Alle inzendingen over Oerend hard

kale koppen bikkelden in spel van harde lach en bier alleen wat verder uit de kring verliep het opgefokt plezier daar werd gewacht op stilte voor een snedig woord voor acceptatie door de maten deden ze een moord nooit ergens bij gehoord het was alsof de warmte van de kring de moederschoot verving…

Eeuwig verdriet probeer Ik onder ogen te zien, Niet weg te duwen, Maar een plaats te geven Waar ik bij moet kunnen Als ik het niet langer Harden kan - zo wil ik Jouw verlies, kind, beschouwen - Aanschouw ik het beeld dat ik Zo hartverscheurend lief had - Ik merk dat het schouwen Alleen al een afstand schept Tot mijn diepste verdriet…

daar gaat langzaam de schildpad je vraagt je af bijna alle genen gemeenschappelijk blijkt uit onderzoek toch zou ik de schildpad liever een harde trap geven en daarna een liefdesliedje zingen het schild van de schildpad is zoiets als cultuur en trap eens wat en dan breekt er iets maar ik trap niet als ik haar zie en als…

de armen naar voren licht omhoog reikend de handen geduldig de voeten verzonken je reikt je reikt op, reikt uit je rekt je uit niet aflatend ver van stevigheid en de harde donkere straatstenen verhef je spring, zweef onpeilbare hoogte hoe kom je hier, zonder vleugels hoe blijf…

ik blaas voor jou een hart van glas en toon je wat ik voel maak voor mezelf een hart van ijs om de hitsigheid te koelen uit steen houw ik een hart zo hard om de afwijzing niet te voelen ook teken ik een hart in ’t zand en zal de wind en golven vragen om de pijn niet bij jou te kunnen zijn teder te vervagen…

Eerst dacht men aan hard schelden en woest snauwen Veel beter bleek een snelle steekproef houwen…

Soppende en sompende regen, druilige driezelige regen, mottige, mistige, muizenissende regen, striemende en stromende regen, vuig vlagende regen, harde, hevig huilende regen, koude en kleumende regen, droevig doordringende regen: allemaal zo vreselijk nat.…

zag altijd de grote beelden cultuur gegoten in roodkoperheraldiek ik modderde in klei met zachte vormen ze hardden toch te snel voor mij nooit heb ik je beeld ooit kunnen laten spreken jouw vormen kan ik niet vergeten jij bent realiteit ik roodkoper je gewoon ook zonder beeld glans jij altijd mijn werkelijkheid…

Geen seks & Geen jurkje Geen rock & Geen roll Geen dans & Geen sport Doet zichzelf de das om een leven tekort Maar dicht bij haar id-fix HET BOEK en de droom Uitsluitend oppassend Trouw, vromer dan vroom Het leven is hard wel eens geeft ze de geest denkt: "dan wordt het beter, dan is…

Ik sta bevend met mijn leven in de hand als ik Iets te hard knijp verkruimelt het een windvlaag is daarna genoeg om de kruimels in wind te verwaaien ik kus daarom waar niemand kust zonder te verdraaien geen lage lust waarom kan ik niet regenen van verdriet waarom lukt dat mij steeds maar niet en blijf ik beven…

Omdat het schoon was, was het gauw geschonden – Wie mocht het schenden, o mijn harde Heer! Omdat het nog maar nauwlijks was gevonden – Wie mocht het nemen, al zo spoedig weer! Het oud gemis heeft mij opnieuw gebonden En trekt mij naar de diepte, als weleer... In déze liefde was geen zweem van zonde.…

Eenzaamheid In je hele lichaam Deze leeuw brult elke dag Eenzaamheid Is een dolk in het hart Geen uitweg Voor je gedachten Geen zielsverwant Op je pad Eenzaamheid in het het bestaan Geeft elke dag Een traan Om het gevecht Met de leeuw Die brult in het hart Aan te gaan Eenzaamheid is pikzwart Eenzaamheid is hard…

boordcomputer doet Raar, of zou het zijn de fee uit de Hoorndermeeden ze zag dat ik te hard heb gereden Ze tovert, doet er iets met de boordcomputer fee is alweer weggevlucht ik geef de banden extra lucht…

Bijna niet te harden op de radio niet alleen vanwege welk onderwerp er nu weer aan de beurt maar veel meer dat het ene naadloos over in het andere verteld lijkt door een computer van een oorlog naar honger naar het koningshuis dat geen belasting naar het salaris van een bankdirekteur naar een drugsimporteur naar overconsumptie naar kinderhandel…

Je bent jong en het leven is mooi maar men stopt je in een kooi en trekt je vleugeltjes uit Dan vraagt men hard en luid hoe het met het vogeltje gaat Wel, die zit in een spagaat De zin van het bestaan raakt uit het zicht in dit onmenselijk tijdsgewricht Het wordt tijd restricties op te geven en weer lijf aan lijf te leven…

Druk druk maken Ik zet mezelf onder druk Ik voel me al tijden niet goed Ik ben hard aan het werk aan het vechten om me beter te voelen en nu zet ik mezelf onder druk dat het eindelijk eens beter moet gaan Misschien eerst maar eens mezelf accepteren en eerlijk zijn naar mezelf zonder ontkenning oordeel…

mag het soms iets minder zijn… altijd de energieke altijd de kwieke het leven doet soms gewoon pijn mag ik soms heel soms een keer me even verschuilen heel hard huilen kniezen, broos losweken van het zeer… al die vragen in die diepe lagen laten vervagen…

een land met blauwe luchten en goudgele akkers vervuld met hoop samen strijden de makkers hebben veel te duchten ze hebben hun hart aan blauw en geel verpand hun hoop echter is niet al te teer maar nog veel te hard het zou zo zacht moeten wezen en zweven als een veer maar voorlopig spreekt hun hoop nog jammerlijk ongewild wreed…

ik houd afstand van het leven ik neem afstand van jou en mij ik kan je niets meer geven ik maak je niet meer blij ik ledig mijn hoofd zwaar om te dragen ik fluister naar de dood stil, zonder klagen ik fluister nog zo hard ik verdwaal, stap voor stap de avondkilte omhelst mijn ziel kan jij dit dan echt niet zien ?…

Zacht, je lach je rug is zacht je schouder even aangeraakt mijn voeten raken hard hout aan ik pas niet in je bed mijn arm om jouw zachte middel jouw zachte hoofd onder mijn kin zeg maar niks en doe maar niets probeer zo zacht te blijven, lig en ik zal je voorzichtig bewaren…

de gedachten voorgesneden geprikt gekauwd en doorgeslikt het kinderbord onder de neus geduwd met het bevel tot eten het avondknabbelritueel een mondvol grotemensenpraat wie fluisterde werd hard getikt en zou het niet vergeten maar onder tafel - de schoenen stiekem uit - hielden we teengesprekken ons denken in een voetstoot uitgedrukt…

In verlaten vlaktes verliest de eenzaamheid haar verzwolgen echo Verloren in stervende ogen ontstaat er uit haar tranen een ontzaglijke stilte In schamende nachten verspreidt zich haar donkere vrees Kolkende schreeuwen druppelen door haar vingers naar een langzaam einde In harde tranen sluipt de dood in haar kreunende handen…

Dat gaat aan 't zingen Dat zingt zo hard Dat zingt weer wakker Mijn arme hart! ------------------------------------- uit: Eenzame liedjes (1906)…

Het liefst heb ik je puur Je ruikt heerlijk, erotiserend Dat kleine vleugje kaneel Verlies mijn zinnen lik hard en teder pracht proef walnootlikeur Ik bijt je middendoor bitterkoek, amaretto Je smelt hemelzacht Verrukt de papillen op mijn tong Ik wil meer, meer Je doosje leeg mijn klaargemaakte romige bonbon…

Voorbarigheid is een gegeven In dit sierlijk mooi paleis eerder is dat ook mijn leven Voor het einde van mijn reis Limiet aan de onzekerheid Door zware, harde feiten Wil ik dan echt de zwakke tijd Die voor mij moet gaan pleiten?…

De zomertijd die zondag weer van start gaat Maakt ons biologisch klokhuis dan wel sloom Het scheelt ons ieder jaar een tientje stroom Da's geld wat bij 't spamshoppen soms hard gaat De klagers die van slag zijn hebben pech Met foute spelling krijg je het niet weg…

Je slaapt niet en je eet niet Schrikt van elk sentiment Vreemde kronkels in je darmen Als je in nabijheid bent Van de vrouw die is verworden Tot datgeen dat niet bestaat Strak gevangen in gedachten Die je niet ontsnappen laat Je weigert elk compromietje Met de harde werkelijkheid Dus je leeft je lange dagen In volmaakt verleden tijd…

SMS met dit bericht; "vd Worm" die onrust sticht, 1-0, deed mij bereiken met luid gejuich aan de Waal Bloed ging in "Rijne" snelheid stromen met "Jansen" aan de vrije bal Zijn voet deed slechts wat dromen een schot gelost, hard en naast de paal…

Deze onmenselijke kilte die in wonden snijdt betiteld ons afscheid een pijnlijke stilte Je blijft voor me staan niets kon ons scheiden dat wisten we beiden en toch moet je gaan Huilend tegen de maan hard blijven lopen hoe heb ik kunnen hopen dat het goed zou gaan Vertrokken als een speer alles om me heen ik voel me zo alleen dit…

Vraag me niet mijn ogen te sluiten voor alle ellende en verdriet vraag me niet mijn gevoelens te verstoppen want negeren, dat kan ik niet Vraag me niet mijn mond te houden over de harde werkelijkheid Vraag me niet te doen alsof Alles goed is in deze tijd Ik moet hier even doorheen deze appel is erg zuur laat me maar even alleen…