340 resultaten.
VOORTUIN NAAR DE WINTER
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 213 hoe wispelturig en onstuimig ik ook ben
te moeten struinen
door vroeg donkere avonden
kun jij mijn blazen begrijpen
of speel jij mij de zwartepiet toe?…
Hakkenhoog onstuimigheid
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 310 zag je
in verboden rood
je trippelde
zo hakkenhoog
onstuimigheid
een bloem
op koude wind
die opent
als zij warme
aandacht vindt
heb je luwte
gegeven maar
de echo's van jouw
stappen ontbloten
nog verleden tijd…
diep van binnen
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.427 vol verdriet
niemand die het ziet
ze weten het niet
diep in mij heerst
een onstuimige storm
die zich
niet uiten kan
ik huil niet meer
ik weet niet meer
hoe het moet
niks kan mijn verdriet nog stillen…
Onstuimig buiten
hartenkreet
0.0 met 1 stemmen 546 Decemberavond
het is onstuimig buiten
de wind fluit
om het huis
rammelt
aan deur en luiken
ik luister
in het duister
hoe hij adequaat
niet één dakpan
onberoerd
ook maar achterlaat…
onstuimige liefde
hartenkreet
2.0 met 15 stemmen 2.090 soms hunker ik naar jouw stilte
een stilte voor de storm
waarin gevochten wordt,
alsof heftig vrijen anders is
dan een schuimende zee
die in bruisende woede haar vuil
op het strand achterlaat
dan gaan we wandelen
langs het water
rapen we schelpen
en brokken hout
we lachen en rennen
onstuimige liefde
laat het toch stormen
lief en stout…
Onstuimig hart
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 488 ze lieft de zee
de golvende hartstocht
de branding
die haar hart doet kloppen
haar bloed doet stromen
ze voelt de horizon
in onstuimig verlangen
zo lieft ze ook de soulmuziek
met tranen in haar ogen
kan ze luisteren
naar het timbre van diepe stemmen
het lokken van klanken
haar voeten dansen
haar handen vangen
de diepte
het ritme…
onstuimig /haiku
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 154 komt niet aanwaaien
buldert gierend de wind, en
stormt huilend voorbij…
Onstuimige winter
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 388 de winter dicht zegevierend
op de volheid van stemming
die zijn verband is met het jaargetijde
door alles te geven
op grote schaal
de kracht van de natuur
ontboezemd zijn witte schoonheid
prachtig besneeuwd
zodat alle ogen op haar gericht zijn
dat wordt door lief en leed met elkaar gedeeld
overal in ons land...…
onstuimig is de zee
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 171 in hetzelfde schuitje zeggen wij
zitten wij allemaal met elkaar
al zijn er ook grote verschillen
in de vele bootjes en jachten
sommigen varen het comfort
ontspannen op hun balkons
een goedgevuld glas drinkend
van luxe gemak stijlvol voorzien
anderen varen een motorboot
die host en klotst op de golven
alsof er geen grote zorgen zijn…
Als onstuimig mannetje
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 289 jij hebt
je ankers in
mijn lijf
maar ongelijnd
zwem ik als vis
in woelig water
paai en prooi niet
als onstuimig mannetje
verscholen in het riet
bewaak ons territorium
want weet een ander
wijfje komt er niet…
je woedt onstuimigheid
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 750 weer speel je
met de wind
en zendt mij
buien in onzekerheid
neem mij in het blauw
dans naakt de hemel
dichterbij en vrij
oplossend in de wolken
zwarte aarde geurt
het mogelijke wortelen
het delen van de plaats
voordat je weer vergaat
uren duren langer
omdat liefde tijdloos is
kom bij me, teveel
jaren voelen als gemis
geef…
Omhelzing
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 2.953 In jouw armen
ben ik een kabbelende beek
In jouw armen
ben ik onstuimig als een leeuw
In jouw armen
ben ik volledig mens
In jouw armen
laat ik je nooit meer gaan…
Zin
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 144 Ik kan slechts simpel schrijven
ik raap wat scherven op
hier en daar een woord
misschien wordt het dan een zin
dit past het best bij mij
niet onstuimig, niet bruisend
maar eerder kalm, bedeesd
dat bevredigt mijn zinnen het meest.…
te zeer te vaak
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 396 voor tactiek
heb je geen tijd meer
je woorden ruiken nu
naar angstvalligheid
de inkt verbleekt
in een mistige poëzie
het grimmige wat je had
slaat over in kokhalzen
je onstuimigheid zwijgt
in alle talen
of ben je soms een simulant
aan de kantlijn…
Een takje
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 197 ik hoorde speels fluiten
zag de merel
met een takje
volgde zijn vlucht
in onstuimig duiken
tussen donkere struiken
weet nu het nest
zij doen hun best om
lente te laten ontluiken…
Een feest
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 120 Onstuimigheid is in
het vallen van het blad
is weer begonnen
de wind veegt
over het land
hardnekkig klapperen
vaandels en vlaggen
er drijven bladeren
als tollen
het tempeest
ik zet mij schrap
het wordt een feest…
onrust
netgedicht
3.0 met 124 stemmen 17.195 De regen tikt op het raam
het weerspiegelt mijn zijn
onrustig en onstuimig
Mijn hart doet zeer
ik voel me zo alleen
en daar aan de rand
van een nieuw leven
sta jij
waarom laat ik je
niet gewoon binnen?…
Sirene
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 441 je laat me los
grootmoedig
in een zee waar onstuim
welig tiert
aarzelend neem ik
je geschenk aan
zoekend naar
mijn eigen koers
ik zing een lied
van vrijheid
en weet me voor altijd
verbonden
met jou…
Zeeën van tijd
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 315 Ik zal je wel geven
wat je nog tegoed hebt in de tijd
Ik zal je alles laten beleven
waar je nog recht op hebt
Ik neem je mee in
onze onstuimige liefde
Ik geef je die zeeën van tijd
wel terug.…
Vlinders in mijn buik!
hartenkreet
3.0 met 20 stemmen 1.945 Ik voel me vlinderachtig licht en klein
laat me altijd jouw zomer zijn
onstuimig liefhebbend, rijk aan kleuren
bedwelmend, zoals bloemengeuren
Ik dans, lach, bemin, voel me vrij
het zingt in me, je houdt van mij!…
ontloken
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 927 hoe angstig waren wij
tot Gij ons met vurige tongen
spreken liet
hoe bevlogen jubelden wij
een klare hymne
zongen wij Uw woorden van
recht en vrede
gaandeweg in ons ontketend
onstuimig de wereld in…
zoem
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 219 warme
windvlagen
blazen onstuimig
kussen
in de nacht
zacht
als de streling
van haar hals
verlangen
beweegt
streelt
haar warme adem
zijn belofte
van leven
na
zovele namen
verloren
in de stilte
van de wind…
een wereld van verschil
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 651 de kloof tussen hun niet
uitgesproken woorden
deelde de wereld in twee
een rivier,
bronstig, onstuimig,
scherpte de rotsblokken
diepte de kloof
woorden, toegeworpen,
verdronken
sloegen te pletter
twee werelden
een brug te ver…
Refrein
hartenkreet
2.0 met 19 stemmen 4.414 er klopt iets in mijn binnenste - hóór
het tikt daar een vurig refrein,
dat gaat maar zonder pauzes door
en stemt mijn hele zijn
het bonst en bonst maar, diep in mij
klopt het in ieder part,
onstuimig tikt het jij, jij, jij,
dat hartje in mijn hart…
telkens weer
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 146 dat blaadje
op de grond
was de eerste
niet meer donkergroen
getand met gehavende nerven
en een teer krom steeltje
het bruine onstuimige roest
heeft zich hiermee aangekondigd
een belofte
die ik niet vergeten zal
ik verlang naar zijn storm
het grijs
nattigheid
onbesuisde woestheid…
De zee
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 221 De zee gaat soms te keer
en gooit haar metershoge golven
met witte koppen
op de vloedlijn neer
daar komt haar onstuimigheid
vanzelf weer tot rust
en rollen haar golven zacht
in een altijd durend ritme
terug op de kust...…
Dwarrel mee
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 1.109 Voel de onmacht van het strijden
De bladeren vallen op hun plek
Gekleurde rode vuren
Vinden op de grond hun stek
En de wind blijft onstuimig blazen
Steeds lager bij de grond
Ik dwarrel heel gehoorzaam
Doelloos in het rond…
Mijn nummer één
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.299 Zoals mijn hart tekeer gaat
als mijn ogen jou ontwaren
Na een onstuimige wilde nacht
mijn hormonen pas bedaren
Zo heftig als alles voelt
met jou hier om mij heen
Zoveel als ik voel voor jou
maakt jou mijn nummer één…
Afscheid
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 2.214 De zee, groots,
onstuimig
Je stem spoelt aan
Je handen verworden
tot water dat streelt
Het land waar jij staat
loopt door
tot mijn voeten
De lucht die je ademt
de wind die
mij streelt
Spiegel mijn zinnen
of, lief,
kom
terug…
Aubade - Panorama Intermezzo
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 250 Onstuimig is jouw haar
dat zelfs de wind kan laten draaien
naar alle richtingen denkbaar
op mijn vertrouwd kompas,
mee met de richting naar morgen
deinden wij eindeloos
gelukkig langszij,
voerden ons aan de dageraad
dat zo onverzadigbaar kwam
voor jou en mij.…