Alle inzendingen over Ondoorgrondelijk?

Bleek en afzichtelijk het zwelgend wrak gedoemd tot ondergang stick na prik hallucinatie angstpsychose bewusteloos uitzichtloos vervuild besmet jouw kind mijn kind ons kind onmogelijk ondoorgrondelijk alleen de dood verlost…

op deze opengebroken stille ochtend waarin het licht voorzichtig verschuift springen mijn woorden van schots naar schots voordat ze onder water verdwijnen teruggebracht naar ondoorgrondelijke diepten als de kringen vervagen ga ik leeg op weg naar huis…

achter maskers van dierenhuiden stromen hun herinneringen de onmetelijke vlakten de bevroren steppen de doden in de bomen het knagen van de gieren het wachten op de dooi het begraven van de skeletten de kale essentie van een ondoorgrondelijk bestaan in bemoste steppengronden…

Hoe kan ik slapen als jij naar me kijkt met een blik die fascineert omdat hij ondoorgrondelijk is. Zo mysterieus... zó lokkend dat ik niet anders kan dan vol verlangen staren. Bij het besef dat deze kracht mijn wezen voedt en alle angsten zal verdringen, weet ik dat dit de reden is waarom de wolven voor je zingen.…

Of een opstap voor het genie of een door god gegeven reden voor een enkeling om zich creatief te uiten soms in ondoorgrondelijke gedichten…

In de nacht tikt de klok de tijd door. Dooft de adem als een kaars. Het zwart hemeldak oneindig met daarin verzonken sterren en maan. Ongrijpbaar en niet te vatten het ontstaan van dit heelal. Waar tussen hemel en aard ieder zich vast houdt tijdens een vrije val.…

de vuurtoren seiner van stavast stuurt in nachtelijke uren haar lichtende codetaal over ondoorgrondelijk water dat golven als rollende stenen naar de voet van de duinen stuwt in dit zeelandschap waar lichttoren en duinenrij van geen wijken weten stroomt ondergronds een ongekend verlangen…

De dag verborgen in weemoed en soms tranen die glinsteren in de zon. Een gloed van binnen en gemengde gevoelens als stug leer op zacht linnen. De tijd zoekt een weg voor mij, maar onbekend is iedere plek waar ik vertoef. En alle dagen hebben zo hun verhaal. Met een ritme als de golven van de Oceaan. Een eindeloos zoeken is het in ons bestaan…

Ik voel me ziek Ziek van de tegenslagen Ik tref het niet Ondoorgrondelijk voor mij Een waas van bitterheid Een bedachtzame tegenslag Niet door mij Nee, door iemand De betere eenvoud Laat zijn gezicht verschrompelen Om mij te laten zien Dat je ergens voor moet vechten De moeite waard Zal pas blijken Als de eenvoud zegt Dat het leerzaam…

mijn muren zijn onafgebroken daarachter zwijg ik te vertellen wat is gebeurd ondoorgrond lijkt alles als een aarde zonder bodem ongewoon stil en leeg lijkt het spiegelbeeld op iemand waarop ik lijk alleen de muur lijkt zonder alle tranen en alle pijn daarachter een beeld van ooit…

Verzonken onder gedachten over weer een jaar grijzer bij de dood als met een vingerhoed een lekkend dak verhelpen als je ik in de weg staat kom je jezelf steeds tegen het einde van het spel is toch ondoorgrondelijk belangrijker het alledaagse de opwinding over niets nog wind genoeg om uit te waaien tegen de storm in liefde…

hoe kon je zo verdwaald zijn was het leven zo’n gevecht de strijd in jouw hoofd ondoorgrondelijk hoe wij jou ook liefden bleek dat niet genoeg niet voldoende reden om te blijven daar waar wij zijn wij die het leven anders ervaren al is ’t nooit zonder slag of stoot is het gemis al begonnen…

ondoorgrondelijk de taal welke hemellichamen schrijven met 'n sierlijke schildersstreek wiegende cypres in maanlicht steekt hoog boven de verafgelegen stad uit houdt zijn kobalt ons in de ban sedert zonsondergang ~* Geinspireerd door De sterrennacht is een schilderij van de Nederlandse postimpressionistische kunstschilder Vincent van…

Het ondoorgrondelijke. Het onbegrijpelijke. Het ongeneeslijke. Het onbereikbare. Het onwezenlijke. Het onnoembare. Het gewetenloze. Het onmeetbare. Het onzichtbare. Het ongrijpbare. Het onhaalbare. Het grenzeloze. Het bandeloze. Het onzeglijke. Het normloze. Het ontelbare. Het oeverloze. Het zelveloze. Het zedeloze.…

't Is springtij vannacht, vanwege die maan: Ondoorgrondelijkheid waar ik daar wil gaan. De zee en de rivier, zij stromen in mij. Is haar diepte mijn diepte? Ik voel me onpeilbaar, onbegrijpelijk alleen. gd…

ons hart de hamer en de slag klopt bij eenieder anders in voorspoed en in tegenslag haar ritme in onzekere dag het geluid van haar lied te zingen laten horen in het angstvol bonzen van de tijd bloeiend bloedend tot het graf in de jongste dagen nieuw en sterk door Gods ondoorgrondelijk werk…

Na de stilte in de kerk een meditatief moment waar ik Hem mijn verdriet voorlegde overdacht of ik het juiste pad volgde kwam ik niet veel later bemoediging tegen op straat een zangeres die daar stond 'Listen to your heart' is wat zij zong voor mij het antwoord op hetgeen zich in mij roert wegen zijn ondoorgrondelijk synchroniciteit iets…

. *** Als losse woorden losse werelden Dwarrelden wij In een orkaan In een storm In een nacht In een… … Een iets totaal nieuws dat abstrakt was ondoorgrondelijk en onverbindelijk. Wij wilden ons vasthouden, Ingrijpen, Klemmen, Maar werden Geboetseerd In een vreemde mengsel En een “schepsel” genoemd.…

Mijn verlangen glanst in de meren van je ogen als honinggele warmte Ongeziene, vreemde werelden bloeien als wonderbloemen in de beelden die je van mij bewaart En daar voorbij, eindeloos ver als een ongrijpbare belofte wasemt een goddelijke geur een ondoorgrondelijk weten een verborgen gloed het gedroomde land… liefste… het gedroomde…

Ik ben al bijna dood, en ik zal nooit aan mensen wennen; zo meen ik ook geen ogenblik je werkelijk te kennen, maar soms, tezamen in het huis en in één bed tezamen, met het behoedzame geruis van regen langs de ramen, heb ik wel eens een kort moment gedacht dat ik doorgrondde hoe ondoorgrondelijk je bent, en dat al veel gevonden. ---…

elk moment in je hoofd zeg je iets het houdt niet op al dat zeggen in je hoofd is taal en nog en keer taal dus wie zegt dat taal communicatie is vergeet dat het is het niet, je denkt het ondoorgrondelijke elk moment weer dat denken tot je iets zegt eindelijk en die uitgesproken taal is bijna niks maar toch oke, noem het…

hij staat op zichzelf de terpentijnboom ik moet naar hem kijken iets verderop vind ik altijd jou en het ondoorgrondelijke graf dat beschutting zou bieden een rusteloze plek waar ik jou en onze verscholen verhalen steeds opnieuw zoeken wil het gaat hier over alles hier komt alles samen met jou ik schrob tot je naam helder…

Gods wegen zijn ondoorgrondelijk hij is het die nooit faalt het is een zegen dat Van Gaal het beslist voor wat het Nederlands elftal aangaat – hij bepaalt Gods wegen hebben wij slechts af te gaan maar Van Gaal kunnen we altijd nog ontslaan ik vermoed dat u mijn kijk op het een en ander rangschikt onder de noemer van een totaal misplaatst…

Ondoorgrondelijk vlak, grond of dak? Ik wil je niet plagen maar je hebt een tegenpool. Is er een dans waar kleuren ontspringen? Ik weet het niet, dit vele roeren zat. Nu slechts op zoek naar wat heerlijk zwart.…

Overvloed Het is niet goed Was er maar niks Alleen de rivier om naar de turen Denkend aan hoe lang je leven nog zal duren Iedere kleur die verdwijnt Luchtig Levenszuchtig Het kind dat liefde vind het leven wonderlijk ondoorgrondelijk we graven diep zien goed en kwaad dromen over een goed leven het is niet ieder gegeven…

overlevingsstrategieën reanimeren gedachten na de dood doodgeschoten, ondoorgrondelijk weggestopt en begraven de koele brise verandert in een zinderende hysterie vat ongrijpbaar licht de dag schuift somber tot aan de rand van de dood jaren vinden bevrijding uit innerlijke ademnood betrachtelijk als kinderlevens protesteren…

zoektocht naar een vader is een lange weg die langs ravijnen scheert de reis is een mengsel van wervelende verlangens en onvervulde vragen de dooltocht door een landschap van zwarte gaten waarin tijd en ruimte verzwelgen het is de queeste naar een brug die verbindt met de afwezige het gemiste hoe vindt men een ondoorgrondelijke…

de " LIEFDE " Zij is onpeilbaar ondoorgrondelijk en toch... Zo... ONMISBAAR…

Laat me je lezen in ondoorgrondelijke woorden die spreken, over jou, jouw schoonheid jouw jij, over jou in jouw bloei. Laat me je lezen.…

" werpt hij ons tegen maar ondoorgrondelijk zijn 's Heren wegen: laat op zijn werk een vloek rusten, geen zegen en straft onmiddellijk, met storm en regen…