Alle inzendingen over Oud en Nieuw

Regen doet de straat opnieuw glimmen volledig anders dan het ene prachtmoment het dagen van nieuw inzicht wordt nu spaarzaam ja, door wat nevelig maanlicht geveld.. water op het trottoir weerspiegelt "Marie, Marie" de glans van nooit verloren gaand geluk, heerlijke overgave alsmede onrust schreeuwt onhoorbaar een naam..…

Voltooid aan de schepping deed hem de eerste aanraking verstillen.. Hij vroeg zich af wie hij was, de stille kleurrijke man van vele winden, een beminnelijke lach dat horizonten brak, het hemelsblauw finaal doormidden. Verlaten sneed een voorlaatste diepte, scheurde lucht om te ademen, branderig van geur brandde de ziel het weemoedige…

Effen of gedessineerd, je broze leven was vol van prachtige blikvangers.. verbleekt en te zwaar woog het als regendruppels van het leven op je afgematte vleugels, evenwel geen dracht met belevingen versierd kan beletten je bestemming te dragen op de ademscheuten van de wind, vleugels opgekruld en roerloos voor even, het rood, de draad…

Met het wassen van de maan bezit jij de kracht om te verbeelden zoals de zee haar spiegel overstijgt, grenzen voorbij gaan aan het heden buitensporig trekken beelden zachtjes eensgezind hun schreden, de glans van lang beroet verleden langs de duistere hemelwand, Zilverblauw valt het sterren strass waar blinkend maan verankerd was in de…

Rozenbloemenweelde in nazomer wekken verbloeide nabijheid op sluiten liefdevol de armen rond mij heen, Ik voel het.. mooi als een luisterlied nabij, zie eenden gezind verzamelen, dansen op tienduizend fonkellichtjes glanzend tegelijkertijd vermoeid zwemt hemelse zonneschijn als een redding.. vrolijk, vol ijver rustig, zachtjes drijvend…

De kunst in zekere mate als maatstaf buigzaam riet langs een dunne meetlat, soms misleidend voor mensenhanden educatief doordacht, als kunstproject geraakt, glad als een ritselende slang, spelenderwijs. De vooruitzichten van morgen om de geschiedenis te vieren met het ontstaan te luisteren naar vibraties voelt kunstzinnig de bijzonder mooie…

onbeperkt zijn houdbaarheid efficiënt tegen de gevel van tralies geschoven brengt samenvoegen dicht aan de fijne naden en verruimt vooral de gelegenheid, daar valt geen buitenmuur te betreuren om de in de armen gesloten dagen met nieuw verworven inzicht tegen aan te houden, het daagt van verre.. de opslagruimte, hoe bekrompen ook.…

Langs oeverrijk water bloeien ideeën op zover al gekomen na dit eerste tumult heeft de kabbelende beek zijn kruiken dichter bij de bron nog maar net half gevuld de strekking van de stroom heeft een volledig verwarrende weg open gelaten medaillons nog niet half verslagen hebben het leven op zich statig verder gedragen met tussenpozen geprobeerd…

Nog even en dan zingen stille kinderharten het van oudsher meest gezongen kerstlied op aarde. De sneeuw valt betoverend tussen ons neer het fijne kerstlicht dwarrelt als kristallen suikervlokjes krachtig, vanuit schoon bezongen hemelse sfeer vallen ontelbare kleine witte stukjes wereldbevrijdend vredig .. als eerste Kerstontmoeting op…

zomaar werden zij wreed uit het leven weggerukt afscheid hadden ze niet kunnen nemen vaders en moeders staren over het lege groen schreeuwend huilt hun gewonde hart realiteit snijdt de ziel doormidden donkere nachten rijgen pijn als nooit tevoren roofwolken verscheuren iedere zonnestraal duisternis beslaat de ramen met wasem het leed stort…

ik zie wat ik wilde zien de eeuwige flonkerende diamant die zich vormde in ruwe eeuwen ieder facet de geslepen glans geen verkrampende duisternis meer alleen lichtdruppels op mijn stenen bloesemwoorden waaien in najaarswind oneindige zonneschijn op lijnen geen vogel vlucht meer niet de geijkte paden de schaduw leeft niet in de nacht…

Geen vrouw doet politiek nog vruchtbaar werk, Geen homo die voldoet aan deze leer, Het zal van nu af draaien om de Heer, De Kamer wordt veranderd in een kerk. Als ik die gereformeerde koppen zie, Weet ik JP voelt dit keer wel de chemie.…

de vogels zingen een octaaf hoger de futen dansen hun liefdesdans de katjesboom begint te bloeien het eerste gekwaak van de kikkers verscholen onder een bruggenplank ik loop nog op mijn wintervoeten maar inwendig geef ik mijn lentetenen een kans…

Het oude jaar is weer voorbijgegaan Een nieuw jaar ligt nu voor ons open Laten we op een gezegend jaar hopen Er is niemand die weet hoe het zal gaan. We mogen het overgeven aan onze Heer Die de tijd en ons leven in handen heeft En ons Zijn liefde en vertrouwen geeft Hij wil ons nabij zijn, steeds maar weer.…

zweet uit haast verkalkte poriën ja, in deze nog oude uren kijk ik onder het dak van morgen…

Te midden van het droevig klagen, van ’t zoeken en het antwoord vragen komt plots weer licht en blijdschap aan en iedereen wil graag verstaan dat leven toch ook mooi kan zijn, al blijven leed en droefheid, pijn… Maar Jezus is doorheen de dood verrezen in het morgenrood; het nieuwe leven wordt geboren, verkondig dit aan wie ’t wil horen.…

En ook geen gezwets over 80 is het nieuwe 60, 90 het nieuwe 70 80 is 80!…

Toch is dit alles ons gegeven en sterft niets echt, verandert maar en wordt het leven nieuw in steeds weer ander leven...…

als 's avonds de onweerslucht de hemel te snel sluit de nacht te vroeg aanvangt dan worden mijn gedachten weer zwart als de inkt waarmee ik schrijf als 's morgens de zon weer verschijnt werpt zij nieuw licht op oude zorgen worden vandaag de cirkels doorbroken mag het voor één keer een rechte lijn zijn…

Hij doet wat hij moest doen maar het kwaad komt bovendrijven, de oude Jona komt weer tussenbeide. In het nieuw geboren licht jonast Jona voor Gods aangezicht.…

Laat mijn handen nu maar los, ik verbreek oude banden het deurtje van mijn hart laat ik nu wijd open gaan. Het verleden laat ik vrij wat zolang verborgen zat, waar niemand iets van mocht weten. Alleen de mooie herinneringen mogen binnen in mij wonen zodat er nieuwe levenskracht in mij naar binnen kan stromen.…

Oud en zwak zou ik worden, in deze plooien zou mijn huid gaan hangen om mijn knoken. ----------------------------------------- uit: 'Het orgeltje van yesterday', 1968.…

ik zoek verdwaalde woorden in verborgen hoeken van mijn geest waar zij huizen onder stof en tussen muizen in schatkamers van eens geweest ik poets ze op ontdek nog andere rekwisieten zo maak ik het verhaal compleet niet uit de oude doos maar jeugdig broos weer klaar voor een nieuw leven hun bestaan heeft generaties goed gedaan…

Alsof het een oud bed betrof, echter was het nieuw. Kraken dat het deed, absoluut debiel. Slapen deed ik niet, elke draai opnieuw liet het bed zich horen, alsof ik hem niet beviel.…

Stilte is voor wetenschap vriendschap slijt oude wonden liefde baant een nieuwe start innig verbonden met het leven er komt meer zuurstof in de lucht je spreekt over liefde het ontstaan van puurheid maar dat is een natuurlijk dwalen waar het hart spreekt van waarheid is de laatste echo: trouw een opnieuw beginnen in de hartstocht van…

Online shoppen afstand houden ook in de prikstraat hemeltje lief  het is niet bij te houden hoe ons te gedragen in het nieuwe normaal zonder doe mij maar een metertje pils winkelen en een terrasje pikken lijken voorgoed voorbij maar gelukkig dankzij pfizer biontech astra zeneca en moderna misschien snel weer terug naar het oude abnormaal…

na flinke storm is uitzicht beter, het onkruid weggewerkt ik kan de oude landweg gaan met kuilen waar verdriet blijft staan het oog verblind door tranen of kies ik voor de verre droom wegwijzers dwalend uitgezet vanuit mijn koud en eenzaam bed waar ik zijn warme adem meen te voelen mijn hart weer op een kier gezet…

landschap gaat ten onder of gebeurt er toch een wonder groeien er spoedig nieuwe bomen komt er bloei in de gehuchten waar de stervelingen dromen verre weidse luchten, helderblauw.…

Wat bede om zieke- en stervensspond, Wat beet in brein en hart, Wat kreet bij nieuw geslagen wond, Wat snik van oude smart: Herinring van een laatste groet En van een oog dat breekt....! Hoor toe - ge ontvangt licht troost en moed - ‘Als 't uit de stilte spreekt!’…

Er is niets oud en ook het nieuwe is er altijd al geweest, voor een piramide is ook de sfinx slechts een waakbeest, een schil in terminologie van beelden waarover men denken wil, deinen mythen voort in menselijke overleveringen en ideologieën schouder aan schouder in de menselijk geest, dat tijd in materie niet bestaat, worden…