Alle inzendingen over Om de enkels van int

Maar wat nou als de moeder van van Rijn In een zeer luxe verpleeghuis had gezeten Dan zou de arme man zijn toegebeten 'Jouw ouders hebben dus geen centje pijn' Uit welke hoek zo'n zaak ook wordt bekeken Je wordt van alle kanten afgezeken.…

soms schuurt iets aan mijn ego jarenlang is die opgebouwd iets minder lang blijkt hij te hebben gerouwd het ging al fout bij het hanteren van lego ik bouwde kastelen en droomde van een prinses onbewust wilde ik de wereld vormgeven dat is int geheel niet mis, maar het leven leert een les het zijn er meer die daaraan vreugd willen beleven…

su sieje for uut in dencke versoncke hie in sorge gesinckt die bure in gewesend gelieke unne droncke sie komme nie frie um hiere te sijne skouder am aender doch nimmer int reine so goat die daghe so stille ende vurt icke fuule die swaore ruste gelieke er bie heurt so sie treffe mekaore met unne seeje geskeide dele die werlt…

Tussen gevallen blad van kiezelsteen tot berg, de kilte treft me in het merg in de stilte van de wind, een sterven drijft mij voort, de as verwaaid, me altijd vindt, slechts in één richting spoort, een laatste reis,de laatste stap die ik alleen moet maken,voorbij de kale bomen met de witte raven, die de toekomst bewaken, wachters van een…

Ik ga achter de straat staan. Achter de straat heeft ook een naam. Het is een andere straat, waar mijn eigen straat voor staat. Centrum stad is maar heel betrekkelijk. Het ligt er maar aan bij welke straat je betrokken bent. Mijn straat, zijn straat, haar straat ... Eenrichtingsverkeer helpt iedereen een eind op weg, maar niet richting ‘onze…

Een traan, niemand die het ziet Een lach doet die traan teniet Een traan, niemand die het zag door die ene enkele lach. Je wilt schreeuwen 'Zie je het niet het is maar schijn!' Maar je doet het niet, omdat je net zoals iedereen wil zijn. Maar achter die lach Zit zoveel verdriet...…

Koud wordt mijn lichaam in deze enkele seconden wanneer ik vertwijfeld in deze schemerzone duik. Angst vreet aan mijn ribben tot de nacht slechts een skelet wordt en de gieren zich te goed doen in mijn scheurende buik.…

beheerst mijn dromen droomt mijn leven leeft door mij voedt mijn verlangen verlangt deze liefde liefde in mij bevrijdt mijn hart hart in leven leven door jou laat me zweven zweven in dromen dromen met jou…

Hunkerend naar water, verschrompelde wortels. Eén uitbundige bloem, met alle kracht geboren. Hitte, zwart geblakerde stenen. Zoemend een bezoeker, snel vluchtend in oneindigheid.…

Het is dunkt mij voor de gemoedsrust beter Wanneer men om het been van ieder kind Een elektronisch enkelbandje bindt Met een bereik van honderd kilometer. Dan waarschuwt elke keer de satelliet Wanneer die ergens pedofielen ziet.…

dit is het triest relaas van iemand zonder onderkomen die bij een spoorweg aangekomen de laatste trein maar heeft genomen naar niemandsland waarvoor slechts enkeltjes bestaan…

Hoe zal ik dit uitleggen, dit waarom wat wij vinden niet is wat wij zoeken? Laten wij de tijd laten gaan waarheen hij wil, en zie dan hoe weiden hun vee vinden, wouden hun wild, luchten hun vogels, uitzichten onze ogen en ach, hoe eenvoud zijn raadsel vindt. Zo andersom is alles, misschien. Ik zal dit uitleggen. ----------------…

ik heb geen stappen gedaan om uit te treden ben met het heden naar de toekomst gegaan wist mijn plaats in vaag verwachten zag het spelen van krachten was enkel geest omdat zintuigen ankerden in plaats en tijd voelde me bevrijd door een grenzeloos opengaan de golven achterna die mij in zeeën energie moeiteloos deden vervloeien…

Zij heeft het niet gewild: jij wel, nu enkele reis tot helse hemel.…

ze zwaait haar hoofd een beetje los van de knelling plafond muur vloer muur muur plafond linksom een raam rechtsom een geflipte laptop relax…

soms is de zee de zee slechts water dat in schuimende golven en donderend geraas onaantastbaar het land aanraakt dan likken grauwe regenwolken zijn gulzige waterhand lessen zijn dorst tot wolk en water versmelten aan een lege horizon…

Het is enkel nog een kwestie bij welke temperatuur ik jouw hand zal vragen Want voor jou ga ik door het heetste vuur Zelfs dan zal ik je op handen dragen Het is nog maar de vraag hoe oud wij zullen worden Want er loopt nou eenmaal een klokje voor elk leven Maar voor jou spring ik over duizend horden en jij bent het stokje dat ik nooit…

Een mening een vooroordeel wat schreeuwen interpreteren Ideevorming van de bovenste plank geen open communicatie respecteren Geen vragen geen antwoorden het dialoog niet meer te vinden Respectloos leeg en ongrijpbaar als woorden niet meer verbinden Geen oren die nog willen horen Flink kwetsen is geen enkel punt Niet je hart maar hardheid…

Alom is droefenis om ‘t moorden, en ‘k wilde dat ik hen helpen kon, maar ik, ik heb enkel woorden, woorden, maar daar naar luistert geen bataljon. Eens komt er misschien een dag dat zij met woorden, enkel woorden, een einde maken aan dit moorden.…

Sint staart naar het blad papier waar een naam op staat geschreven daar is het al dagen bij gebleven en dat vergalt Sint’s rijmplezier hij graaft diep in de woordenschat naar iets wat zijn gevoel vertolkt maar het brein lijkt zwaarbewolkt en troebel als een blubberbad hij vindt niet wat hij dichten wou blijkt de letters stom vergeten heeft…

Hoe zal ik dit uitleggen, dit waarom wat wij vinden niet is wat wij zoeken? Laten we de tijd laten gaan waarheen hij wil, en zie dan hoe weiden hun vee vinden, wouden hun wild, luchten hun vogels, uitzichten onze ogen en ach, hoe eenvoud zijn raadsel vindt. Zo andersom is alles, misschien. Ik zal dit uitleggen. ------…

ben weer ingestapt heb het perron verlaten er was geen hond wel verval in alle staten mijn kaartje enkele reis had geen prijs voor veel bagage letters spiegelen in het donkere raam bestemming einde zonder naam voort denderen we weer de conducteur komt nog een keer hengelt voorzichtig naar een praatje verlegen in zijn eigen plaatje…

Er is enkel nog puurheid: een heldere hemel gevuld met kalmte en rust.…

Met schoenen vol lood zitten we nog even bij elkaar hier loopt ons spoor dood ja, het einde is daar De toekomstvlam gedoofd maar geen verwijten meer alle woorden zijn geroofd zelfs stilte doet zeer Ik kijk je nog even aan je draait je hoofd opzij ik zie een enkele traan huil je die voor mij?…

nog is het koel onder de grote eik waarvan het donkere loof de warmte niet laat passeren in een weids vergezicht wuift koren zomerzon trillen kerktorens zinderend val om een enkele vogel waagt de laatste warme vlucht schreeuwt en landt voor vele uren rust de stilte is immens alleen het krekelkoor geniet rond deze tijd zijn…

de stem krachtig het brein machtig doch de enkels broos geen grond meer om op te staan boos weer gaan drijfzand en brekebeen verstand gaat langzaam heen vergeten verdriet zingt zacht, om niet…

langzaam werden de gezichten grijs kleuren zachter in vervagen een enkele lijn geboren in het zijn bleef nog herinneringen dragen de horizon kon ik al raken in het zo tastbare dichtbij het licht ging uit zelfs de helderste dromen wilden niet meer komen met stok en hond ga ik op pad voor mijn andere zintuigen begint het echte…

Zij houdt het voor gezien dit seizoen heeft geen zin meer om te bloeien als regen drup voor drup dag na dag haar telkens komt vermoeien blaadjes slap verbleekt de kleur blijft enkel nog haar geur in onfatsoen…

Ik heb geen sieraden nodig: het grootste, mooiste en schitterendste kristal hangt niet om mijn nek! Ik heb geen bemoedigende woorden nodig die later afbreken: de schat zit in het hart. Alleen draag ik, sinds, mijn hernieuwde komst: een groots kristal in de ziel. De kristal, glimmend en schitterend tegen alle slechte machten... heeft…

Zijn wortels werden wreed ontnomen, geen nieuwe loot die zijn weg weer vindt, de nieuwe tijd er moesten huizen komen, wat blijft is enkel nog de wind. In ’t duister leeft hij voort als dakgebint, bij westerstorm hoor ik hem kreunen in de wind.…