Alle inzendingen over Ongeduldig wachten

Ik loop in en uit Zou de lente willen verzinnen Samen weer beginnen Eerste warmte op mijn huid Hoofd in een onbewolkte lucht Al het was reeds op de lijn Precies zoals het soms kan zijn Maar ik zucht Vandaag doet zoveel schoonheid pijn Omdat ik niet kan delen Gespleten ben in mijn en dijn En dat wil slechts helen Voorbij aan schone…

Losgezongen van de bodem van de lucht, van alles van iedereen die bindt zweeft zij omhoog vleugels wijd gespreid naar een ster, Betelgeuze die ongeduldig op haar wacht om samen te vallen onbevreesd nieuwe avonturen tegemoet…

Waar ik zoek wat jij laat zwijgen ben ik eenzaam in de stilte die wacht op jouw stem en echo´s die alles wakker maken wat onze liefde met ongeduldige woorden nog steeds belooft…

.' Vrij ongeduldig wachtte hij. Het hoogtepunt was net voorbij. De thuishulp wilde spoorslags gaan, maar Bas zei: 'Eerst je kleren aan.' Geërgerd door gekreukeld laken verzocht-ie: 'Wil je 't bed opmaken?' Pas toen dit klusje was voltooid, heeft Bas de hulp uit huis gegooid.…

Nog liggen ze er voor anker wachten.... op zomers plezier nog niet klaarwakker nog niet ...getuigd voor de vaart het is tenslotte nog maar eind maart De zeilen in het vooronder het roer roerloos Ik zie de rimpelingen van ongeduld in 't klare water.…

Hier staan we dan op de hoek van de straat het is nog niet te laat om ons huis in te vluchten daar wachten onze oude stoelen vol ongeduld op ons ze zitten vol gaten van versleten gevoelens en eenzame woorden we zijn nog niet te laat de kachel daar smeult nog wat we wachten vol twijfel wie als eerste binnen gaat.…

Geduld Met liefde aangevuld De tijd om te wachten Je mag wat ontkrachten Tumult Het ongeduld brult Het mag wel wat betijen Als wens tussen partijen Tijd met wachten opgevuld De weg van het geduld Vreedzaam wachten Niet verachten Geduld Elkaars hart gevuld Het paradijs laat zweven Het heeft elkaar veel goeds gegeven Roel van Ekeris…

In mij wacht, Ongeduldig, Een klein duiveltje Klaar om De ketenen der macht te verbreken. De zon gaat op. Het duiveltje Is alweer in slaap gesukkeld Vol verwachtingen Voor de komende nacht. De onuitgekomen beloften zwijgen.…

Tranen staan ongeduldig in de rij, wachten gespannen op het moment waarop jij ze de vrije loop laat, het moment dat ze je ogen rood kleuren, rode baantjes op je wangen tekenen, waarna ze opgevangen worden in je zakdoek.…

De vlinder is haar gezicht dat niet kan wachten op de kleuren van liefde en teder ongeduld. Ze is waar ik haar mijn dromen en woorden geef en ontwaak zoals ze mij laat ontwaken. Met haar ogen zoekt ze mij waar ze een vlinder mag zijn en ben ik het gezicht dat ze in al haar dromen bewaart.…

de dag wolkt en druipt nat van tranen de straat glimmend onder gehaaste schoenen op weg naar onvermoede troost onwetend nog het licht kent uur noch ongeduld en zwijgt de bron wacht op de juiste tijd…

' Maar ik ga niet, ik moet wachten Al vergt het al mijn krachten Al onweert het, al stormt het Ik zit hier in mijn grot Ik wacht hier op mijn kinderen Het wachten is mijn lot Zo zit ik hier, vol ongeduld Maar toch, het is mijn eigen schuld De zee lokt me omlaag Naar zijn zilte zoute golven Huilend als het niet lukt Jankend als de wolven…

Tikkend wachten op de bus Ritmisch gevangen in zijn lus Stoplicht vol gapend ongeduld Telefoons leggen beslag Licht blauw vergijzelt de dag Traag wordt koffie gevuld Aandacht wordt gehacked Richt zich op en strekt Dag in agenda gehuld…

strompel beenloos aan mijn zij zucht bij elke knie naar voor kijk omhoog naar mij loop nou toch eens door mijn tergend ongeduld loopt ook met mij alleen achter schijnbaar rust verhuld vreet het lustig aan mijn been kluivend schrijdt het voort het wachten dwingend voor mijn gezel gelijk gestoord wacht en heeft mij door het…

Maar veilig in hun warme strooien kolven Wachten de rozen (en mijn hart wacht ook) de Zon! 't Is late nacht, de lamp brandt laag, De ruiten glinstren van de blauwe koude, En koel is 't hart, dat gaarne branden zoude Van ongeduld naar Uwe komst. Vandaag?…

genieten van de najaarszon terras, tuin of op het balkon -denkend aan het voorjaar- hoelang zal het nog duren de herfst blijft stilletjes gluren -verlangend naar het voorjaar- de winter wacht vol ongeduld zakken met sneeuw reeds gevuld -reikend naar het voorjaar- planten met hun welige groei krokussen vol in de bloei -wijzend…

we raken verder verder weg van de wereld een krimpende stok meet de dagen in stoffig zonlicht met dunne armen zwaait de oude tijd als ongeziene drenkeling traag keren gehavende hoofden zich naar de geopende ramen jonge avonden wachten met reikhalzend ongeduld op de nieuwe nachten…

Zoveel emoties heb ik Zoveel Dat ze jou overspoelen Mijn naam fluistert in het donker: O wat donzig is ze, deze Julia, (Kijk maar in het latijnse woordenboek) tijgerin zit in het struikgewas wachtend op een haas ze kijkt uit mijn ogen met oranje lichtjes en bijt in het gras van ongeduld…

verborgen woorden dansen achter mijn zinnen a-ritmisch als in een staat van sint vitus; beeldend, vervagend vuur, ongrijpbare vlam die niet verteert, maar omlijnt wat ik nog niet vatten kan - zou het dat ik misschien laten moet, mezelf in het beeld mag draaien, dansen buiten adem, geen lucht meer, maar niet opgebrand,…

Trappelend van ongeduld, nog even wachten groei is zichtbaar aan de buitenkant Niet wetend wat we kunnen verwachten of wat er straks in het wiegje belandt Zeker is dat je welkom bent en dat je met liefde wordt omhangen Ons geluk is ongekend je stilt ons diepste verlangen Een wens staat op uitkomen nog even geduld Het overtreft onze stoutste…

Ze is er haar lege vel opent mijn ogen wit Licht Langzaam hortend en stotend verschijnen zwarte figuurtjes lijntjes Ik wacht en kijk een figuurtje seint flikkert zwart op wit wachtend op meer vooruitlopend ongeduldig boegbeeld Ik kijk onbewogen hardvochtig bijna onaangedaan zeker in grijswit kalm ben ik wat komt zal komen…

In een fauteuil bij de receptie van het hotel oefen ik mijn tekst buiten onweert het de regen klettert elke keer dat de deuren opengaan Zinnen herhalen tussendoor steeds kijken naar het publiekstheater van de mooie buitenkant van het bejaarde echtpaar dat nipt aan een drankje en ongeduldig op een taxi wacht napratend over vrienden en…

in hun ongeduld op de veerman en zijn vrouw die mij brengen naar de overkant waar ik wachten zal op jou…

Dat wachten is oerouds en uiterst spiritueel. Wat gaat nu nog met lichtelijke ongeduld gepaard heeft leven toch alsnog een climax bewaard. Dit wachten is oerouds en uiterst spiritueel, je had gelijk maar wat heb jij nu nog nodig. Moeten we nog maanden vruchteloos bezig zijn of word ook jij eerdaags die wakende serafijn.…

Ik voel het ongemak om blijven waar ik ben en het probleem over te laten aan andermans taak of plicht aan de buren bij wie het gebeurt aan de rand van het dorp Er is haast, behoefte om de huizen en de schuren in orde te maken, maar het duurt te lang of er is te weinig tijd voor mijn ongeduld Ik praat met de buren terwijl we wachten…

het penseel ligt ongeduldig klaar om het fel begeerde morgenrood dat nog nietsvermoedend slaapt uit haar dromen te wekken een leeg doek wacht met smart op de streling van de dageraad die een blozend begin zal maken met het inkleuren van de dag geen lijn is al uitgestippeld de perspectieven zijn oneindig schakeringen van wilde bloemen…

Ik loop de deur uit Voor wat boodschappen in een supermarkt Voor wat vlees bij de slager Alles zet ik in een kar De rij is lang Er is maar één kassa open Smal is het pad Snel de boodschappen lopen De caissière is bezig Iedereen wacht ongeduldig op zijn beurt Mensen kijken zuur en cru Individu De lopende band is…

En bij een avondhemel, stil verkleurend, wacht hen de weide zacht en geurend, het frisse groen met bloemen overdekt, die hen tot dis en leger strekt.…

En 't jagend bonzen van mijn hart Draagt niet tot u, die kòmen moet, Die mòet en die niet komen zult, Niet komen zult, hòe lang ik wacht. En mijn wanhopig ongeduld Verschrei 'k ellendig in de nacht.…

hoeveel donkere dagen en lange nachten ik ongeduldig op je heb liggen wachten bedolven was je onder dikke lagen sneeuw trok ik brutaal de zon naar hier vleide je 'n tapijt neer van zacht fluweel kwamen uiteindelijk groene stengels uit de grond verschoten knoppen al gauw van kleur speciaal voor deze feestavond drieënveertig lentes geleden…