36 Uit de eikenstronk
groeit nietig, met levenskracht,
een berkenboompje,…
Schaduwlief
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 100 ik heb de nacht gestolen
toen het duister mij
wou verbergen in de stilte
mijn ogen wijd opengesperd
heb ik gekeken
naar jou, mijn achtergebleven
vertwijfeld schaduwlief
de echo van je roep vervalst
in beweging van afstand
ik kan niet terugstappen
naar waar jij dwaalt
mijn hand vasthouden wil je niet -…
WEG AANWEZIG
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 248 In een grote tuin
ligt de stapel hazelnoten
vergeten te rotten
verspreidt langzaam aan de geur
van gevallen loof
dat in de bosgrond
bedolven en verkruimeld
vergaat om leven te schenken
gelijk
Kerststemming ieder jaar
blij komt _ weemoedig weer verdwijnt
bij het dagelijkse doen
en gewone gebeuren
ingetogen stroomt
door het bloed van mensen…
Puur
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 2.588 zoals je bent
ben je mooi, lief, teder
Puur
water over uitgeslepen stenen
kabbelend door een droge rivierbedding
Puur
een bloem ontspruit uit de aarde
komt boven en bloeit zijn leven
Puur
Puur kan van alles zijn
voor iedereen verschillend
maar puur is een ding
zoals het is, zoals je bent…
Zijn winters kleedje
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 230 een koude wind
streek langs mijn hand
maar ik voelde jou ontluiken
in het zachte bed
van zwarte aarde zag ik
het kleine blad ontspruiten
verscholen tussen mos
dat nog zijn winters kleedje had
ontkiemt al lente in het bos
ook in het fluiten
van de vogels zijn
de speelse rollers niet te stuiten…
Als diamantjes
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 2.439 wanneer ik jou lees
blijven mijn woorden steken
ze zweven rond in mijn hart
gedachten ontspruiten
genietend van elke beweging
die zonnewarmte doet opstijgen
in hoogtes van gewichtloosheid
laat ik het op mij inwerken
roep en mompel van alles
maar jouw woorden tollen als diamantjes
op wolken zo zacht door mij heen……
De wekker
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 119 Ik zet het het alarm in mijn hoofd
elke ochtend bij het gloren uit
dan ontspruiten mijn gedachten
vanuit de vele nachtelijke prachten
schrijf ik met plezier al mijn dromen
op papier en deel ze geïllustreerd hier.…
Kortste dag
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 167 Weer faalde het apocalyptisch slopen,
Ik denk wel dat ik weet waar dat aan lag:
Waarschijnlijk was het vrijdag te kort dag,
Maar eenentwintig juni staat nog open.
Zorg eerst dat je een slimme datum prikt,
Voordat de mens zo ‘n kunstje wordt geflikt.…
Innerlijke rust.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 194 Daar waar het leven steeds opnieuw
ontspruit.
Het bloed vers stromend door mijn
aderen, de wereld lacht mij toe,
vrede en welbehagen bekruipen mij
zomaar zonder reden en hoe...…
Zo leeg
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 1.051 Stil vergaan
woorden tot gedachten die
niets meer kunnen raken
dan een gulzige leegte
waarin de kleuren
van hoogmoed
tot stof
vergaan
en
hij niets meer is dan
de naam die verdwijnen zal
zolang hij zich vertoont
en
blijft
lijken
op een eenzame dief
die alleen maar leugens
wilde stelen…
pijn
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 631 Ze zei me nog, dat
ik zou vergaan van verdriet
horen deed ik niet…
mooi
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 5.273 gaan
vergaan
geweest
het is goed
zo
niets meer
aan toe te voegen…
Bomen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 75 De bomen zij staan,
Daar waar zij blijven,
Als ik ben vergaan.…
De beelden in de hemeltuin
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 301 Hoort mij als ik mijn lippen tuit
de dichtkunst aan mijn geest ontspruit
hoe ik je mijn geheimen uit
akkoorden van de muze fluit
Ziet hoe dit de ziel verbeeldt
de bloemen in de hemeltuin teelt
het nageslacht gunstig bedeelt
Neen, de kunst die niet verveelt
Proeft hoe goed dit voedsel smaakt
hoe het alle harten raakt
als de waarheid heel…
DRIE SEIZOENEN
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 408 Nu zal het nog duren dagen,
dat blad opnieuw ontspruit
uit nieuw gevormde knoppen
als zijnde ‘s winters bruid
van het ongeborene.
Even spant de natuur zich in,
stilte, daarna ontstaat
er opnieuw het glorieuze.…
Dichters brood ( haika )
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 132 Liefde schoot de roos,
sindsdien ontspruiten druiven,
uit dichters brood.
Op de kerkhoven
begraven varkens truffels,
het loof is voor dichters .
Poëzie als ei,
door de tijden, hard of zacht,
blijft deze eetbaar.
Opschrift bovengronds
de muzen die hij verslond,
hij rust in vrede.…
De olifant
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 37 Waarom heb ik mijn leed geleden
geweven al mijn grote kleden
die na een tijd zijn weggedaan
of anders hangen te vergaan?
De kersenbloesems vallen
zie hoe vroeg ze vallen
ze sneeuwen in de nacht
ik zou wel willen huilen
.....Waar is de tijd gebleven
.....waarin de kleden zijn geweven
.....die hangen te vergaan?…
leven vergaat
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 495 het verhaal van mijn leven
in één wens geschreven
vervulde dromen
oeverloos vergaan
zachtjes mijn verdriet
in vloeiende tranen
stil is de pijn
als wanhoop schreeuwt
in gekregen tijd
door liefde omringd
waar dromen zelf
als leven
vergaan…
Vederlicht
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 54 raakt mijn ziel, vederlicht
letters weven woorden in welsprekendheid
die zachtjes landen in een literair gedicht
dat zoet en mijmerend blijft zweven in de tijd
woorden die als veertjes
blijven liggen op mijn huid
zo teer, zo fijngevoelig en zo licht
maar die tezelfdertijd getuigen van gewicht
hoe blank een ziel dat zoiets wonderlijks ontspruit…
zo maar
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 60 je zult mij niet zo
veel horen zeggen
tenzij ik in herhaling val
dan moet ik het mezelf
toch nog opnieuw uitleggen
en geraakt het kant noch wal
meestal voel je mij wel aan
ook als ik mijn blik verdraai,
en aan een glimlach bouw, dan
weet ik echt wel wat ik zaai,
en aan de kracht die daaruit ontspruit
geef ik meestal een spontane draai…