inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 35.688):

wil jij over mijn schaduw waken

wat ik jou vragen wilde
deed de wind verlengen, op ieder ogenblik
van omgrenzing

met om ons heen
het strand en de verwarring uit zee

kon je mij verstaan
en verder
terwijl je bewoog op vrijheid, het ritme
dat jouw stem voedde

mijn gefluister
als een eiland insloot, dat daar
moest sterven, smal en wit

meeuwen legden een licht
op die dag

het gewicht was zuiver, zoals een zee
met druppels
waarvan je niets te vrezen hebt

bloeiend door het waaien
van schelpen

ik wilde jou wat vragen, ongeremd
en toen
niets meer


Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 22 oktober 2010


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.8 met 17 stemmen aantal keer bekeken 489

Er zijn 8 reacties op deze inzending:

marije Hendrikx, 15 jaar geleden
zo heeft wat lief is, eeuwigheid in de schelpen , de zee en in woorden ; prachtig........
Quicksilver, 15 jaar geleden
Ben hier echt van onder de indruk kerima. Ik heb zelden zo'n zuiver mooi gedicht gelezen!
claire, 15 jaar geleden
Het gedicht danst op jouw beeldspraak, daar het tot de binnenstem hoorbaar spreekt; magic.
Hilly Nicolay, 15 jaar geleden
Een zuiverheid aan licht heeft zich genesteld rond de schelp. En zelfs in de schaduw zal ze stilletjes glanzen. Wat mooi!
Astridv, 15 jaar geleden
Een prachtig schrijven, dit weemoedig , broos moment. Om voor altijd te bewaren in een hart van zuiver licht.
Irmlinda de Vries, 15 jaar geleden
In de opperste verstilling, kwam het ultieme antwoord. Spannend gedicht.
pama, 15 jaar geleden
Je laat een zuiver licht schijnen in een ongetemd gebied.Mooi gedicht.
amanda malinka, 15 jaar geleden
Ja...in de stilte zijn we ...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)