Alle inzendingen over Philip Freriks

Elke avond voor het slapen gaan keek ik onder mijn bed naar niets anders dan stof en leegte, wachtend op een magere maniak met een aks die mijn kindertijd voortijdig zou beëindigen. Later wilde ik een strak laken onder mijn voeten en nog later trokken mijn ogen op de drie muren die mij omringden loodrecht ingebeelde lijnen van het balatum…

Alomtegenwoordig vol minachting hamerde ze bescheidenheid in onze hoofden. Nu en dan nam grootmoeder een stoel, klom er op, opende het patrijspoortje en zette de wijzers naar haar hand. Lichtjes duizelig gleed ze terug naar beneden alsof haar vingers daarboven in het kraaiennest iets onwerkelijk hadden beroerd. Onder het slaan verstomden…

Klimop is niet om in te wonen: daar schreeuwt een papegaai met zwarte tong en komt de bliksem langs beneden. Nee, wij bouwen liever op de stoeprand, voyeurs van goed en kwaad, en mijden het geel met paarse licht van glas in lood en een kwaad geweten. Het goede is een dame die zingt, haar mond schrijft o, haar buik beschermt. Het kwade is onvast…

Tevergeefs negeer ik de ondraaglijke pijn. De uitgetekende stippllijn van het druppeltraject zoekt naar het sudderende lichaam, zij is niet hier. Niks wordt nu gevonden, er zijn geen andere dingen dan deze. Aarzelend tast ik naar de rand van de tafel waar jij aanzit als een schimmige bezoeker die bleef. Het bed beslapen, maar te zeer afgekoeld…

Arme jongen van saffraan wie heeft jou dit aangedaan wiens hand heeft je gecreëerd voor iets dat inspireert welke kwast heeft je beschreven als iets met een stil leven? Arme jongen van saffraan wie heeft jou dit aangedaan wiens overtuiging is vergeten over jouw eventuele angstkreten welke gedachte is de dader van het je plaatsen in deze…

ondanks het besluit te zwijgen - geen woord voor aarde of vergaan voor ijs en kou en vorst- valt moeilijk te verkroppen dat winterbloemen bloeien, roekeloos ontknoppen harten schaamteloos openstaan waar narcissen gedijen onder sneeuw wie zal straks de schoonheid tellen de woeker van het groen beheren as blazen in de prille zachte voorjaarswind…

ondanks het besluit te zwijgen -geen woord voor aarde of vergaan voor ijs en kou en vorst- valt moeilijk te verkroppen dat winterbloemen bloeien, roekeloos ontknoppen harten schaamteloos openstaan waar narcissen gedijen onder sneeuw wie zal straks de schoonheid tellen de woeker van het groen beheren as blazen in prille zachte voorjaarswind…

In Eindhoven is de sloop van het oude hoofdkantoor van Philips mislukt. Honderd kilo dynamiet bleek te weinig te zijn om ook de liftschacht naar beneden te halen. De televisie was erbij gehaald: “Kijk hoe vakkundig wij de boel vernielen”, Maar het kantoor ging voor de helft ter ziele, In zijn beroep heeft hij dit keer gefaald.…

zonder aanwijzing of bericht heb je het vertrouwde zelfgebouwde nest verlaten ik wacht, verstoken van je tederheid hoe ver ben je gevlogen? vastgeketend in een hoofd met dons en een kapstok vol herinnering vlieg je door een heg met doornen je laatste pak zo linnengrauw - de schering los van inslag - en aderen als rood koraal het hoofd nog…

op het moment dat het ongeluk even om de hoek woont om uit te rusten of misschien naar een ander werelddeel vertrokken is om genadeloos toe te slaan besluiten wij het schamele geluk eerlijk te delen, samen op te stijgen naar het eenzaam niemandsland, eerzaam in vertrouwen en zonder spijt te vliegen met een brevet van onvermogen in de hand…

ik voel me verantwoordelijk niet alleen vandaag maar ook gister ver daarvoor, nog afgezien van morgen de maanden die nog komen gaan te vertellen wie je was hoe je leefde; wat je deed en achterliet over begeren en leren in elkaars aanwezigheid nu moet het witte gat gedicht met geschrijf en met verhalen zodat je niet weg maar in plaats…

Uit tijden waarvan ik geen idee heb of ik er onbewust van weet is in Carrara dit blok gebroken Wat voor bloed stroomt er door zijn aders? Wat roept het in mijn hoofd? Een stuk steen dat zichzelf blijft, onvatbaar voor alles dat ik probeer eraan toe te dichten Het blijft gewoon wat het is terwijl het in mij vormgedachten vormt die ik…

ik heb thuis een poster van 50x70cm waar Remco Campert geleund staat tegen een blinde muur waarop een affiche is geplakt van een film met de franse acteur Gérard Philipe twee kunstbroeders de één jong gestorven en de ander goddank nog onder ons...…

Philip Morris stuurde Brinkman voor lobby naar Den Haag Minister de Jager ontving hem graag je moet elkaar de cda-bal toespelen zo werken die Haagse tonelen. De lobby van Stivoro werd afgewezen Nee, longkanker gaan ze niet genezen. De Jager verdient goed aan de sigaretten Dat zijn ongeschreven Haagse wetten.…

Langzaam ebden De nachtmerries Weg, toen ik Ze elke ochtend Met woorden Beschrijven kon, Angsten elke morgen Opgeschreven in Mijn dromenschrift Werden tastbaar En ik kon afstand Van ze nemen - En nu ik elke Dag de woorden Van pijn en Rouw angstaanjagend Met verf hun vorm Kan geven Laat ik ze achter, Doen ze geen…

in de man woont het kind dat zijn adem inhoudt zo blijft alles op zijn plaats een mond vol bloed verschuilt zich achter de verstarde glimlach er zijn geen woorden niet praten nu er is de heersende taal die met grote handen uitslaat een giftige sijpelende taal in de lege kruik van Pandora schittert een vergeten narratief…

Op Marktplaats vond ik hem terug, de Philips van mijn grootvader. In de oorlog speelde je in de kelder. Na de oorlog stond je naast mijn box. In de oorlog was je er al. Als peuter werd ik vanzelf een opa. Zo ging het en zo gaat het. Verder geen nieuws onder de zon. Gelukkig ben je weer thuisgekomen. Samen kunnen we weer jong zijn.…

Onder de rook van Philip Morris dwaalt een smeulend vuur, geur van vervlogen jaren..…

Het leven is een dans Aan de ene kant jij Jouw eigen schaduw De andere kant Soms leidt de schaduw En lijdt jij Soms leidt jij Vrij van jezelf Vrij van pijn Let op iedere pas Struikel niet Dans met het leven Dans met verdriet…

En Philips, de Goede, van licht en TV, Won toen weer de titel met zijn P.S.V.…

In Eindhoven zag ik een liftschacht staan. De poging om een oud kantoor te slopen, Is helemaal niet volgens plan verlopen, Waarop bij mij een licht is opgegaan: Zo’n afbraakklus, zo krijg ik in de gaten, Dat moet je aan Al Qaeda overlaten.…

https://www.youtube.com/watch?v=OauCF5-zSv4 Je denkt al gauw: ~toe kom nou even zeg Die marsjes blaas ik zo wel even weg~ Doch om ze goed te spelen valt niet mee Het blijkt geen één twee drie vier hupsakee. Een Sousa marsje echt te laten leven Dat is slechts aan een enkeling gegeven.…

Op het doek eerlijk als het mes scherper dan de naalden tussen zijn lakens. In de dialoog de ogen toorniger dan zijn blik in de schaduw van zijn zwerfsteeg. Tussen zinnen zijn zuchten dieper dan zijn slaap ooit was. Onbaatzuchtiger in openheid dan ieder in de werkelijkheid. God, wat verlang ik naar zijn hevig levende wanhoop.…

De Winter mag in Buitenhof vrij spreken In Nederland geen cordon sanitair Zijn visie is bij ons juist populair Die zal bij wat hier links wil, nog verbleken Als norm is wie ook zulke woorden spraken Zijn hier nog heel wat auto’s stuk te maken…

Philips heeft een slecht jaar achter de rug en kwam met een winstwaarschuwing we moeten erdoorheen navigeren - zeggen ze er zijn meer mensen mèt tattoos dan zonder de Schoenenreus heeft uitstel van betaling aangevraagd het bedrijf is gesloten er werken 1000 mensen.…

Hilversumse tuig Een verdacht hoofdstedelijk accent in de huig Schrijven de kranten ons deze keer kapot of legt de K.N.V.B. ons weer op het schavot Pakt de belasting ons niet in de knip dan staan onze transfers wel op de wip Afgebroken tanden wisselen bij N.O.S. haaien zonder respect blijven ze ons provocerend naaien Het draait om 020 en Philips…

Toch licht m'n Philips weer op: er zijn nog plekken die aandacht vragen. Zo. De dag verwacht een gladde kop - helder genoeg om de dag te dragen.…

Het zou ons natuurlijke slaapritme goed doen zeggen de natuurwetten en de cultuurcritici zeg ik want tegenwoordig lijkt iedereen te lijden aan burn-out achterstallige slaap en chronische vermoeidheid teveel prikkels teveel eisen teveel stress en dat allemaal vanwege die gloeilamp van Philips die ooit onwetend symbool stond voor vooruitgang…

vrouwen van het nieuw dispuut 'Met zweepjes vrij en blij' Wij maken man en naam bekend zonder opschepperij Met Christiaan van Veren is een vrouw rap uit de kleren Dat is wat je verwachten kunt bij veel van deze heren Helaas moeten we zeggen dat het veelal daarbij blijft Het vinden van ons knopje is iets wat niet echt beklijft Ook Philip…

We spreken steeds meer beeld- taal met digitale iconen van Thuis Hart (in de kleur van het moment) Envelop, Klok, Pijl en Prullenbak maar iconen van verf en bloed reizen in hun wereld van bladgoud met ons mee als portretten van het leven dat we graag willen leiden bedachtzaam en paraat als een rondborstige vogel die zijn veren laat zien…