Enkel nog de wind
Er is een boom geveld met lange groene lokken,
hij zuchtte ruisend als een kind,
terwijl hij viel, nog vol van zomerwind,
ik heb de kar gezien, die hem heeft weggetrokken.
Zijn wortels werden wreed ontnomen,
geen nieuwe loot die zijn weg weer vindt,
de nieuwe tijd er moesten huizen komen,
wat blijft is enkel nog de wind.
In ’t duister leeft hij voort als dakgebint,
bij westerstorm hoor ik hem kreunen in de wind.
Geplaatst in de categorie: emoties