Alle inzendingen over Overlevende

Het is een eenzaam fladderen een koolwitje wil overleven…

voor hun gang naar de dodenweg trekt een aangeslagen vader traag de schoenen uit van zijn kleine zoon scheert een ander in schamele tijd de meisjes en de vrouwen kaal op de grond buiten ziet hij het groene jasje van Tamara -mama had het nog vermaakt- de blauw-wit gestreepte rok van Itta ligt er verloren naast het versperde hart laat geen…

DANSEN Het leven is niet hoe een storm te overleven Maar... om te dansen in de regen.…

de krabbenvissers overleven nipt een storm - ze kussen elkaar…

ongerust en kwaad zoveel zorgen hoe zullen mijn naasten hierop reageren kan ik dit nog overleven zal deze vreselijke ziekte nog omkeren ik probeer nog steeds alles te geven ze zeiden dat het over was geen kans meer deze vreselijke ziekte overleven dat is alles wat ik wil, en dan nooit meer…

Dood Postzegels verzamelen of kunst Leren, leren lopen Meubels kopen Een passie, een hobby, een studie School ál die jaren Alles weten over geschiedenis, koken, wat dan ook Hoogleraar zijn of kunstenaar of erg heel erg je best gedaan Om iets te worden Een kamp overleven een oorlog Vechten om te overleven, 5 jaar in een cel Lezen en lezen…

Gesterkt door het genadeloos getrommel, het gebeuk van tegenwind; overleven, overleven dreunt het als maar keer, op keer, op keer. Nietig kijk je dan omhoog oneindig is de ruimte dan luwt de wind je vaart rechtdoor de haven is in zicht zucht, een veilige beschutting.…

in arendsogen nestelt een onrustige nacht een klauw voor leven eenzaam op wacht begeerte weerspiegelt als in glas overlevend instinct de overkant nabij en verras…

en nadat ik mijn muiltjes uit deed likte ik de blaren van mijn voeten je bent een rots in de stroming ook het middelpunt van de rivier, leef ik om dood te gaan of om te overleven ik ben niet eerlijk, niet vrijgevig maar ik ben tenminste hier.…

en nu nog één keer adem in inhouden nog even zie je die kleuren het rood van je gezicht de gele sterretjes als je je ogen sluit voel je die duizeling en hoor je die stem adem dan adem dan je wil te overleven is er nog lief blaas nu maar uit…

onder een lekkend zeil tussen flessen en kruimels brood warmt hij zijn lijf aan een boek van Jorge Amado over sluwe schurken en frivole vrouwen in een zondige stad danst hij net als zij op ‘n duistere rand van leven en dood…

Zie de soldaten graven met slechts hun handen in de stapels die eens gezamenlijk een stad was Met straten waar doden verbrand en verkoold lagen en de doffe zwakke stemmen van hen die levend waren begraven Wie deze gigantische storm overleefde leste slechts de eerste dorst met zwarte radioactieve regen…

soms moet je jezelf terug heruitvinden na verlies om verder te leven.…

het is niet anders dan het navolgen van een boom die het kleuren van zijn bladeren zo op eigenwijze beleeft al even natuurlijk als mijn dood die jij in een lente overleeft…

Nieuwsgierig, ingeschapen emotioneel gedrag leidt tot onderzoek en studeren het is de mens gelukt er wetenschap van te maken- die brengt gevaar in kaart we worden niet verrast door onbekende gevaren de menselijke geest tast het eindeloze heelal af in ‘n nooit eindigend pogen het eens te bevaren Waren we niet nieuwsgierig leefden…

zeventig lentes zingend uit bedolven kerk met Jezus aan haar zij http://www.ad.nl/ad/nl/2021/Aardbeving-Haiti/article/detail/457771/2010/01/20/Zingende-bejaarde-gered-uit-kathedraal.dhtml…

dan lijkt het leven op het verzamelen van littekens voel je de huid niet meer eronder een leeg boek vol onzichtbare inkt alleen leesbaar voor die ene lezer het gemis dat er is zal altijd blijven voor een deel dat andere deel moet je helemaal opnieuw schrijven de gaten invullen de letters spellen: o v e r l e v e n…

Terwijl je eigenlijk slechts bezig bent geweest met overleven. Verdwaald zocht je al die tijd naar een seintje of een teken. Terwijl je alleen maar verder wil gaan met het oppakken van je leven.…

gevormd in de medeklinkers en geschreven in de stemmen van de wind tot aan de ouderdom door de jeugd verstomd de rinse tijd wat verloren verregende geur van stoepkrijt gewassen beelden als levende bewijs het grijs zetelt zich in de marges van de nog te leven zekerheid, er valt een knipoog uit z'n paradijs vergeven is dé manier om te overleven…

Niemand lette erop tot het water over de bergrug heen het meer in stroomde Het regende de hele zomer een dichte grijze lucht- zee stortte zich als een wereldoceaan over de aarde, een dik vel beukend hout kwam boven drijven, let niet op de dieren Kijk niet of er mensen bij zijn je weet het wel de oude wereld borrelt nog een beetje op…

De weinige witte zwanen die zich nu begeven in de kreken, op de vijvers en de beken, houden hun hoofd hoogmoedig opgeheven, In een poging om te overleven.…

Dat ik gisteren hoopvol en kwetsbaar als een breekbaar zaadje begon te kiemen uit de aarde van waar ik voorzichtig klom, klaar om een nieuwe wereld te ontdekken Hoe groener, hoe beter terwijl ik rilde bij het aanbreken van mijn eerste lentes. Vandaag dein ik mee op de golven van een of ander wind en bloeit het lichaam verder open tegelijk geniet…

De engel viel aan, mijn bloed drupte in de sneeuw -- tot de zon opkwam.…

Overleven doe ik In sneeuw die Dood is, Dode sneeuw Die roemloos In en om mij heen Gesmolten is - En vlokken die Voorgoed aan mijn Einder verdwenen zijn…

weelderig woongenot geen overlevende prefab kwartier Woongerief wereldwijd middelpuntsvliedende eiland der zaligen toekomstvertier…

Wanhoop, verbeelding, berusting, overleving. Een kwart negatief van je spiegelbeeld ben je niet zelf.…

la vie est survie doodsbang waan ik daan met infuus en drain in de leeuwenkuil maar vind hem dribbelend achter een grote bal aan in de recreatiezaal hij heeft geen woorden voor de dood hij ademt speelt en lacht de morgen open --------------------------------------------- zonneleen 35 zie www.abelstaring.tk…

op 't hoofdkussen ontvangt hij genadiglijk z’n plussen vallende in minnen raakt hij buiten zinnen bij vijftig min stond hij nog plus pas bij vijftig plus ging hij in de min ooit was hij voor wie de bal durfde kaatsen nu is hij voor ’t minnen van de naasten hij zegt "mijn hart wordt oud altijd al van binnen goud dus…

wist niet meer wat boven was heb het leven geabstraheerd het bestaan radicaal binnenstebuiten gekeerd gelijkheid voert nu de boventoon een droom met alle alarmfases op nul er is geen voedselketen meer de jacht op elkaar is eindelijk opgeheven aan het nieuwe manna doet ieder zich te goed er is geen hoog en laag wij spelen overleven…

wenk en het schikken van je gouden lok boven gevoelige ogen jij danst en ik loop op de mysterieuze muziek van het eeuwenoude woud waarin tijd zich samenvouwt jij laat mij de bronnen zien van jarenlang verdriet en pijn omdat herinneringen aan jouw trauma’s nog niet verwerkt zijn toch zwier je met je godenhaar is je lach een stralend overleven…