Alle inzendingen over Ongelooflijk Verdriet

En ik zwijg... ik zwijg uit puur ongeloof.…

Langzaam elke avond Kniel ik op de vloer Sluit mijn ogen en glimlach Oh, God, wilt U alstublieft Haar ziel en leven zegenen Dan kijk ik naar omhoog En weet dat ze het goed maakt Dat de Heer haar zal zegenen dus Zelfs hoewel ze ver weg is Mijn vertrouwen zal het altijd weten Dat er liefde genoeg is Om haar aan te raken als ik bid Dus…

Jouw mooie lieve ogen jouw lichaam mooi en slank Jouw on-evenaarbare lieve karakter waarvoor ik God nog dagelijks dank Dit durfde ik nooit te dromen toch viel het mij ten deel Ik verwachtte eigenlijk heel weinig en kreeg zo ongelofelijk veel…

De dood is voor de dieren nooit een juk. Beschouw de poezen die tevreden spinnen: ze zullen geen hiernamaals ooit verzinnen. Hierover maakt geen enkel dier zich druk. De kerken, synagogen en moskeeën zijn steeds gebouwd, zo hoort men Tom beweren, voor mensen die de dood niet accepteren: religie is 't product van waanideeën. Besef van sterven…

Waarom schiet hij zich niet een kogel door het hoofd als hij dan toch gelooft dat men zo 't einde ziet?…

we vormen een lange lange rij van tachtig mannen gearmd een weggevaagd perspectief we waren eens keurig begraven gruwel onttrokken aan het zicht na bijna een eeuw aanschouwen onze bruine knoken het daglicht zie eens onze versplinterde botten die verroeste tommyhelmen met daarin onze verwoeste hoofden en onze modderlaarzen nog aan zie…

een vlinder vroom en bijbelvast stond in de vlinder-zondagklas bekend als vliegende fantast zo sprak hij bijna ongepast dat hij de here Jezus was vaak als ‘de heer’ was opgekrast klonk luid het ‘deo gratias’ toen vlindervanger Benedict hem met zijn vlugge vlindernet uit hemelvaart had opgepikt en met een speld als bajonet zo spijkerhard…

En dat allemaal voor mijn neus Ik keek je vol ongeloof aan Ik wist wel dat je het in je had. Ik wist gewoon dat het ging gebeuren Denk je dat ik je dit ooit vergeef?…

Vanmorgen uit bed getild. Een dikke, brutale verpleegster ordonneerde: meekomen. Ikke, in de ambulance in kapotte slofkes, oude badjas Alweer, werd ik misbruikt, de vieze geile pervert. Hij belde prompt de flikken, zijn ontbijtje stond niet klaar Ach, hij is van een zeer goed jaar; Een zeer gekend psychiater stond me te woord Dit keer legde…

de leer zegt dat de heer de mens naar evenbeeld heeft geschapen anderen duiden onze afkomst van apen maar wat men ook belooft ik geloof dat de mens een kool wordt gestoofd…

Het geloof zegt, dat kinderen ziek mogen worden, het geloof zegt, dat men een aantal malen op zondag te kerke moet, het geloof zegt, dat leven, in de hand van God is als je kind ziek wordt, is dat zijn wil. Maar als ouders hun koters niet laten inenten heeft God daar niets mee van doen, als de kinderen ziek worden, als gevolg van het niet…

Dat ik het, met mijn leven tot hier heb gehaald is bijna ongeloofwaardig toch ben ik met mijn eigen geloof trouw aan mezelf, mijn ziel en lichaam gebleven.…

Langzaam glijd ik weg met jouw kus vol ongeloof in deze straten.…

Vol ongeloof heb ik je aangestaard, Het was alsof je lachte. Sereen straalde je de rust uit, Die ik onmogelijk kon voelen... Mijn bloemen heb ik bij je neergelegd; Het was alsof je sliep, Ik kon het niet bevatten. Ik wilde je zo graag nog.... Aanraken..... Maar...jij was het niet, Die daar zo stil lag.…

Eens moeten we het gaan geloven. Straks is het echt met ons gedaan. Met nieren, levers of onze harten. Harten blijven tot het eind toe slaan. Zelf blijf ik nog een een paar jaar ongeloven. Vanavond zal ik naar de nieuwste film toe gaan. Dag dood, vandaag kan ik daarom niets beloven. Ik ben nog lang niet klaar met leven hier, nog lang niet…

bij aankomst lijken de kaarten al geschud niets zal aan toeval worden overgelaten of toch hoe groot het wonder is weet niemand alleen weet ik dat het zo heeft moeten zijn…

dat Adam zijn Eva met een suikerbiet op haar kont sloeg kan ik niet, nee wil ik niet geloven! een mattenklopper of met de vlakke hand ja dat kan wel kloppen…

Het water stroomde naar boven niemand wilde dat geloven geen tel maar dat Hij z'n graf uit liep dat dan weer wel.…

ik weet niet hoeveel geloven er zijn ben geen theoloog of filosoof hang niets aan heb geen geloof maar als er dan toch zoveel goden zijn en allemaal zo vredelievend als wordt verteld laten zij allen dan eens rond de tafel gaan zitten en een einde maken aan al dit zinloze geweld…

Daar stond hij met zijn glas omhoog niet voller dan zijn gedachten hij stond al lang te wachten maar niemand geloofde wat hij loog zijn hoofd werd moe, zijn gemoed te zwaar dus liet hij zijn bedrog maar daar achter op de bodem van het glas, voor de afwas…

noem mij een reden waarom het belangrijkste in het leven zomaar pardoes genomen kan ik kan en wil ze niet verzinnen er zijn geen passende woorden om het verdriet uit te drukken als de passie wordt vermoord die de roeping van het leven is verloren en verward voel ik mij nu het gevreesde ongelooflijke juist wie jeugd steunen willen in het…

nog één keer strijk ik door jouw haren vol ongeloof en verdriet wat eergister nog gewoon was is dat vandaag helemaal niet twee-en-een-half, je kwam net kijken rende zo de wijde wereld in nu jouw ogen voorgoed zijn gesloten zorgt jouw einde voor een nieuw begin…

ik ben zo ontzettend zettend zettend blij blij blij blij ik ik ik ben zo ongelooflijk ongelooflijk blij blij blij blij dat ik dat ik dat ik het fietslied heb geschreven ik ben zo ontzettend ongelooflijk verblijdend blij blij blij dat IK het fietslied heb geschreven en niet JIJ...…

, boosheid en verdriet, ik laat me zien zoals ik ben, en meer...meer heb ik niet...…

smelten al brandend samen tot een trilogie van verdriet nog even niet want elkaar dulden is nog moeilijker dan elkaar liefhebben.…

Wennen, nee dat kan ik niet Dek de tafel, als altijd Barstensvol verdriet 'k ben je kwijt. Tranen over m'n wangen Wanneer ik je bord zie staan Stervensvol verlangen 'k wilde met je meegaan. Je bestek leg ik naast 't mijne Zodat ik je als 't ware voel Binnen 't bereik van 't mijne Snap je wat ik bedoel?…

Verdriet zo intens, verdient echt geen mens!…

De zon schijnt Maar ik voel zwart Iedereen lacht Maar ik word getart Getart Door verdriet Langs buiten Zie je het niet Het is mijn masker Ik zoek de kracht Ik lig ervan wakker In de nacht De nacht Duurt lang Het zoeken naar woorden maakt me bang Ik zoek licht Tevergeefs Want vanbinnen Zit ik dicht…

Papa Ik wil zo graag met je praten Maar je bent er niet Over de kleine dingen des levens Leuke anekdotes Over jouw kleindochter, Jouw lieve deugniet Over hoezeer we je missen Hoe je in alles bij ons bent Over ons verdriet Over de schone dingen Je zou al glimlachend knikken En zwijgend genieten Ik weet dat je ons op de een of andere…

Als het verdriet te diep is Als de tranen niet meer komen Dan denk ik in mezelf, De tijd heeft de pijn doen intomen Maar niets is minder waar Ik lig te woelen, En kan geen slaap vatten Net daarin sluipt het gevaar Als de eerste vogels ontwaken En de onmacht is aan het kolken Als de ochtendzon schijnt over de daken Dan zoek ik jou in…