Netgedichten

netgedicht (nr. 35.127):

BAKENS

Bakens

Het leven kabbelde
voort en voort
geen storm of tegenwind
maar plots
geheel onverwachts
een echte wervelwind

Alle zeilen bijgezet
niet kopje onder gaan
het rustige gekabbel
maakt plaats voor
zweten, zwoegen
het overleven aangehaald

De bakens worden nu
verzet
van rustig naar
krachtig sturen
laveren door de ergste storm
alert op wat komen gaat.

Gesterkt door het
genadeloos getrommel,
het gebeuk van tegenwind;
overleven, overleven
dreunt het als maar
keer, op keer, op keer.

Nietig kijk je dan omhoog
oneindig is de ruimte
dan luwt de wind
je vaart rechtdoor
de haven is in zicht
zucht, een veilige beschutting.