Netgedichten

netgedicht (nr. 22.755):

Enkele reis

Tussen gevallen blad
van kiezelsteen tot berg,
de kilte treft me in het merg
in de stilte van de wind,
een sterven drijft mij voort,
de as verwaaid, me altijd vindt,
slechts in één richting spoort,
een laatste reis,de laatste stap
die ik alleen moet maken,voorbij
de kale bomen met de witte raven,
die de toekomst bewaken, wachters
van een nieuwe aarde, waarin de oude
wordt begraven en een geheim
bewaarde, niet toegankelijk voor mij.