Netgedichten

netgedicht (nr. 16.096):

ongelooflijk

we vormen een lange lange rij
van tachtig mannen gearmd
een weggevaagd perspectief

we waren eens keurig begraven
gruwel onttrokken aan het zicht
na bijna een eeuw aanschouwen
onze bruine knoken het daglicht

zie eens onze versplinterde botten
die verroeste tommyhelmen
met daarin onze verwoeste hoofden
en onze modderlaarzen nog aan

zie je ook wel onze eeuwige haat
tegen het opgefokte heldendom
bevroren in onze machteloze
doodse en verminkte grijns

we liggen hier vruchteloos te kijk
in de gemartelde klei van ieper
tussen de kamillen en klaprozen

wij doden zwijgen niet
we vertellen in doodse stilte
het allergruwzaamste van de mens

er komt een nette begrafenis
met muziek en een toespraak

onze tachtigvoudige boodschap
wordt straks keurig versluierd
door een prachtige witte steen
met daarop het ontelbaar herhaalde

only known to god