4820 resultaten.
Liefde, koud geserveerd
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 400 ik
hoor de woede in je stem
ken
‘t klappen van de zweep
en
voel de striemen in mijn hart
de
schaduw van jouw ijzigheid
ontneemt mij alle lust…
Ontregeld
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 81 Zwarte schaduw
Die midden op
De zonovergoten dag
Alles verduistert,
Hand met onderbroken
Levenslijn die in het
Donker tast,
Op zoek naar
Jij die bent
Maar die voor mij
Amper nog zichtbaar is…
Vampier
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 76 In de schaduw van een zonnewijzer
Als de eeuwenoude vampier die lacht,
Verstard, maar ouder...
Ouder en wijzer.…
liefste gaatje in mijn schaduw
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 727 Liefste nog levend gaatje zelfs als
Het licht de kamer ontvlucht
En lamp die het gooien
Dat men mij in de mond wekt
Blijft doorstaan
Bloempje in mijn weide
Dat zelfs als een dode zon
De vruchtbaarheid ontrooft
Die liefde blijft bloeien
Luisterend, oor in een bloem
Dat ik zelfs wat onder de tong
Ligt te sterven of te glanzen
Geheel…
De strijd als licht tegen schaduw
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 399 Met uitgedroogde lippen
probeer ik de zon te blussen,
die sinds voortzetting overvloeide,
naast mijn voeten getekend
aan de boom, met takken als wimpers zaait.
Als vierkant wiel,
als realiteit (met masker van illusies)
beveelt zeggenschap der onzekerheid:
filter de galopperende wind,
blad van duister, blad van gif,
verwijder zijn afdrukken…
de nacht braakt schaduw
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 309 mijn ziel
liet zich niet vinden
op zolder
en later, toen ik voor
het eerst besefte dat het huis
vele kamers had
herhaalden mijn ogen
de ononderbrokenheid
van het kwaad
uiteen gebogen door
stilzwijgende schaduwen
die mijn onbekend gezicht
naar de wind droegen
voorbij maanlicht en
kindervertrouwen
ik zweeg toen alles…
Uit de greep van de schaduw ( 1)
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 87 Wie het licht van de
zon kan zien, draagt de
kinderen van de wereld.
We schieten gaten
in de maan, waardoor onze
eindigheid zal schijnen.…
daar ligt mijn schaduw op het zand
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 173 loeit
de golven kletsen op het zand
het schuim waait over het strand
waar de wolken vliegensvlug
veranderen in staalblauwe luchtdromen
daar is mijn oog en hart beland
in het schuim van de woeste baren
de eeuwig durende verandering
ontwaarde in alle vrijheid
en onveranderlijke eenheid
zeemijlen boven het verstand
daar ligt mijn schaduw…
wil jij over mijn schaduw waken
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 388 wat ik jou vragen wilde
deed de wind verlengen, op ieder ogenblik
van omgrenzing
met om ons heen
het strand en de verwarring uit zee
kon je mij verstaan
en verder
terwijl je bewoog op vrijheid, het ritme
dat jouw stem voedde
mijn gefluister
als een eiland insloot, dat daar
moest sterven, smal en wit
meeuwen legden een licht
op die…
Schaduwen zoeken licht...
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 246 Al het gelovig licht wat toehapt
wordt vol verlangen, gevangen
en vervolgens in haar schaduw vertrapt.
Met droevige, verlaten, zwart omrande, hunkerende ogen
wacht zij tot een nieuwe prooi blijft staan.
Zij kijkt hem diep, doordringend aan.
Zie haar, opnieuw, met opgeheven handen
wachtend, smachtend,
tot nieuw licht zal landen.…
Je eigen schaduw verjagen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.246 De rusteloosheid is te voelen
trillend en dolend op straat
verslagenheid komt kroelen
depressies staan plots paraat
Niets houdt de angst tegen
de dood spookt door je kop
je hart wil het overwegen
maar je verstand zegt stop
Je staat er helemaal alleen voor
maar niemand hoort je klagen
en ondertussen ga je door
met je eigen schaduw te…
Kroop schaduw omhoog
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 176 ik wist
met een handvol mist
je blik te omfloersen
nog scheen de zon
maar tussen bomen
kroop schaduw omhoog
wij liepen niet meer
maar dansten los van de aarde
verloren gewicht zwevend op lucht
samen liefde uitstralend
in de cirkel van leven
geven smolt ons tot één
zag in je ogen
de wereld veranderen
in landen liftte geluk met…
Muren kenden schaduwen
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 244 met kaarsen
verloor de schemering
zijn licht
vlammen dansten
warmte en intimiteit
rond fraai gedekte tafels
maar de muren
kenden schaduwen van
mensen die worden gemist
waar vroeger het café
nog vol liep bij de reünie
speelt nu het gebeuren in zaal twee
het afscheid is weer zwaar
maar altijd zegeviert de hoop
op een weerzien…
Achter schaduw van mijn stilte
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 308 Mijn woorden, ze waren vaak onzinnig
al kwamen ze dikwijls uit diepte
waar ik door mijn verslaving aan de nacht
met mijn ziel in verzeild was geraakt
ik sprak soms wel hoop uit
in een verklaring van vergankelijkheid
liet ik de dagen scharnieren
met het verlangen van de nacht
ook kleurde ik wolken
in het bijzonder op zolder
stonden duizend…
Schaduw jij het leven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 163 ik zag je wit
met donker
in bewegen
jij die vroeger
met perfecte vormen
alle kleuren straalde
in je jeugd
de hoogste toppen
uit het leven haalde
nu ben je
bijna transparant
en schaduw jij het leven
nog even en
de wind neemt je zo mee
wat blijft heb jij ons al gegeven…
Nog neem je schaduw mee
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 170 in het uitzicht
wenkt de verte
om te gaan
weg van het orkest
uit de symfonie
mee op ijle tonen
naar waar
de paden raken in
symmetrie van het bestaan
nog neem je
schaduw mee uit
lengte van de dagen
stuwt zee
haar golven
zonder vragen
ga in het reiken
naar de einder
ook jezelf voorbij
pas in afscheid nemen
en ontmoeten…
schaduw echoot mijn beweging
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 257 en sloten
vrijheid die zij buitensluit
tralies zijn nooit echt gebroken
ramen kijken op me neer
donker in hun blikken
ogen zullen nooit verschijnen
alleen een trage armzwaai
gezichtsloos achter de gordijnen
het vage licht valt vuil
verzuipt de kleur van klinkers
die ooit blonken in beleving
stappen kaatsten hol en een
slinkse schaduw…
zag schaduwen verschieten
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 413 je kwam binnen
ik zag schaduwen verschieten
de kamer lichtte op
vrouwen leken ronder
nog zachter in benadering
mannen stopten hun vergadering
je liet de gastvrouw blozen
lachte het gezelschap toe
je ogen glansden, maar je stem klonk moe
we wisten dat je lichaam
niet meer wilde, merkten dat
je geest nog ongebroken was
we zagen hoe…
in schaduwen borduur ik mijn bestaan
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 458 ik schrijf geen épos
maar voor hen die
slechts voor zinnen gaan
in ratio kan ik bestaan
pas in schaduwen
borduur ik mijn bestaan
versier de feiten zodat
lezers zich er vast in bijten
volhardend als ze zijn
zoekend naar de pijnen
lijnen volgend in een
zwaar beproefd gezicht
weef wolken
in de lucht beschrijf het
hemelse gezucht over…
toen ik jou mijn schaduw gaf
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 1.544 ik vang voor jou de tonen
componeer het zachte lied
dat speelt in al je dromen
wiegt in bloemen die je ziet
het is een wijsje
dat ik in je ogen zag
je zong het als klein meisje
toen ik jou mijn schaduw gaf
je stem is het orkest
je woorden de vocalen
je lach vult aan wat rest
in een schitterende finale
je bent een brok muziek…
zag schaduwen verschieten
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 369 je kwam binnen
ik zag schaduwen verschieten
de kamer lichtte op
vrouwen leken ronder
nog zachter in benadering
de mannen stopten hun vergadering
je liet de gastvrouw blozen
lachte het gezelschap toe
je ogen glansden maar je stem klonk moe
we wisten dat je lichaam
niet meer wilde, merkten
dat je geest nog ongebroken was
zagen hoe…
je schaduw speelt de hoofdrol
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 1.181 je verschuilt je als het giet
droomt zon in het verschiet
je schaduw speelt de hoofdrol
ook al wil je dat vaak niet
jouw gevoelens zijn decor
ze kleuren met verschijnen
in belichting zullen ze verdwijnen
dan gaat haar stem weer voor
ze spreekt van echt
terwijl jouw emoties figureren
de sterkste zal triomferen
ze weet van goed of slecht…
ze bazuinen schaduwen rond
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 1.421 ik zie het wolkenfront
met op de rand de engelen
ze bazuinen schaduwen rond
die zich met zon verstrengelen
ze spelen met de buien
in afnemend hemels zicht
dartelen in bloemkoolwit
tot bliksem hun gezicht verlicht
de lucht is dreigend heet
draagt vleugels in thermiek
maar als de donder klapt
verschieten ze paniek
ze zweven, weven…
zie je schaduw staan
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 872 ik hol achter
je aan, zie in
vergeten stappen
schaduw staan
ruik vaag je geur
door welke deur
ben je gegaan
wil mijn liefde
in je ogen zien
handen en je
armen om me
heen misschien
ik proef je in
een diepe kus
ik had je voor
een ogenblik
passie was
een feest met
jou, de hemel
is voor ons
even geweest
warmte spiegelt…
hoe schaduwen zich langer maakten
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 1.265 we liepen hard
de duinen op, waren
bijna boven, zijn
door ademnood gestopt
ik zag de pijn
voelde tranen om
het falen, wist dat we
de top niet zouden halen
we waren niet alleen
zagen hoe schaduwen
zich langer maakten, hoe
alle licht rond ons verdween
we hadden elkaar ingepakt
een teveel aan goede zorgen
wisten hoe de dag verliep…
schaduw valt van je gezicht
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 871 in een handvol regen
en wat zon zie ik je lach
ik breek de wolken
als dat van je mag
en wakker wind
tot storm aan, hoop
dat je dan weer met
me mee wil gaan
we dromen weg
verdwalen in de maan
je ogen zijn al dicht
schaduw valt van je gezicht
dan laat ik je de sterren
zien die je nog nooit
hebt voelen twinkelen
ja, ooit gedroomd…
je schaduw maakt me bleek
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 724 je hebt mijn groen
mijn bloem zal bloeien
in jouw blik
waarom die schrik
als andere ogen de
kleuren ook graag mogen
je schaduw maakt
mij bleek, je warmte
laat mij in de steek
alleen het licht
op mijn gezicht
zal me doen spreken
ik ben je ent
je wortels
hebben mij herkend
kom laat me in
je kroon de wereld zien
ik lees je…
licht zal om zijn schaduw vragen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 365 wolken grijs zonder structuur
ze schrijven pijn
met scherpe messen
vonkenregens intellect
zwermen stof nog onontdekt
gaan ze me bevrijden
de handen van mijn lijf
of komen ze nu tussenbeiden
om af te dwingen dat ik blijf
muren heb ik zelf gebouwd
om hoon en spot niet te verdragen
handen zijn met zwart vertrouwd
licht zal om zijn schaduw…
Tijger
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 1.042 De schaduw lengt haar lange tong
likt gretig naar het vluchtend licht
dat voor het gulzig donker dicht
behoedzaam kruipt langs roversjong
Het duister dat haar lijn verdrong
haalt vloeiend uit naar `t evenwicht
dat gloeiend groen een glooien richt
op smaragd bestreken horizon
Een schim schicht schaduw als een speer
klauwt krassen nacht als…
De blinden en de duisternis.
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 129 en bedrogen
te vaak de ware liefde
nooit de gewone
o beseften zij zich maar
zonder licht geen schaduw
in treurnis
zij zochten wat ze vonden
de blinden en de duisternis…