Alle inzendingen over Pipo (de Clown)

Als larve leven zij in zichzelf gekropen schimmen in een schild tegen de buitenwereld die weet dat zij zich ooit wel eens zou kunnen mogen laven in een schulp vol charme Traditioneel met een hoed en rode neus grappenmakers met echt veel te grote schoenen die hun afdruk in een langzaam maar zeker moedeloze enggeestige (wereld) zetten…

Het leven is net een circus, En ik ben de clown. Het publiek moet lachen, Maar ik voel mij down. Voor de mensen is het een feest, Zij lachen en zij klappen. Maar niemand ziet mijn tranen, Voor mij is de zwarte weduwe al langs geweest. De vuur en vlam in deze clown, Is al lang bij hem geblust.…

clown heel grappig met rode fopneus is hij een kloon? dubbelganger…

Circus Het leven is net een circus En ik ben de clown. Het publiek moet lachen, Maar ik voel mij down. Voor de mensen is het een feest, Zij lachen en zij klappen. Maar niemand ziet mijn tranen, Voor mij is de zwarte weduwe al langs geweest. Vuur en vlam in deze clown Is al lang in hem geblust.…

Het huilen staat me nader, dan het lachen toch is mijn gedrag vergelijkbaar met dat van een clown. Ik moet sterk zijn!…

Alom weerklinkt in ieder commentaar De echo van de woorden van Fred Teeven: Hij heeft Emile het eerst als clown beschreven, Wat ik als zeer beledigend ervaar, Want echte circusclowns in Nederland Zijn stukken leuker dan die Ratelband.…

zoek geen schuilplaats in de mantels van bizarre clowns die het hakken van letters uit het stenen alfabet tot poëzie verheffen zonder dat hun volgelingen dat beseffen viert narcisme hoogtij in ijdeltuiterij de vreemde eend wordt weggejaagd het zwarte schaap is afgemaakt gij wilt het kaf niet zijn onder hun koren alleen de clowns…

huil liever als de clown optreedt hij gaat na de voorstelling naar huis zodra zijn gezicht is afgeschminkt leeft hij echt op en niemand weet een clown is doorgaans geen triest persoon men heeft hem die naam ooit toegeschreven na het applaus vertrekt hij doodgewoon en leeft voorts zijn gewone mensenleven het is juist publiek dat er moeite…

een koorddanser op de dunne draad van een lijngrafiek stijgend dalend balancerend in opwaartse tragiek in een hand de paraplu geen vangnet gesponnen uitgegleden en gewond de tred voort gezet wederom een dag gewonnen al voel ik mij ellendig en ben ik nog zo down dan acteer ik als een huilende clown waardoor de gesminkte lach je mijn tranen niet…

Die zo hoog reikt dat ze bijna het raadsel ontsluieren van de zon, maar de muziek verstomt, de opperspreekmeester kondigt een kleine clown aan. ---------------------------------- uit: 'Lilian Sugar Baby', 1990.…

Een droevige clown buitelt wankelend op het dunne koord tussen verdriet en wanhoop boven de diepte die bodemloos lokt. Als hij valt en moeizaam rechtkrabbelt joelen de kinderen om de onhandige fratsen van een gebroken mens.…

Met touwen in het donker hijsen kerels het doek omhoog langs de palen van de circustent het rode heiligdom van de bende dwazen zoals de mensen op straat om wie jij en ik niet mogen lachen de veteraan die de oorlog verloor de zilveren diva met haar pruik de vagebond, de dommekracht en alle mannen met het gezag van een snor uiteindelijk…

de clown had z’n leven lang kinderen laten lachen nu hij zelf weer kind geworden was waren het enkel kinderen die hem in z'n leven nog een glim lieten lachen…

Dans dans lieve clown met je kleurig gezicht het rood van je neus de schmink rond je mond men lacht zich te pletter met je grappen en grollen je val op de grond vergeet voor een tel de pijn en de angst door het bekkengetrek met de kap die je past vergeet je de zorgen dans lieve clown want morgen is morgen vandaag schijnt…

Er woont een oranje clown in 't witte huis, Zijn ego is mega, hij waant zich een Zeus…

Mijn arbeid verbruid door twee lijding*-gevende clowns In mijn hoofd zijn zij al- lang overleden In wit en in rood grote flapschoenen Zij waren slechts clowns, en nu zijn zij....…

Tussen ernst en lichtvoetigheid toont ijdelheid een spiegel waarin clowns ons laten kijken. In de ruimte die ze zelf scheppen dichten dichters hun gedichten. In de ruimte die ze zelf zoeken vertellen narren hun verhaal. Narren, clowns en dichters, begeren ware wijsheid.…

jij bent de clown en laat het circus de revue passeren jongleert sterren van de hemel voltigeert met paard tijgert langs de stalen hekken van de leeuwenkuil laat stof opwaaien uit de hoogste trapeze door dodensprongen zonder net in stilte huilt de clown maar kondigt lachend zijn nummer weer aan in het eeuwig gaan voor…

In de ogen die niets meer ontdekken is de tijd zijn gezicht dat kijkt naar de aarzelende dood die hem noch steeds moedig laat lachen als de clown die hij altijd zou willen zijn.…

'k Ben een clown en de vele verflagen verhullen mijn ware gezicht. Daarom lach ik omdat ik anders huilen moet…

ik ben de clown in een omgeving van een circus van tranen ik zal niet meer huilen het doet de ander zoveel meer pijn ik ben de clown van de droefenis die even de tranen zal verruilen om de lach te laten horen van het eeuwig positief zijn maar ik ben ook een mens met gevoel en trieste gedachten in mijn hart woed een gevecht…

je was mijn clown deed mijn ogen glimmen gaf mijn leven zin nu verf je nog steeds je gezicht maar kleurloos van mij mag je afschminken want ik zie de lol er niet meer van in…

Voor clowns geen plaats, geen plek een blinde vlek voor pret en plezier Hier is geen plek voor deze artiest voor het circus waarin je je tranen lachen kunt je zakdoek niet kunt wegstoppen Dat je raakt naar meer smaakt en zelfs smacht naar anders....…

Van de clown, de monnik en de filosoof. Zij zijn een creatief deel van mij. Zonder hen word ik blind en doof.…

Send in the clowns. Ach wat, ze zijn al hier.…

van het trapje struikel van het spreekgestoelte stort met hen opgescheept zit ik inmiddels tussen die clowns en jokers en lach vagelijk.…

Het slaat nergens op we staan allemaal op het toneel en brengen onze tekst spelen degene die we proberen te zijn op dat moment collega echtgenoot vriend minnaar clown…

Clowns en narren weten zeker, wat slimme mensen niet weten. Geen bijdehante meid weet dat. Geen arrogante vent.…

Een dag van de rode neuzen van rode pipo's voor de maatschappelijke kneuzen. Een dag van aandacht en medemenselijkheid voor al die psychisch gekwetsten in hun dagelijkse zielenstrijd. Een dag waarop de massa zijn neus steekt in een rode ronde rariteit als wapen tegen de maatschappelijke onverschilligheid.…

Toen de clown alleen nog zelf om zijn grappen lachen kon wist hij dat dit het einde was Voor de laatste keer schminkte hij zich af en keek in de spiegel Een oude man met lachrimpels en bloeddoorlopen droeve ogen met veel vreugde op zijn geweten…