Alle inzendingen over ROND KIJKEN

Kijk naar dat wat voor je ligt het heeft geen zin om terug te kijken Leef je eigen leven en droom je eigen dromen Blijf in jezelf vertrouwen dan zal de toekomst je niet benauwen Blijf zoals je bent Een lief en fantastisch mens…

behoedzaam kijk ik door je ogen lees de woorden van weleer ieder verhaal blijft ongelovelijk elke vertelling doet me zeer maar nimmer heb je mij bedrogen of ooit ook maar een keer verveeld want elke keer wanneer ik kijk aanschouw ik in jouw ogen mijn spiegelbeeld…

Geen houding het lijkt of ik je niet zie echt wel maar je merkt het niet ik kijk naar je vanuit alle hoeken waaruit ik je kan bekijken het is een feit ik wil je zien maar het blijft alleen bij dromen als ik naar je kijk zijn we samen gelukkig echter als je me voorbij loopt niets bijzonders je kent mijn naam niet eens…

ik kijk om me heen ik luister naar het gefluister ik hoor stemmen om me heen dan is het weer even stil en ik, ik ben weer alleen. ik denk aan de stemmen die ik hoorde strek mijn handen uit zodat iets misschien mij pakken zou. ik kijk om me heen maar zie nog steeds helemaal niets en dan ben ik weer eens alleen...…

De wens staat in je ogen het verzoek haalt niet je lippen, je kunt niet meer vragen ‘help me alsjeblieft’ we kijken toe, hoe je uitgeput en moe, meer dan gelaten alles laat gebeuren. We kijken weg, van de wens, het verzoek, we luisteren niet, want je kunt niets meer vragen!…

je lijkt ver weg ik kijk verder in de verte en zie jou verder weg van mij hoe langer ik kijk hoe verder weg je lijkt steeds verder ga je verder weg van mij ga ga maar verder maar beloof me lief kom je terug?…

Ik kijk naar de golven van de Maas, En tussen mijn oren speelt Norah Jones, Ver in de horizon gaat de zon onder helaas, Graag had ik meer genoten van de middag, Ik kijk naar de Maas en voel me weer een mens ´Come away with me´ zingt Norah, wat een relaas…

Maar dat de dingen zijn zoals ze zijn, biedt ons een andere kijk op ons eindeloos bestaan. Die kijk leert ons aanvaarding. Leert ons rustig onbegrijpen. Leert ons mediteren en beleven. Laat ons tijdloos zijn.…

Wij kijken omhoog naar de lucht en wachten op hemels bevel; zo ver voorbij ‘s werelds gerucht verschijnen wij steeds op appel. Met vleugels verlangend naar vlucht, door wind en langs wolken pastel; wij kijken omhoog naar de lucht en wachten op hemels bevel.…

kijk t.v. Tijd van éten... kijk naar het nieuws. Tijd van cadeaus... kijk om je heen. Nóg steeds wordt er gevochten, nóg lijden mensen honger, ik weet het, veranderen doe je niks. Mensen zitten met de kerst alleen, maar het hoeft geen Kerst te zijn, om wat óver te hebben voor elkaar? Dat kan warempel toch gewoon het héle jaar?…

Kijk, die zijn naar Dorrestijn geweest.…

Kijken. Blaffen. Hijgen. Vier poten uit de mand. Lopen. Stilstaan. Lopen naar de mand. Hond. Vier poten in de mand. Kijken. Blaffen. Hijgen. Vier poten uit de mand. Lopen. Blaffen. Hijgen. Hond. Vier poten in de mand. Kijken. Blaffen. Hijgen. Zitten. Blaffen Hijgen. Liggen. Blaffen. Hijgen. Hond.…

maar, de stad zit hier, Recht tegenover je, kijk dan, Kijk naar de blikken bier in Deze plastic tas, mijn enige tas, Zoek niet verder, je bent er al, want Ik ben de stad.…

Ik kijk niet graag televisie maar ik kijk wel graag mee met mijn levenspartner en dan ontdek je wat je bindt en wat je scheidt bij wat je scheidt, dan ga ik de kamer uit blijft hij met koptelefoon kijken en luisteren maar wat ons bindt, dat blijft altijd een verrassing een heel aangename, een bevestiging van houden van houden van elkaar…

Hier vloeit van hoofd tot huid Een kalm aroma Een verraderlijke damp Rond haar broze schouders.…

ronden in het reuzenrad hij volgt het kinderspel met lede ogen omdat hij weet wat later komen gaat ze zullen hem ontmoeten op hun pad dan rest er slechts het spel van onvermogen in ’t spookhuis waar zijn klok de uren slaat…

nat van extase verder graaft in haar rond erotisch vlees waan ik mij in vervlogen Romeinse tijden alsof ik daar nimmer ben weg geweest en zo ik dan verzadigt dronken van genot zie ik haar ranken slanker doch niet kapot sluimerde ik in dromend volgend jaargetij jong maagdelijk vlijde zij zich aan mijn zij…

Rond een kern van rots ligt een mantel van ijs Zij tolt in een ijl gas De blauwe maan die om haar wentelt keert altijd dezelfde wang toe in een gelijk tempo tollend om de as Zij reist meer dan twee eeuwen in een wijde, ovalen baan om de zon te ver voor die lens die bol staat te tasten naar die schaduwvlek rond haar onzichtbare evenaar…

jij liep niet het hele huis rond te roken de pijpen liepen rond altijd verloren op de vreemdste plaatsen terug te vinden, pijp in de koelkast werd gewoonte maar soms steeg de heerlijke tabaksgeur op na het kraken van de puntzak alsof de Semois naast de deur lag het strijken van de lucifer was een moment suprême toen jij vertelde tussen…

wolken, op God gevest strekken naar de hemel en weven een zachte sluier rond het tere, grijze blad dat door licht omringd zich nog verdiept in de wijsheid van zijn aardse zijn net zoals leven en dood kruisen poorten zijn trage wereld waarin hij dromen bouwt rond vermoeide schaduwen van zijn jeugd maar waarin hij ook woorden…

Zinnen dansen pirouetten in het rond en immer rond ideeën slechts nog silhouetten; jouw oorlog vecht je aan het front waar letters snauwen, bijten, snijden woordenbloed een helder rood veroorzaakt door een donker lijden zwarte zielen; haat is groot.…

er is een kind geboren, wij staan rond de wieg iemand snikt en iemand fluistert wat lief wij zijn oude mannen en onze baarden hangen laag wij dragen zware jassen en honger in de maag dan geurt het gebakken brood en stappen wij de kamer uit wij nemen plaats rond de kachel en praten voluit lepeltjes en kopjes rinkelen en er valt suiker in…

Kinderen dwalen verloren rond in hun oogjes een bange blik zich misschien afvragend wanneer, wanneer ben ik ?…

Kent u ze, die groene beestjes die kwaken in de vijver Kent u ze, ze springen in het rond Ziet u ze wel eens zitten op een blad van de lelie En hippend op de waterkant?…

O, koningstroon van zilverschoon wiens plaats is lang verschoten De bladeren liggen in het rond gevallen van de bomen Wel stratenlang luidt weegeklaag de roep om lichte dagen Zijn krachten die men putten kan voldoende om te dragen?…

was het genoeglijk praten rond kiekjes van nazaten het verre Canada kwam aanrakend, omarmend dichtbij er was zo jou, zo ik, zo wij ik plaats met voorzichtigheid mijn voet uit het verleden plooi mijn tenen weer naar het gekende heden ( Nicolay reünie )…

hier voel ik dat ik ben, hoef ik links niet met rechts te verwisselen of het einde met het begin hier zijn schaduwen als een reis die je rond en rond draait wanneer ze wachten op herfst zoals bomen, nog groen op een negende horizon almaar milder en waarvoor geen naam meer bestaat hier ben ik verbonden onverklaarbaar met beelden door…

lachte zij, daar zolang ieder haar zien kon ’s Nachts, zo ontroostbaar dook zij van ’t stil perron Levendig dartelde zij rond achter de schijn van de lach Over pijn hield ze de mond tot op ‘t einde, die ene dag…

Rond en vlak zijn ze geworden, ontdaan van breukvlakken en doorklievende randen van gespleten aard. Langs de oever zijn aangespoelde voetstappen weer door woelend water gewist. Wellicht heb ik mij ergens in de weg vergist.…

Rond twaalven laat ik dan het dromen schieten en trek de slippers en mijn badjas aan om sloffende de keuken in te gaan (de stoppels op ’t gelaat en ’t haar in sprieten) Ik maak croissantjes en heb thee gezet Ons opperste genot . . . ontbijt op bed.…