Alle inzendingen over Regen Bergland Morgenzon

Wat werd er geroepen, alsook geklaagd de afgelopen dagen, of waren het weken, een ieder die je hoorde had het over: de regen die smakeloos naar beneden viel! Wat werd er gemopperd en ook wel gevloekt als er opnieuw een bui omlaag kwam de zoveelste al deze keer, jemig: wanneer stopt het eens een keer?…

Over het grauwe golvend bergland joegen De angstig zwangre wolke' hun nacht, - de wilde Donder loeide - en de doffe echo's rilden, Tot zij hun roffel uit alle rotsen sloegen.…

Zwitserse koeien kuieren lustig grazend rond op bloeiende berghellingen zoek tussen 't hoge gras de allerbeste plantjes die weldra hun melk des te fijnere smaak geeft tot eer van kaasgeschiedenis pittige GRUYERE wentelt zich smeltend om in de proevende mond brengt langs tong en kiezen een door zon gerijpte geurende kruidentuin zoete…

gaan er -naar gewoonte- dicht bij avond Gaan er open bij morgenzon het aanbreken ......van dag Een lach ontwapent me schater-klaterlach van de bakker die er het dagelijks witbrood ..........bakt.…

de rijm stijgt dampend uit de weidse velden dunne sluiers mist onder een flauwe morgenzon ze reiken naar het blauw van peilloze ilussies een beetje verblindt door het licht van een witte morgen die in alle kleuren verder gaat…

En buiten zag ik het eerste wonder vlak voor mij in de wei springen in de morgenzon.…

Het licht van de morgenzon laat mij zien dat er meer wegen zijn die door mijn leven lopen. Je moet alleen open staan voor je dromen in het leven dan droom je zo een eind weg.…

Zou ik de morgenzon niet prijzen: goud en blank schijnt zij de grijze nevels van de heemlen heen en haar goudglans straalt alleen. Zou ik uwe lach niet prijzen, gouden, blank, schijnt zij de grijze nevels van mijn heemlen heen en haar glanzen zie 'k alleen.…

De grijze wolken zien er onheilspellend uit. Dan een regenbui.…

met de tederheid van jong lover weet het prille voorjaar mij te verleiden tot het schrijven van een vers een blik in de wei is een zalving voor het gemoed de pasgeboren lammetjes maken mij weerloos in dit door morgenzon beschenen landschap ligt het geluk voor het oprapen Lejo van Kuijeren…

Ik ging door 't lachend bloemenveld, Veel kille dauw hing aan de knoppen, Maar helder scheen de morgenzon En dra verdwenen alle droppen. Ik had een lief - bij mijn vertrek Zag ik veel tranen in haar ogen; Die wangen, bitter nat geschreid, Hoe spoedig kunnen zij weer drogen!…

schilderachtig mooi is nu mijn oude huis s' avonds in het licht van de maan en vooral met die blauwe regen zo struis mag van mij... de gehele wereld vergaan!…

Ze kuieren de zondag tot leven Lente ruist in oude bomen waarachter de kerk schuilt Even houden ze stil en blikken achterom waar hun leven in de morgenzon ligt te baden laat me raden wat er in...... haar tasje zit dat slingert in z'n knuist.…

Zijn hart gevuld doch de handen leeg snijden jaren weer kartels aan randen daar waar de morgenzon lacht en koeien het malse gras al loeiend begroeten telt hij jaarringen van een gevallen boom geknakt na het kerven van twee namen ooit sterk verbonden door gevlochten handen…

de oudheidkundige met een neus voor wat bijzonder is schoolt het meisje bij en amos keert de ogen af van poppenspel naar koperslak glanzend in de morgenzon hij propt zijn zakken vol met aardewerken scherven hij slingert slakken over ‘t veld terwijl de man en het meisje krimpen op de horizon Zonneleen 38 zie www.abelstaring.tk…

Wanneer alle lichten zijn gedoofd en donker de overhand neemt fluister ik zacht jouw naam dan pluk ik deze zilveren letters uit de lucht en leg ze in een doosje met fluweel sluit het af met een gouden sleutel en berg 'm in mijn hart zo gaat jouw naam nooit verloren bij opkomst van de morgenzon…

Aanvankelijk zag ik alleen maar saaie regen maar nu zie ik ook zilveren pijpestelen. Zij verraden het Mysterie en ik voel geluk van binnen. Ik denk daarbij aan wolken met zilveren randen met een achtergrond van Stilte, stilte en stilte.…

de maand van herfst en stille winter, regen en koud, wie weet gaat het nog sneeuwen. een tijd van donker en wat hinder, december laat gapen maar ook geeuwen. oude kerstbomen en houten tafels mooi aangekleed, zo elegant en struis. de geur van taart en warme wafels, kleurig lichtjesfeest op straat en thuis.…

een roep om vrijheid, waar monden spreken onder klankloos verdriet er ebt een glimlach weg tussen hart en hoofd de dagen sluiten zich tot één lafenis breekt losse woorden uit hun vorm en vlindert ze naar buiten de ruiten van het eenzame huis spiegelen de morgenzon tot gruis op rode daken…

Twinkelende dauwdruppels in een opkomende morgenzon. Onbedorven. Een veelbelovende drukke ochtend, voor het allemaal begon Fris verworven. Een wisselvallige middag, hollen en stilstaan als het kan. Alles moet eruit. De schemer valt langzaam in, schaduwen verdwijnen, evenals de zon.…

uit koele zilverrand kruipt traag omhoog de bleke morgenzon zij zendt haar stralen glanzend koud naar de maan die afneemt tot een tere sikkel nog staat zij, in schijngestalte, tegen de dun blauwe lucht even ontmoeten zij elkaar maar de maan kan niet blijven het is haar laatste kwartier zij verdwijnt bij het licht van de opkomende…

Regen regen allerwegen rechte stralen water water langs de muren langs de palen vallen vallen langs de bomen natte auto's gaan en komen loodrecht op de druppelzegen Overal is regen regen ----------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 2006.…

Het regent al de hele dag, terwijl de bloesems wenken. Ze vrezen vocht en kunnen ons niet schenken wat ons doet juichen om het licht en om de klaterlach van ‘t kind dat buiten speelt en droomt. Maar lente komt, ze kan niet blijven wachten maar is geduldig en getrouw met onze aarde die kreunt onder ‘t gewicht van ons getreuzel en ons traag beminnen…

Gewoonweg zitten zitten op 'n bankje in de zon Genieten van het schijnsel op de huid de nog witte huid En alleen het geluid van na - zomerse stilte op een plein Je mag er zijn daar in de stilte van het plein waarop de zon haar baan trekt weet,hoe de dag begon met 'n scheutje morgenzon en zitten gewoonweg zitten zitten…

Brullende wolken nagezeten door de wind onzindelijk weer…

en het ivoren Lichaam van de Man tussen twee zwarte kruisen wordt een vlam, die het beslagen duister diep doorlicht: een weergaloos, doorschijnend vergezicht: over een woest, ontembaar bergland, groot en weerbarstig, het donker randgebergte van de Dood, klimt langs een wankel gemzenpad een man naar het verborgen ontoeganklijk hart…

We zuchten, want het is warm, we steunen want het is boven de dertig graden, we puffen want het is heet, we klagen maar iedereen weet; na zonneschijn komt echt weer regen!…

Dit tussen de bedrijven door is waar het volgens mij om gaat Jouw juiste woorden van tijd tot tijd in een bed van zachte energie waarin ik me veilig voel: jij mag alles van me weten maar voor nu is het te ingewikkeld een mooi raadsel noem je mij Mijn vader is geweldig maar hij ziet me niet ik moet me klein maken me oprollen in mijzelf…

Na een dag van heel veel regen kwam uiteindelijk ook weer een dag, dat de zon weer zichtbaar haar stralen liet schijnen het natuurlijke fenomeen van, de herfst.…

Zo'n zondag waarop de zon zich niet laat zien, dat het 's morgens zo lang donker blijft dat je beter de ochtend in bed vertoefd? Zo'n zondag, waarop je niks doet, waarop alles mag? Ken je zo'n zondag? Ik nu wel, en ik zit me heerlijk in mijn zondagse vel! Om jaloers op te worden, dus maandag; kom maar op, ik kan je hebben…