Alle inzendingen over Ongelijkheid

Als de wind niet aflatend tegenzit De jaren van een ongelijke strijd tellen Droog en verdord is mijn verlangend hart Gemis is schrijnende in ontbrekende liefde Als al mijn hoop op het vinden is vervlogen Verlaat ik de doorgroefde boom des levens Ik begeef mij naar het zekere ‘onzekere’ einde Dwarrelend, vertwijfeld, Doch in alle rust laat…

Ben buiten mezelf, Vandaag, weet niet Hoe ik het heb, Ga je vertellen Dat het over is Tussen jou en mij - Terwijl ik het Tuinpad bij je huis Op loop, neemt De mist in mijn hoofd Hand over hand toe, En hoop ik nog Dat dit een boze Droom is, maar De ongelijke stenen In je tuinpad Doen mij beseffen dat Ik mij niets heb…

ben onkruid niet eens een plant toch bloei ik zijn mijn wortels navenant ik ken de grond nooit vastigheid vocht en stenen daar beneden toch bloei ik ongelijke delen in unieke pracht kom maar zon jouw lichte handen branden kracht…

Vanuit mensenrechten bezien, heeft ieder mens recht van spreken. Vanuit ieders standpunt beschouwd, heeft ieder mens gelijk. Lang leve onze rechten en regels. Hoera voor toegegeven fouten! Eindelijk en nog steeds! Samenwerking wint het van de strijd.…

Het festival dat gaat komen zal vorige edities overtreffen. Het wordt het eerste festival waarop gelijkwaardigheid landt en voeding vindt. Het dak van de wereld komt omlaag, Niemand zal meer te veel boven een ander kunnen uitstijgen. Himmelhoch was voor velen te hoog. De wereld wordt eindelijk bevolkt door gewone mensen. Hoe toch…

Aan de andere zijde van het hek is er meest leed en lijden En strijden gelijk met ongelijk geluk met ongeluk die elkaar.... in de wielen rijden.…

Onszelf overtuigen, van ons ongelijk.…

er is wat afgeschreven vette enveloppen vlogen uit mijn hand tussen de tanden van overige bestemmingen ik heb het niet meer zoek een nieuw verband niet meer dan vloeipapier in stukken gescheurd bijeengehouden met handgaren van ongelijke lengte…

veel gezeur en veel gezeik want volgens ma heb ik ongelijk ik ben dom bezig en denk aan mezelf maar kijk eens naar haar ze lijkt net elf ze kijkt naar een ander maar nooit naar der zelf want stel je voor je ziet jezelf…

De laatste foto is nog niet gemaakt het slotwoord niet gevallen huivering van hoop wankelt in ongelijke strijd met het onvermijdelijke laat me je kussen in de warme wind van verre sterren dromen tot die tijd…

Aan veiligheid heeft iedereen behoefte, Het is alleen zo ongelijk verdeeld. Behalve als het toch geen donder scheelt, Als waar je komt het wemelt van geboefte. Want waarom nou uit Libië vertrekken? Als het dan toch moet, dan maar thuis verrekken.…

kom toch uit die eeuwige verdoving en leuter niet zo over oplossingen over gelijk en ongelijk in ’t verleden schreeuw jezelf en de wereld wakker we hebben jullie zo nodig om samen in vredesnaam de oorlog te overstemmen…

Het lijkt er op of het geweten knaagt Aan dokter Karazic die indertijd De moslims in een ongelijke strijd Gewetenloos de dood heeft ingejaagd. Want schuldbewust heeft hij nadien geschreven Hoe ieder mens het best gezond kan leven.…

De ezel die geen ongelijk bekende Bleef weer eens koppig balken tot het ende.…

Op haar billen een teken van de meester wanneer ik haar goed bekijk zijn de borsten perfect ongelijk.…

Dus autochtoon en allochtoon geschrapt We mogen ze niet langer meer gebruiken Het zou naar ongelijkheid kunnen ruiken Nou weet ik niet of u het nog wel snapt Maar in de omgang gaat het toch gewoon Niet om zo'n woord maar om de juiste toon.…

zijn anders zijn uniek soms eng soms enig soms één soms samen maar altijd en immer ongelijk ook als lijk!…

Ik voel mij het beste buiten de gebaande paden ik voel mij het allerbeste buiten, in de open lucht dat is ook goed voor de mens dat unieke wezen, die ongelijke want alle mensen zijn ongelijk dat maakt het gelijkheidsbeginsel zo lastig, zo moeilijk, zo onredelijk zelfs vaak worden allen op die grote hoop gegooid voor jou, ja, jij, duizend…

Een van de knapste intellectuelen Nam pas het wereldse toneel de maat En zei: de ongelijkheid vormt het kwaad De mens moet welvaart eerlijker verdelen Hoe geniaal! Ik ben graag solidair Dus klop ik straks aan bij een miljonair…

Het blad kleurt 't blad valt de zon z'n kracht verloren Alleen wind blaast van de hoogste toren: 'loslaten' De Magnolia wil al praten over: een nieuwe lente Geef haar eens ongelijk.…

Een kijk op de wereld reikt verder dan een gezicht op de wijk Een vergelijking in ongelijkheid “Zo” is er als uitzondering Maar vergis je niet als je ziet dat ik met twee vingers van dezelfde hand een duimdruk doe Ergens verder dan wens ik iemand veel geluk toe…

Denken gaat hand in hand ongelijke passen van toen, nu en ooit dragen schouders scheef van loslaten waar handen zacht raken zeggen ogen dag en dank je morgen begint alles opnieuw…

mooi om te zien hoe jij je een weg baant in dit leven alle kastjes en muren ongelijk lijken te krijgen vingers die eerst niet wisten waar ze te leggen nu een plekje vinden mijn geloof in jou bewaarheid wordt…

Rust nu maar uit, je hebt je strijd gestreden, Maar ach, het was een ongelijke strijd: Je was als domoor te laag opgeleid, Vandaar dat je zo vroeg bent overleden. Dus wat destijds de meester zei, was waar: Als je blijft zitten, kost je dat een jaar.…

Dicht men sociaal letsel in een politiekbetoog dichterlijk toe Getuigt dit het dichten van een ongelijk in exces Draaiend gelijk de stroming van het moment vereist betogen zij hun wazig gelijk Politici de dichters in metafoor bij uitstek…

Daar sparren in een ongelijk gevecht, En weerbaar is hij tegen woeste horden. Ze weten hem daar ginder flink te raken, Het drinkt alleen niet met gebroken kaken.…

Vol levenslust nog is er niks te merken, Van Merwijk voert geen ‘ongelijk gevecht’. Zijn joie de vivre was nog nooit zo groot, Er is nog volop leven voor de dood.…

de armoecrisis neemt schrikbarend toe het land moet potjandorie op de schop de afkeer zit bij velen in de kop de mensen zijn de ongelijkheid moe regenten sussen: zorg maar voor vertier: ze blijven kalm en lachen van plezier…

Je vingers tokkelen een rechtvaardig ritme op de gespannen snaren van een voortschrijdende tijd om afstanden te overbruggen, blijven trouw aan gestreden sporen in een ongelijke strijd.…

Na vele jaren te hebben gestreden voor ons recht om altijd bang te zijn voor ontslag ons recht op een sterk vervuilde leefomgeving voor het recht op stijgende energieprijzen, minder diersoorten ontbossing, duurder wordende gezondheidszorg voor het recht op langere files, meer asfalt stijgende huizenprijzen, vreemdelingenhaat ons recht op angst…