Alle inzendingen over ONZEKER OR STRIJDLUST

Dansend op de stralen van het maanlicht zoekt mijn hart naar jou Niets wetend slechts voelend stuur ik opnieuw mijn gedachten waar ze jou ontmoeten kunnen. Alle woorden zijn verdwaald ze kwamen zonder antwoord terug Hoe zou ik weten of je wacht achter die toegesloten deuren die nimmer eerlijk open gaan. Ik voel verlangen in je blikken…

Vergane dagen bouwden toekomst Zag, voelde en verlangde ik Nu sta ik hier, jij daar Verder weg dan voor je in mijn leven kwam verstreken dagen vlochten idealen dacht, hoopte en verlangde ik Nu sta ik hier, jij daar Verder weg dan voor je in mijn leven kwam Voorbije dagen spiegelen toekomst Denk, hoop en verlang ik Kom jij hier, kom ik…

onzekerheid maakte zich meester waardoor de kameleon draaide en draaide haalde uit als 'n kat in het nauw om het vege lijf te redden van de dreiging de dreiging op te gaan in haar betovering waarnaar hunkering verscheurd toekeek…

Ze deed alles voor hem Hij was haar leven Alles wat hij wou Voor hem zou ze alles geven Bij hem voelde zij zich vrouw Had hij schulden Dan ging zij werken Kreeg hij meer schulden Speelde zij de hoer Ze slikte pillen om niets te merken De eerste keer was een hele toer Ze zakte af en werd een kasplant Bestuurbaar, kneedbaar voor iedere klant…

Lief, ik wil even met je praten We praten haast nooit, dat is niet goed Je hebt toch ook wel in de gaten Dat het niet zo lekker loopt zoals het moet Ik weet niet waar dit ooit is begonnen Ik weet ook niet of dit wellicht nog stopt Maar ik geef mij niet zo gauw gewonnen Zolang mijn hart voor jou nog klopt Ik wil knokken, vechten, strijden voor…

De dagen dat ik niet naar jou verlangde Zijn op 1 hand wel te tellen Misschien is het zelfs minder En kan ik het geen dag zonder jou stellen Misschien is het gelogen Als ik niet naar jou verlang Dit gevoel dat maakt me hulpeloos, Afhankelijk en zelfs bang Stel dat jij iets anders wilt Iets anders zonder mij Kan ik nog functioneren Zonder…

Ik hou van je Zou deze lieve woordjes Heel zachtjes hebben gezegd Mij naast jou naakt hier neergelegd Stel me voor je open Bang hoe het zal lopen Hou je wel van mij Is er chemie te ontwaren Ik kus je lippen, streel je haren Geef me helemaal bloot Ben als de dood Dat ik zal lijden Afgewezen af zal glijden Zonder jou alleen Ik hou van jou…

mijn armen om je lijf zuchten traag de nacht omver m’n kin rust op jouw rug, mijn adem vlecht de warmte tot een zachte naam ik vraag voorzichtig: blijf? en wens meer lichtval door het raam…

Mijn ouders lijken net zoals ik in de war – hoe je moet leven.…

Ik leef tussen twee werelden van verschil Ongenaakbaar was het nu Het andere moet het nog bewijzen Ik was gelukkig in het huidige In het andere moet ik het nog tegenkomen Ik had alles in het vorige Momenteel nog niets in het andere Mijn ziel is blijven steken hier op deze plaats Zal ik het kunnen geven in wat komt Mijn hart doet pijn vandaag…

als ik na zou moeten denken hoe er over mij wordt gesproken of gedacht wat voor leven heb je dan? bezig zijn met in te vullen zorgen maken en dom lullen argwanend leven, dag en nacht zoveel tijd aan niets besteden valkuilen, gebroken treden wat vermoeiend al dat denken om te zien en aandacht schenken hoe men nu weer naar jou kijkt over…

Te veel gedachten en onzekerheden stuwen mij Geef ik dan wellicht te veel om wat anderen vinden van mij? Alles gewoon nét ietsje minder…. dat zou misschien niet zo gek zijn voor mij…

naarmate ze samen verder gaan verlangt ze naar ieder weekend zijn lach , hun hunkering het enige wat ze niet goed kan verdragen zijn al die woorden die spreken van liefde. samen , hand in hand. stilte omhelst ze zeker ook, die vertellen soms meer dan complete verhalen. waarom echter altijd gevoelens benoemen ? liefde … ze is onderweg…

Om samen met mijn onzekere ik tegen mij te spelen. Alsof er iets is dat er word gezegd alleen wel in delen. Dus zoek ik daarvoor naar een realistische reden. Niet dat het iemand anders echt kan schelen. Ik ben dan ook de enige die dit blijkt te beleven. Want het is mijn gevoel dat me kwelt onder de leden.…

Zekerheden zal ik altijd wantrouwen onzekerheden wil ik het mee uithouden leven is dan een levenslang waagstuk en de brandstof voor liefde en geluk…

er is geen wereld om in te sterven een ouder of iemand die jij verkoos je was onzeker en dacht na een poos dat je wist wie wat van je mocht erven niemand begreep jou en wist wie je was en hoe jij daar alleen zat en bromde maar je was anders en verdomde dat iemand begreep wat zij zo net las je tikte op tafel en keek naar die ander en…

Die onzekerheid is men toch liever kwijt? Een van mijn grote wensen, is om die vooroordelen te verslinden. Ieder mens is uniek, met eigenschappen die hen maakt. Net als het componeren van muziek, is het maar net welke melodie jou raakt. Jij bent echter zelf de dirigent, die de noten op de juiste tel laat klinken.…

Onzeker heb je zekerheid gezocht. Angstig dat je weer zou falen in je gevecht met de Dikke van Dale werd je Ketelbinkie op het 'Kofschip' Woorden gebeiteld in je ogen vielen verbrijzeld op het meedogenloos papier. Tot je de pen in je eigen tranen doopte en je vloeiend je eerste zin neerschreef.…

Ik weet het niet meer, het is hier ook zo mistig -- Ligt het daar soms aan?…

De schilder of beeldhouwer aanschouwt zijn pas voltooide schepping wacht wellicht op bewonderaars en beoordelaars scherpe uitspraken en vragen afkeurende blikken mogen hem fel kwetsen maar de strijdlustige vingers aanvaarden nieuwe kamp tonen samen met gedachten speurende geldingsdrang streven naar verlangde vrede slechts deze ene…

Iedereen heeft een keerzijde hij een zij zij een hij en dat geldt ook voor alles!…

Het maakt mij rustig, en strijdlustig voor ieder doel. Jij brengt ruimte in mijn hart, zodat ik open sta voor andere dingen. Jij leert mij liefde geven, ik zou wel eeuwig kunnen zingen. Sinds jij in mijn hart vertoeft, tikt het in regelmaat. Blijf jij maar hier wonen, zodat het nog jaren doorslaat.…

je voeten schuifelen een goede steun handen zijn onrustig wat angstig kijk je om je heen je stem klinkt nu strijdlustig je vertelt me hoe je leven is te midden van die mensen de hemel die je was beloofd de stilte in je hoofd voldoet niet aan je wensen je grijpt mijn hand om weer jezelf te voelen het doet je pijn omdat je geest…

je voeten schuifelen naar goede steun handen zijn onrustig je kijkt angstig om je heen toch klinkt je stem strijdlustig vertelt me hoe je leven is te midden van die mensen de hemel die je was beloofd de stilte in je hoofd voldoet niet aan je wensen je grijpt me hand om weer jezelf te voelen je doet je pijn omdat je geest niet weet…

Wat enkel overblijft is onzekerheid en verdriet. Je verbergt het zo dat niemand dat ziet. Onzekerheden blijven malen in je hoofd Die toekomst waar je zo in had gelooft.…

Ze heeft, strijdlustig eerst zijn wil getart Maar kinderogen hebben haar bezworen Nu loopt zij naar de spiegel, opgetogen Versiert zij grijze haren met een lint Pakt koffers in, door hoop en vrees bewogen. Vorige week vertrok het laatste kind Vanuit het huis zien machteloze ogen Haar rode rok verwaaien in de wind…

diepe schaduwen vallen over haar bleke gezicht strijdlustige zomersproeten worden willoos weggevaagd ze droomt zich openingen om gedachteklompen in op te lossen ontwaakt steeds weer tussen het gruis hij zou het pulver weg willen strijken met geheugenverliezende woorden zijn handen vormen een kom om haar opgeheven hoofd een warme…

De jongen tuiniert strijdlustig verwint tartende roofhalmen graaft kruimelige plantgaten voor ongeduldige bloemen ziet bij zijn werk zwarte miertjes krioelend uit de grond schieten met eitjes en poppen vluchten een nieuw veilig verblijf zoeken onder elke aardkorrel betreurt die tere mijngangen waar een knusse stad school bloeiend door…

niets is zeker behalve de onzekerheid van het bestaan…

Een gezelschapsspel: hij kijkt onzeker naar haar -- dus kijkt zij naar mij.…