10229 resultaten.
Het algoritme van het brein
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 128 Het algoritme van het brein
als machinekamer
dendert voort
Nooit was de vernietiging zo groot
De schoonste bloem vermaalt
in rekenkundige modellen
Een mooie wereld ging ten onder
Een starre geest telt onze dagen af…
Was getekend, Caesar
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 89 Die altijd alom
Aanwezig bent,
Ons volgt op
Al onze schreden
Zonder dat wij
Het zelfs maar weten,
Ons steun geeft
Bij verdriet,
Het geluk met
Ons deelt,
Levert soms onverwacht
Een bewijs van je bestaan -
Op de schone
Keukenvloer,
Gelukkig, je bestaat!,
En wij kunnen
Je niet vergeten…
Oude visser
poëzie
3.0 met 5 stemmen 578 Waar avond-zon op 't koele blanke zand
Goudene gloed in plassen blinken laat,
Een oude visser onbeweeglijk staat,
Turend naar zee, op het verlaten strand.
Het stompje pijp geklemd in grove hand,
De helmhoed boven 't stoer, verweerd gelaat,
Dat half in rode halsdoek schuilen gaat
Staat hij daar groot in late zonnebrand.
D' oneindigheid…
De zang der zee.
poëzie
5.0 met 4 stemmen 426 Ik teken het leven
Inwendig gegeven
Inwendig gebleven
Vol vorstlijke trots.
't Onkenbaar gekende;
't Onweetbaar gewende
't Onschendbaar geschende
Der heerlijkheid Gods.
In paarlende randen
Langs fulpene stranden;
In kuivende branden
Op rotsige kust.
In zwijgende nachten
Van star'lende prachten
Vol donkre gedachten…
Rust
poëzie
4.0 met 3 stemmen 640 De lucht wordt ijler, de eindeloosheid schijnt
Door 't eindig huis, waarin wij, aardsen, wonen.
Uit een ver dorp rijzen de stille tonen
Van de avondklok, hoog in de lucht verreind.
Zie: voor mijn blijde blikken baadt nu heind'
En ver de wereld in de glans van 't schone,
Hier: bomen met de zilvren bloesem-kronen,
Aan d'einder 't scheem'rend…
Zonsopgang
poëzie
4.0 met 3 stemmen 774 De nacht is oud; door de stilte, de lamp die suist,
En de branding, die op de rotsen,
Ver, ver onder 't venster, bruist;
Vóór moeë ogen een hand;
Op gezichts verduisterde veld
Beelden uit jonkheids land; -
En 't vertederde hart ontwelt
Erinnerings dankbaar loon:
‘O leven,
Gij zijt zoet, gij zijt schoon!’
Door 't venster schemerings…
Eenzaamheid
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.128 En zal dit leven mij dan buitenwerpen,
En zal ik, met mijn eigen nood alleen,
Mij zelf verteren in de ijdle, scherpe
Knel van mijn trots, de smaad van mijn geween,
En heeft de lucht zich voor mijn ziel gesloten,
En heeft de stad zich voor mij toegedaan,
Draag ik de kneuzing van wie werd verstoten
Uit de gemeenschap der vertrouwde pâen…
Nocturne.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 413 Bij 't opene venster Pierrot, zo bleek
Alsof al het bloed uit zijn wezen week,
Staat te dromen in 't licht van de maan
En Colombine triest, ontdaan,
Zit te schreien.
Pierrot voelt de honger en kommer niet
Want nu van de maan het blank schijnsel vliet
Voelt die dichter zich koning te rijk,
Maar Colombine zorgelijk
Zit te schreien…
Het Onze Vader
poëzie
4.0 met 6 stemmen 2.102 En vergeef ons onze schuld,
Zo als wij elkaar vergeven!
Voed ons harte met Uw Geest;
Leer ons lieven allermeest!
Leid ons, macht- en krachtelozen,
Geen verzoeking te gemoet!
Maar beveilig onze voet,
En verlos ons van den Bozen!
Want U is in eeuwigheid
't Rijk, de Kracht, de Majesteit!…
Net zo goed als wij
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 69 In liefde opgedragen aan mijn zus
Misschien zin in
Cappucino, warme
Choco of zo
Zeg je, terwijl wij
Je duidelijk vertellen
Dat we niets
Meer hoeven,
We zitten al zo vol -
Toch begin je
Met stramme vingers
De plastic verpakking
Moeizaam te openen,
Zinloos te openen,
Want jij weet
Dat het erop zit,
Dat weet jij net…
Deze dagen 3
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 53 Om meer naar binnen
af te dalen
in onze wortels
hoe die zich kronkelen
de fijnste uitlopers
onttrokken aan het oog
en microscoop
oplossend in weidsheid
energiebron, intelligentie die
niet te bevatten
verbinding
met de grootste stilste macht
die elke bloem, spriet en kind
dier, insect virus en bacterie
laat leven en transformeren tot…
onze zoon ons kind
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 715 kent hij voor jou enkel haat
Onze zoon
Ons kind
Een hart kapot
Het mijne
En als hij het ooit allemaal begrijpt
Waarschijnlijk ook het zijne
Onze zoon
Ons kind…
Tussen de buiken
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 96 Te vroeg geboren
Was je, je zag
Blauw, je longen
Deels gevuld met
Het water waarin
Je de laatste weken
Veilig gezwommen
Had in je moeders
Warme buik -
Ondanks je acht
Pond moest je
Toch nog de couveuse
In, waar jij je
Verlaten voelde
Van hen die je
Met liefde verwachtten
En die alleen maar
Bij jou wilden zijn -…
Onze Soldaten - Onze Helden!
hartenkreet
3.0 met 34 stemmen 2.731 Op de voorpagina staat in dik gedrukte letters: 'Nederlands slachtoffer'
Ik hoop niet dat jij onze helden vergeet......…
Bij 't venster
poëzie
5.0 met 3 stemmen 2.200 Het windje, zoel van bloemengeuren, streek
Mij langs de warme wangen, zwaar en loom,
De bijen gonsden om de lindeboom,
Vlak bij mijn open venster, en ik keek
Doelloos naar buiten, waar ik bij de heg
Aan de andere zijde van de eikenlaan,
Je moeder langzaam langs haar bloemen gaan,
En toeven zag en uitzien langs de weg.
En, toen je kwam, en…
Het verbond ( M.S. )
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 293 Ik brak het niet. Vandaag.
De stilte voor en in jou.
Jij, van wie ik houd...
we reden samen, op de fiets, op ons ijzeren ros
onder takken van zomerbomen.
We roken de bloesem
snoven nieuwe vruchtbaarheid.
Jouw rijke mentaliteit verzorgt en zorgt
voor juiste en zuivere inspiratie!
We genoten die zomers van zon, water, lucht en vogels.
En de…
Aanslag
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 113 Beroer de snaren
Die eeuwenlang
De klank bewaren
Die door het
Leven in haar
Werd voortgebracht
Het oude leven
Dat opnieuw
Geboren wordt,
Gedragen door muziek
Die eeuwig doorklinkt
Lang nadat ik
Haar snaren voor
Het laatst heb
Aangeslagen…
Aan....
poëzie
3.0 met 2 stemmen 1.422 Ik durf met mijn denken
Uw smart niet genaken,
Niet aan te raken
Uw droefenis;
Hetgeen mij zou troosten
Licht zou het u krenken,
Het teerste en brooste
Dat in u is.
Ik zie uw verklaarde,
Uw stilfijne trekken,
Die, wat ze bedekken
Aan wanhoop en strijd,
Verheerlijkt belijden
En dankbaar aanvaarden
Het gevensbereide,
Dat in ons schreit…
Hoeveel?
poëzie
4.0 met 2 stemmen 620 Hoeveel meisjes heb je bemind,
wereld-kind,
hoeveel liedjes van verlangen,
mocht je vangen?
Hoeveel meisjes ik beminde,
welgezinde,
vraag dat aan de nachtegaal
in de groene loverzaal.
Hoeveel liedjes ik wel ving,
allerliefste lieveling,
vraag dat aan de regendroppen,
die zacht kloppen.
Licht als lachen, droef als wenen,
zingend door…
Mijn lief is blij
poëzie
4.0 met 2 stemmen 916 Mijn lief is blij, zij lacht en zingt
En schittert in de zonneschijn;
Als zij zó héél mijn leven zingt
Kan nooit mijn leven lijden zijn.
Ja! zang en lachen duren kort
Als bloemen in de zomerdag;
De zomer sterft, de bloem verdort:
Zo sterft der mensen zang en lach.
Maar nu der zonne gouden val
Vloeit langs gelaat en blinkend kleed,
En zij…
De arme.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 530 Wend naar mij toe uw moe en droef gezicht
Gerimpeld in de dagelijkse zorgen;
Verstrakt in nijpende angst om brood voor morgen;
Verkrompen in een klein-gekozen plicht.
Wend naar me toe uw ogen zonder licht,
Kleurloos en dof in kasse' als opgeborgen;
Verschuwd in blikken die zich werend worgen
In vrees voor àl wat in de toekomst ligt.…
Avondstemming.
poëzie
2.0 met 2 stemmen 494 'k Liep langs de landen zo stil voor mij heen
En aan de hemel reeds d' avondster scheen,
'k Floot zacht een deuntje en ik neurde en ik dacht
Aan het mysterie van nad'rende nacht,....
'k Zag in de verte in een donkere laan
Naar 't stille kerkhof twee minnenden gaan,
Peinzende vroeg ik mij glimlachend af
Waarom de liefde zoekt 't…
De volmaakte gave.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 506 Wie arbeidt werkt aan zich en wie de kunst
Ziet als zijn arbeid werkt zich op tot God.
Zijn leven wordt een eng en streng gebod;
Een strevend geven zonder éne gunst.
In zijn gedachten, in zijn daden, streeft
Hij steeds gedreven door dezelfde trouw,
Gelijk in liefde streeft de reine vrouw,
In vol geloof aan hem wie zij zich geeft.
In hem…
Ik heb u niet genoeg bemind...
poëzie
4.0 met 2 stemmen 411 Ik heb u niet genoeg bemind,
Mijn jonge jaren.
Ik speelde met u, als een kind
Met groene blaren.
Ik wist niet dat in u bestond
Wat ik steeds wachtte
En immer zocht en nimmer vond,
In u verachtte.
Nu ben ik als een die verkreeg
Zonder te weten
Het liefste waar zijn hart toe neeg,
En 't was vergeten.
U die ik niet begrijpen…
Als ik rust....
poëzie
3.0 met 5 stemmen 860 Als ik rust op 't doden-kussen
Als mijn ogen niet meer zien
Als mijn oren niet meer horen
Zal er éen, o éen misschien
Brand van ziel en zinnen blussen
Lopend tussen 't zonnig koren
Met mijn verzen 't leed t' ontvliên.
Verzen, duizend verzen schreef ik
Voor mijn ziel gestalte kreeg,
Nú was 'k al te zeer van woorden
Dán van…
bronsgroen eikenhout
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 98 op de landweer prijken bomen, ze
komen uit een tijd vol kracht
hun blad verliest nooit meer de glans
die aangebracht door sterke handen
alle tanden van de tijd trotseert
daar liep de Peelman, immer trots
geen dassenburcht, geen hol
waar vossen schuilen, is er ooit ontsnapt
aan de stoere aandacht
van dit mooie mens
een gouden blad, een kale…
Liedje.
poëzie
3.0 met 4 stemmen 453 De blanke bloem, geboren
In 't witte morgenlicht,
Sluit bij het dagvergloren
De blaren dicht.
Maar 't gouden hart blijft gloeien
In de ambergele kluis,
Die lauwe geure' omvloeien
En nachtgeruis.
Zó is mijn ziel een bloeme,
Wier fulpen urn omvat
Wat mensentong niet roeme:
Haar zonneschat.…
Lichtjes in het dauwig gras
poëzie
4.0 met 4 stemmen 318 Lichtjes in het dauwig gras,
'k zag je wel, toen 't morgen was,
en de zonneluister ging
glanzen langs de heuvelkling.
Lichtjes, lichtjes zag ik veel,
iedre drop was een juweel,
onder diadeem van licht
zag ik toen jouw jong gezicht.
Elven-liedwijs mij toen ving
ringsom in de toverkring,
vogel-licht toen zweefde ik mee
over…
Clematis.
poëzie
4.0 met 4 stemmen 449 Clematis, 'k heb met eigen hand
Voor menig jaar, u hier geplant,
Clematis, maar nooit heeft mijn jeugd
Uw violette bloei verheugd,
Clematis, zeg, hoe is 't dan, dat
Ik nu van morgen, op mijn pad,
Clematis, stil bleef staan,
Daar, tussen blanke acerblâen,
Clematis, mij uw bloesempracht
Verraste, op 't onverwacht? -
Zeg, had ál…
Vreugd en vrede.
poëzie
3.0 met 3 stemmen 504 De vreugde is 't gevoel van de nakende morgen
En tooit elke stond met haar innige lach,
Evenals de vrede, na werken en zorgen
De weemoed versiert van de kwijnende dag.
Wie vreugde nooit eenzaam des morgens liet marren,
Hem zijn alle wondren begrijplijk en klaar;
De stilte der aarde, de schoonheid der starren
Maakt vrede des nachts aan…