9577 resultaten.
Oorverdovend
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 86 Omdat stilte van nature oorverdovend is,
kun je hier geluiden voelen.
Kleuren kun je zuiver horen.
Gedachten kun je in het water,
rimpelloos gespiegeld zien.
Hier, aan het rimpelende water,
besef ik hoe ik vrijer leven kan.
Zoals een speelse kat die jaagt.
Of het spinnen van een oude kater.…
Zon, strand, zand, wind en.....
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 177 Donkere wolken kwamen aan
een wind stak op best hard
beter nu naar de boulevard te gaan
echter voor 'k zover kwam:
Werd ik gezandstraald niet gering
kijk een uitje op strand met uitzicht op zee
Is 1 ding,
maar al dat zand waar 'k niet om vroeg
was wat ik mee naar huis droeg.…
Tellen
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 83 Zo werkelijk, maar ongrijpbaar,
net als de sterren en de korrels aan de zee.
Tel ze ook niet met je vingers,
je hebt er niet genoeg.
Maar gebruik je hart.
Zie met je hart het groter doel.
Het doel van onze schepper,
die zoveel beter tellen kan.
Ja, hij telde, er ontbrak er geen.…
Het breistertje
poëzie
3.0 met 10 stemmen 4.752 Mooi Kniertje staat van dag tot dag
En breit voor haar deur een kwartiertje:
Voor wie dat paar kousen wel wezen mag,
Mijn allerliefste Kniertje?
Voor wie dat paar kousen wel mag zijn,
Voor moêrtje of voor vaârtje?
Zucht dag op dag die bleke Krijn,
Of zijn ze voor Grietje of Saartje?
Wel Krijnbuur! wist je dat zo graag?
U wil ik het niet…
Genoeg vissen in de zee
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 340 Tijden van onzekerheid,
Verslagenheid, genegenheid
Verloren en vergeten
Alsof niets en niemand je wat boeit
Niemand anders, geen enkele vis
Voor wie je hetzelfde voelt…
Een beetje ouder
hartenkreet
3.0 met 21 stemmen 2.658 Je lijf een beetje ouder,
je geest soms wat verward.
Maar het zien blijft hetzelfde,
want dat doe je met je hart.…
VAKANTIE AAN ZEE!
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 189 jongen zegt: "hier aan
de zee, kan je zien tot je
ogen ophouden"…
Wie schrijft, schrijv' in de geest van deze zee
poëzie
4.0 met 12 stemmen 3.706 zolang de europese wereld leeft
en, bloedend, droomt de roekeloze droom
waarin het kruishout als een wijnstok rankt,
ruist hiér de bron, zweeft boven déze zee
het lichten van de creatieve geest.'
1939…
gesprek met de zee
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 80 alleen jij en ik
een dierbaar moment
met jou die mij kent
gedachten razen
aflandige windkracht elf
wandelend met mezelf
ik heb je lief
je biedt perspectief
stelt gerust
alles mag ik achterlaten
je spoelt het weg
als ik je dankbaar gedag zeg
is de wind gaan liggen…
Tijd van leven Kwartet
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 228 Als ik ooit een keer
echt doorheb hoe te leven,
ben ik er dan nog?
Als ik eindelijk
begrijp hoe het leven gaat,
zal het dan nog gaan?
Wie kan mij zeggen:
Bestaat er tijd van leven
zonder verlangen?
Zal ik weer dansen
als ik het leven liefheb?
Of is dat te laat?…
Een dagje aan zee.
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 139 Zalige zilte zeewind waait over zee en strand
door duinen omrand.
Strandtenten vlak daarvoor, terwijl ik in de
verte het ruisen van de golven hoor.
Onderwijl zie ik surfers op schuimkragen razendsnel
voorbij gaan.
En boven zee meeuwen die scheerlings een duik nemen
en zo een visje pakken.…
Pasen
poëzie
2.0 met 11 stemmen 2.613 En 's avonds daalde
Hij op Zijn duintop
En zag de velden
Veelkleurig schemeren -
Nog teder blinken -
Zag hoe de zon zich
Baadde in de golven,
Zag hoe de zee zich
Wond om Zijn aarde,
En al de sterren
Stegen en daalden
Rondom Zijn hoofd.
-----------------------------------
kuras = borst- en rugharnas…
DE NOORDZEE
poëzie
4.0 met 6 stemmen 3.502 De Noordzee doet zijn gore golven dreunen
En laat ze op 't strand in lange lijnen breken.
Zijn voorjaarswater marmren groene streken
En schuim en zwart waaronder schelpen kreunen
Zie van 't balkon mij naar den einder leunen
Met ogen die sinds lang zo wijd niet keken:
Een droom in 't hart is me eer ik 't wist ontweken
En 't oog wil buiten…
DE TERRASSEN VAN MEUDON
poëzie
4.0 met 1 stemmen 377 De lucht is stil: op eindloos verre heuvlen
Strekt zich de stad in blond en rozig licht -
Ik wend mij om waar lachen klinkt en keuvlen:
Daar kust een knaap een blank en zoet gezicht.
Ik zie omlaag: in vaste en strenge perken
Sombert rondom een kom een herfstge tuin.
Ik zie omhoog: een koepel, zwaar van zerken,
Stijgt, sterrrenwacht, hoog boven…
Op zee
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 64 Mijn dochter in Enschede,
houdt heel veel van de zee.
Op elfhoog in haar torenflat,
voelt ze zich tevree,
als op de golven van de zee.
Maar eens per jaar, dan gaat ze echt.
“Ze waait dan uit, “ zoals ze zegt.
De haren in de harde wind,
de voeten in het zand,
lekker samen naar het strand.…
Het verlaten strandpaviljoen.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 126 In de verte de zee, de branding
en om het verlaten strandpaviljoen
waait de zilte zeewind.
Alle luiken zijn dicht, het terras
is leeg, anders is het daar een bont-
gekleurd gezicht.
In de zomer ruik je de zonnebrandolie,
het terras is dan in badtenu gehuld
en je ziet er mensen hun ijsco's en
frites smakelijk etend.…
Uitzicht (Palavas-les-Flots)
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 56 kast
met een immer melodieuze radiozender
tegenover een belegen bank
waarnaast een slaapkamer in licht gehuld
alwaar een strak opgemaakt bed
samen 30 vierkante meter geluk
als uitzicht binnen
Een hek in een heg
langs een rommelige parkeerplaats
waar achter een versteende boulevard
tegen een gouden zandstrand geplakt
voor een immer blauwe zee…
Selma belde
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 146 Selma belde vanuit Ouddorp, waar ze al
jaren een gelukkig leven leidt en de
plaatselijke kerkgemeente voor haar en
haar gezin een zalige bedding is. Donder
op met je astrale geflikvlooi, stelde ze,
en mijn man lust je inmiddels rauw. O,
zei ik, gelooft die ook in Jezus dan?…
zee aan zee
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 1.416 als zilverzand
een V-formatie vliegers
verjaagt de winterkou
met zuiderzonnewarmte
vanuit een hemels blauw
het bruisen van de golven
die breken op de kust
het ruisen van de harten
die ademen naar rust
waar komen al die spetters
die glinsteren vandaan
hoe wuiven warme golven
wat stilt een oceaan
en wat schenkt zomerzinnen
dan zee…
de zee de zee
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 88 de zee is onbestendig
wisselvallig als een mensenziel
soms is zij grijs en ruw
met zware deining
een koortsachtig ongedurig
spektakel en geraas
beukend op het basalt
om dan weer
in een blauwe slaperige
kalmte te verschijnen
haar golven rekken zich
traag naar alle kanten uit
vandaag is zij een vlakte
egaal als een meer…
mijn schip ligt klaar
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 149 de zon
we varen nu heel snel
vijf knopen wel
trotseren hoge baren
we zeilen nu al uren
en het blijft maar duren
met het ontwijken van alle gevaren
de bemanning klaagt
en de kapitein vraagt:
wat hoop je daar te vinden
en ik zei:
daar… in de verte zie je de horizon
en elke avond zakt de gouden zon
in die grote blauwe zee…
laten we Zee zijn
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 590 wie ben ik vraag ik de zee
sluit je ogen bruist zij en luister
Ik luister naar haar komen en gaan
naar 't kolken en stukslaan
en 't vurig na-sissen van
zacht schuimende uitlopers
laten we stil zijn - zegt ze
laten we samen
laten we niets zijn
laten we fijn zijn en pijn
laten we alles zijn
laten we - zegt ze
laten we Zee zijn…
MET DANK AAN KLOOS
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 144 nog steeds deint zee…
Huisje aan zee
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 115 plek
Jij zit maar voor je uit te kijken
en neemt af en toe een duik
Daarna dep je voorzichtig
de haartjes op je schedel
In de bar vond ik je leuker
al zat je wel op te scheppen
over jouw huisje en het strand
helemaal voor jou alleen
Je liet jouw bruine borst zien
Daar wilde ik wel op liggen
en zelf ook wat bijkleuren
heerlijk aan zee…
Over zee...
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 51 Over zee.…
De Zee
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 3.429 de zee vandaag
in onbestemde nevel
heeft zijn levendige vorm
geruild voor een grijze verstikkende deken
maar door de mistlaag
hoor ik het gekeuvel
van de golven
een witte vogel
krijst
in de grauwe dag
niets nieuws
totdat de zee
blauw wordt
de lucht
kleur bekent
en spiegelt
in het water…
ZEE
gedicht
3.0 met 91 stemmen 13.017 Als passend kleed glijdt ze
om haar minnaars heen
en proeft hun lijven.
Op het ritme van getij
neemt ze vasteland in
met geweld en
strooit herinneringen
tussen schelpen en koralen.
Als adem van de regen,
in wolken en in nevel
beheerst ze zelf de meeuwen.
Ongestraft als kleptomane
steelt ze het einde van de dag
en verzinkt het licht…
Er zijn, aan zee
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 112 Weinig nodig
Ik strek me uit
Over het zand
Op de aarde
Voel
De aarde
Onder mij
Ik sluit
Mijn ogen
Ik hoor de branding
Van de zee
Om mijn lijf
Voel ik
De streling van de wind
En de zon
Die mij verwarmen
Als een
Tedere omhelzing
Dicht bij
De aarde
Voel
Ik mij
Verbonden…
Zee
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 410 Zomer is voor mij de zee,
die opgejut door westenwind
haar branding
naar mij lonken laat.
Ik kan niet anders
dan mezelf verliezen,
drijvend op de toppen
van golven vol plezier.
Ik keur ze met mijn ogen.
Geef mij aan de sterkste mee
En schiet pijlsnel naar ’t strand.
Surfplank van vlees en bloed.…
zee
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 418 bonzend hard sloeg witte hand
het land bloot
raasde gulzig diep tot het hart
en at en at
land werd zee
bergen eilanden
tot wolken zeeën bevolkten
witte schapenkopjes op kolkend gras…