Alle inzendingen over Oorlog

Een oud man vraagt: Wie won de oorlog, vrienden? Het klinkt misplaatst en wreed. Langs de wegen staren uit magere knapengezichten Dezelfde ogen ons aan. Hunkerend. ------------------------------- uit: 'Roos uit modder', 1958.…

de wereld droomt nog van een tijdperk binnen leven waarin vrede hoogtij viert vandaag niet, vandaag verklaart de werkelijkheid haar oorlog aan de macht haar kracht zit niet in woede want ze lacht haar spiegelbeeld in luid geflonker toe wat ze doet - doet ze graag goed – haar overmoed gespiegeld in de dom van warme dagen wederom…

Oorlogen om wat van wie en delen doen we niet. Blind voor morgen graven we ons eigen graf. Spijt komt altijd te laat en achteraf. Jaren van nu schamen ze zich dood, iedereen keek toe en niemand die er iets om gaf.…

In de schaduw van Jezus' kruis is nog zoveel oorlog en onrust, zoveel ziekte en dood, verdriet en honger. In de schaduw van Jezus' kruis ontkiemt echter hoop en leven, een klein begin van vrede, een nieuwe schepping.…

zeventien was hij toen het oorlog werd een stoomtreintje bracht hem hoog in de Alpen in die nazomer poseert hij in uniform zijn sabel losjes over de schouder ik mis jou ik mis ons dorp en de graanakkers schrijft hij in brieven aan zijn moeder temidden van het oorlogsgeweld volgt hij zijn weg door een verminkte wereld…

Ik beleefde oorlog maar vergat de vrede. Ik zag de dood en vergat te leven.…

er schoot een regel door mijn hoofd terwijl ik liep te lopen 'er heerste vrede in het park als in vervlogen tijden' hoeveel goden mensen zich ook wensen er is slechts één zon die ons allen troost en verwarmt er is slechts één maan die ons allen troost en omarmt die boven oorlog boven vrede altijd blijven staan…

Kijk Bush, zó doen wij dat hier in dit land: een ieder die ons brengt tot razernij krijgt brieven, en daar wat munitie bij. Zo raken wij hem hard, maar elegant. Je hoeft geen kogels naar Saddam te vuren, beschaafder is het, ze per post te sturen.…

Het misdrijf doet Europa beven; ’t Verraad, alom ten troon verheven, Voert de oorlogsdonders brullende aan; Doet duizend duizendtallen sneven, En hof en stad in vlammen staan; De huisman moet zijn erf begeven, En op uitheemse grond schier van gebrek vergaan; De krijgsknecht wordt in ’t woên gesteven; De landman, vloekend voortgedreven, Wordt…

als in de grote oorlog de eerste kerstsneeuw de velden donzig wit maakt komt het menselijke tot leven vrede op aarde komt weer uit de stal mensen ontmoeten mensen in het witte niemandsland warmte in de prille doodsheid van totale vernietiging de geest van vrede sommigen horen nog steeds het schreien van een kind in bethlehem…

zij kleurt haar lippen met een vaag verlangen en spiegelt zich in het gevoelig licht veroorzaakt oorlog in een aantal mannenmagen...…

Ontstaan uit zelfbedrog verstoren duivelse machten wreed het koninkrijk waar vrede altijd heerste Daar strijdt haar angstig wezen innerlijk verscheurd door opgelegde keuzen Ooit onschuldig en vrij geboren om te leven werd geketend en onthand het echte gebroken Maar eens de oorlog uitgewoed verschijnen glanzende muren spiegels van…

Was ik maar een vogel, wild en vrij Helaas ben ik een mens, opgesloten in de Leij Was ik maar een vogel, dan vloog ik waarheen ik maar wil Maar ik zit opgesloten, het is eenzaam en stil Was ik maar een vogel dan had ik nooit zorgen Dan was er geen verschil tussen vandaag en morgen Was ik maar een vogel dan had ik geen last van oorlog en verdriet…

Daar zit hij weer buiten op zijn schaduwplekje de wind waait wit door schaarse haren zijn ogen staren in de verte, leeg de oorlog, zijn kinderen zijn allemaal overleefd de wereld is allang te ver weg voor hem hij is bij al zijn doden al bijna in het niets straks gaat hij weer naar binnen naar zijn vertrouwde stoel het enige verschil…

er vallen vlinders op mijn mond en ik breek, braak de vleugels in aangevreten luchten het kent geen einde meer de oorlog zonder rozen, de stilte aan het kruis en buiten zwijgt de ochtend ik hoor nog slechts gekerm natgeregend, nabij de wind die lege spiegels waait doorheen verdreven woorden tijd verbrandt en ik wil…

Impressie overal zijn brede straten het frisse blad van lindengroen puin van oorlog en bouwputten gestadig verdwijnt de pijn riksja's, taxi's, dubbeldekkers sleuren toeristen door de stad Checkpoint Charlie, Sony, KaDeWe uit het niets de Hauptbahnhof iedereen kan weer ontmoeten bij de Brandenburger Tor brandpunt voor hoop en vrede…

Ergens in haar droomwereld verloren in een wereld waarin haar minnaars helden zijn in een vergeten oorlog speelt ze ’s nachts viool met ziel en lijf aan de zuidoever van het spiegelmeer luisteren er geen levende mensen naar haar fijnzinnig vioolspel alleen de eenzame horizonvogel verwelkomt haar, keer op keer in zijn mooie vrouwen dromen…

Gedachten glijden naar sombere diepten, gedrochten van oorlog verminken mijn geest. Ik hoor weegeklaag in deze schreeuwende stilte, het wanhopige bidden van een vader, een zoon, van hen die wenend van heimwee en pijn hun kapotgeschoten dromen en levens hier gaven. Maar wat is een soldatenkerkhof toch schoon.…

wanneer komt het verlossende woord als balsem voor de ziel verdrongen en opgesloten evenals zijn armen opgekruld zichzelf wiegend op donkere tonen die stemmen sussen en troosten in 't hoofd waar zo even nog oorlog heerste ingesloten door vier muren ondoordringbaar voor buitenlicht streelt de ochtend je teder daar de nacht onvriendelijk…

De angst voor de dood, voor oorlogen en rampen, de schreeuw om liefde. Pure versmelting met goddelijke kosmos, de lieve ander. Niemand heeft groter liefde dan die opgaat in ander, elk ander.…

Geen idee nu waarom, want er is nog steeds honger ziekte en de dood Oorlog ongekend Ongehoord de strijd tussen goed en kwaad Duivel die op de aarde pist; hoewel hemelse rust alle kwaad zijn gang laat gaan, bloeien bloemen boven wolken…

Maar ik heb het gisteren al gedaan ik heb de glans in de glazen gelaten ik heb het bestek weer eens opgewreven ik heb gezegd wat er lekker zou worden ik heb mijn handen gewassen gewassen ik heb mijn handen gewassen ik heb etiketten gelezen, ik ken ze, ik heb me verzet tegen oorlog want dat het gedaan moest zijn ja, met die onzin, gehoopt heb…

verliest vroeg of laat waar jij voor kiest liefde en haat tegen beter weten in wie verliest wint als ik alles vertellen zou zou ik dan nog zijn wat jij wou dit is alles wat ik ben geen klooster zen mijn schrijven is schijt zolang ik maar niet kijk op mij een moord opgelost niemand opgelucht mensch o mensh Oorlog…

Op weg naar honderd lust voelen te dansen op een verjaardagsfeest bevrijd van krom gebogen Zij beweegt en zweeft zoals in alle jaren voorafgegaan zij draait en leeft De tijd is een oude man in zijn baard nestelen vogels zij danst op hun gezang want zij heeft het overleefd Honger, oorlog, dood weten van haar bestaan Zij blijft van…

Overal is het bomvol nu slechts keukenmeiden praten en het vurig feest gevierd alles knalt hier; zelfs de kurken sissend grommen gouden jurken verder hoor je slechts gejank van het dier onder de bank het is weer oorlog in de lucht het oude jaar is op de vlucht Maar als de lucht geklaard zal zijn drinkt Nieuw Jaar zijn klare wijn.…

In dit land zijn we vrij Maar iedere avond komt het nieuws voorbij Dat er zoveel oorlog is in zoveel landen Dus hoe kan ik dan vrij zijn Hoe kan ik me vrij voelen Als ik weet dat jij Geketend en gewapend bent Gevangen en verkracht bent Hoezo ben ik dan vrij Hoezo ben ik vrij Als jij en zij en ik en hij Als we allen Eén zijn Hoe kan…

Kinderlijfjes spoelen aan Van boten die zijn vergaan Mensen met de moed der wanhoop Voor een oorlog op de loop Crisis Europa voorbij Koppen alle kranten blij Alsof we blij kunnen zijn Mensen verdrinken per dozijn Hoe moet ik dat met welvaart rijmen Hoe kunnen we de wereld lijmen Hoe komt het ooit nog een keer goed Ik weet echt niet meer…

Bevrijd van een bittere oorlog die met een wil tot leven strijdt. Bevrijd van een nachtmerrie als een reis door de nacht. Op een traject met miljoenen doden die een wantrouwen in de goede mensheid als een spookbeeld naar de wereld bracht. Bevrijd zijn al die zielen in het overleven na de strijd.…

ik kan het niet meer aanzien… het geklungel wereldwijd dan krijg ik ineens zoveel spijt door al dat bedrog en oorlog bovendien ik kan er niet meer tegen… een wereld vol nutteloos geweld graaipolitiek ontstaan voor geld we hebben lang genoeg gezwegen ik wil weg van deze wrede wereld… geef me alsjeblieft een paar vleugels dan kan ik vrij…

de waarheid is een lekkende sloep die in de geulen van zeeën verdwijnt wijs naar het wolkendek val neer in het stof roep goden aan beschuldig anderen huiver omdat de oorlog altijd weer begint omdat we de ander verliezen laten we verhalen delen en samen reizen zonder huiver zullen we weten dat we de ander zijn…